tag:blogger.com,1999:blog-7618691296092051507.post3848673756891216820..comments2024-03-27T17:38:13.215+02:00Comments on V for VALIS: Κλαψούρισμα, Όχι ΈκρηξηEliashttp://www.blogger.com/profile/15006996975439612683noreply@blogger.comBlogger15125tag:blogger.com,1999:blog-7618691296092051507.post-13437713473444916402013-04-26T16:40:47.368+03:002013-04-26T16:40:47.368+03:00Πιτσιρικάς ήθελα να γίνω αστροφυσικός. Διάβαζα τότ...Πιτσιρικάς ήθελα να γίνω αστροφυσικός. Διάβαζα τότε ανελλιπώς το Περισκόπιο. Στην πορεία, τα 'φερε αλλιώς η ζωή. Έμπλεξα με εργολάβους κι αντιδημάρχους. Και παρόλο που δεν έπαψα να έχω επαφές με πανεπιστήμια, τώρα το σκέφτομαι διαφορετικά. Τώρα με ενδιαφέρουν τα θέματα που έχουν να κάνουν με τον άνθρωπο. Φοβάμαι ότι οι εργολάβοι μου κάψαν τον εγκέφαλο ανεπιστρεπτί.<br /><br />Vagelford, δες λίγο, αν θες, <a href="http://ironprison.blogspot.com/2012/09/rv.html" rel="nofollow">αυτό το κείμενο</a>, και πες μου αν έχεις σκέψεις, παρατηρήσεις, οτιδήποτε (δεν είναι υποχρεωτικό, αν έχεις κέφι και χρόνο) Eliashttps://www.blogger.com/profile/15006996975439612683noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7618691296092051507.post-50553816708049687402013-04-26T16:25:56.160+03:002013-04-26T16:25:56.160+03:00A Massive Pulsar in a Compact Relativistic Binary
...<a href="http://www.sciencemag.org/content/340/6131/1233232.full" rel="nofollow">A Massive Pulsar in a Compact Relativistic Binary</a><br /><br />Many physically motivated extensions to general relativity (GR) predict substantial deviations in the properties of spacetime surrounding massive neutron stars. We report the measurement of a 2.01 ± 0.04 solar mass (Mο) pulsar in a 2.46-hour orbit with a 0.172 ± 0.003 Mο white dwarf. The high pulsar mass and the compact orbit make this system a sensitive laboratory of a previously untested strong-field gravity regime. Thus far, the observed orbital decay agrees with GR, supporting its validity even for the extreme conditions present in the system. The resulting constraints on deviations support the use of GR-based templates for ground-based gravitational wave detectors. Additionally, the system strengthens recent constraints on the properties of dense matter and provides insight to binary stellar astrophysics and pulsar recycling.Vagelfordhttps://www.blogger.com/profile/16733686685163784134noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7618691296092051507.post-1677554016748103482013-04-25T20:34:30.134+03:002013-04-25T20:34:30.134+03:00Το παράδειγμα που δίνει ο Lakatos δεν είναι καθόλο...Το παράδειγμα που δίνει ο Lakatos δεν είναι καθόλου τυχαίο, αφού περιγράφει πραγματικά γεγονότα. Συγκεκριμένα περιγράφει την ανακάλυψη του Ποσειδώνα μετά από την πρόβλεψη της ύπαρξής του από τον Le Verrier και τον Bouvard επειδή ο τελευταίος είχε παρατηρήσει διαταραχές στην τροχιά του Ουρανού. Ταυτόχρονα περιγράφει και την αποτυχία ανακάλυψης του πλανήτη Vulcan από τον Le Verrier μετά από παρόμοιες αποκλίσεις που παρατηρήθηκαν στην τροχιά του Ερμή, που σήμερα γνωρίζουμε ότι οφείλονται στην Γενική Σχετικότητα. Και το θέμα αυτό, της τροχιάς του Ερμή, έληξε σχετικά πρόσφατα, γιατί η αβεβαιότητα που υπήρχε πάντα στον υπολογισμό του μεγέθους της μετάπτωσης ήταν συνδεδεμένη με το πόσο σφαιρικός είναι ο Ήλιος, πράγμα που ήταν αρκετά δύσκολο να μετρηθεί μέχρι που αναπτύχθηκαν οι μέθοδοι της ηλιοσεισμολογίας. Φυσικά το ότι οριστική απάντηση δόθηκε πριν 20 χρόνια περίπου (αν θυμάμαι καλά) δεν σημαίνει ότι υπήρχαν αμφιβολίες για την Γενική Σχετικότητα ή τουλάχιστον δεν σημαίνει ότι υπήρχαν περισσότερες ή λιγότερες αμφιβολίες, αφού την ορθότητα της θεωρίας την υποδείκνυαν ένα σωρό ακόμα φαινόμενα. <br /><br />Και ο Eddington που αναφέρεις είναι πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση. Γιατί μπορεί να έπαιξε έναν ρόλο στην περίπτωση της Γενικής Σχετικότητας, έπαιξε όμως τον εντελώς ανάποδο ρόλο στην περίπτωση των αστέρων νετρονίων και των μελανών οπών, όπου το ειδικό του βάρος έναντι του Chandrasekhar, πήγε την αστροφυσική πολλά χρόνια πίσω. Φυσικά όμως, ακόμα και αυτός δεν θα μπορούσε να σταματήσει την εξέλιξη των πραγμάτων και να επιβάλει ένα κακό μοντέλο για πάντα, όπως και δεν έγινε τελικά στην τελευταία περίπτωση. <br /><br />Η ουσία είναι ότι μια θεωρία ποτέ δεν επιβεβαιώνεται ή σκοτώνετε με ένα πείραμα ή μία παρατήρηση ή το ειδικό βάρος ενός ανθρώπου. Υπάρχει πάντα μια σύγκλιση πραγμάτων που υποδεικνύουν την ορθότητα μιας θεωρίας. Vagelfordhttps://www.blogger.com/profile/16733686685163784134noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7618691296092051507.post-78052678989427513862013-03-24T14:03:02.009+02:002013-03-24T14:03:02.009+02:00Νομίζω ότι αυτό που υπονοείται όταν ο Ηλίας αναφέρ...Νομίζω ότι αυτό που υπονοείται όταν ο Ηλίας αναφέρεται σε θεωρία του Νεύτωνα, είναι η γενικότερη νευτώνεια, κλασσική φυσική, που περιλαμβάνει είτε σωματιδιακές είτε κυματικές απόψεις για τη φύση του φωτός. Υπάρχει και το κλασσικό πείραμα των Michelson-Morley που *εκ των υστέρων* εμφανίζεται ως κρίσιμο πείραμα μεταξύ της κλασσικής και της νεώτερης φυσικής. Σχεδιάστηκε για την επιβεβαίωση της ύπαρξης του αιθέρα, ο οποίος *εκ των υστέρων* φαίνεται σαν ad hoc, αυθαίρετη προσθήκη στο κλασσική ηλεκτρομαγνητιή θεωρία. Όμως μεσολάβησαν 18 χρόνια μέχρι την ειδική θεωρία της σχετικότητας που παρουσίασε την ερμηνεία της νέας φυσικής. Η αφήγηση περί πειραμάτων ή παρατηρήσεων που μπορούν να αποφασίσουν υπέρ της μίας ή της άλλης θεωρίας ή σωστότερα Παραείγματος κατά Kuhn, αν εξεταστεί ιστορικά, είναι σχηματική, μόνο αναδρομικά εμφανίζονται ως τέτοια. Γιατί ο διαχωρισμός μεταξύ θεωρίας και ουδέτερου πειράματος δεν είναι τόσο σαφής: κάθε πείραμα εγκολπώνει θεωρητικές παραδοχές, αν μη τι άλλο του σκληρού πυρήνα της θεωρίας, στη συγκεκριμένη περίπτωση π.χ. τις χωροχρονικές παραδοχές. Κοινώς, ιστορικά, πορευόμαστε με ό,τι έχουμε μέχρι να σκάσει το νέο μοντέλο που θα εξηγεί τις ανωμαλίες.arcadeshttps://www.blogger.com/profile/00822626418751231708noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7618691296092051507.post-71114899241096447982013-03-23T20:40:12.721+02:002013-03-23T20:40:12.721+02:00Γι' αυτό λέω "σαν τη σχολική ιστορία"...Γι' αυτό λέω "σαν τη σχολική ιστορία". Κάτι πολύ πιο τακτοποιημένο, κομψό, γραμμικό, απ' ό,τι έγινε στην πραγματικότητα. Μετά, όσο το σκαλίζεις, τόσο χαλάει η τακτοποιημένη εικόνα. <br /><br />Εγώ σοκαρίστηκα όταν διάβασα για τις "<a href="http://en.wikipedia.org/wiki/N_ray" rel="nofollow">ακτίνες Ν</a>". Τις ήξερες αυτές; Κι όμως, αρχές 20ου αιώνα θεωρήθηκαν μεγάλη ανακάλυψη, επέζησαν για πολλά χρόνια, και μάλιστα η ύπαρξή τους επιβεβαιώθηκε κι από ανεξάρτητους ερευνητές. Αυτές και οι ακτίνες Χ, οι δύο μεγάλες ανακαλύψεις της εποχής. <br /><br />Στα θέματα Ιστορίας της Επιστήμης εμπιστεύομαι τον Ιmre Lakatos (το ανέκδοτο με τον πλανήτη p, στο κείμενο). Για να το θέτει έτσι, ότι αυτός είναι ο κανόνας στην επιστημονική πράξη, είμαι σίγουρος ότι το 'χει ψάξει καλά. Eliashttps://www.blogger.com/profile/15006996975439612683noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7618691296092051507.post-35406185045491397212013-03-23T20:23:44.623+02:002013-03-23T20:23:44.623+02:00Λοιπόν Ηλία, άρχισα να διαβάζω λίγο και σταμάτησα....Λοιπόν Ηλία, άρχισα να διαβάζω λίγο και σταμάτησα. <br /><br />Διάβασα πως οταν το 1803 ο Young έκανε το φημισμένο του πείραμα καταρρίπτοντας την κατα Νεύτωνα σωματιδιακή θεωρία μπροστά στα μέλη της βασιλικής ακαδημίας χλευάστηκε τόσο πολυ που βασικά παραιτήθηκε. Μέχρι τον θάνατό του στη Αγγλία δεν τον είχαν σε καμία υπόληψη για αυτές τις "ανοησίες" του περι φωτός, αντιθέτως με τους Γάλλους που τις ενστερνίστηκαν περισσότερο. <br /><br />Θα μου πείς 1803 με 1916 έχει απόσταση, αλλα τελικά η κατα Νεύτωνα σωματιδιακή θεωρία του φωτός έπαιζε ακόμα ή είχε επανέλθει σαν μια απο τις πιθανές θεωρίες λόγω νέων πειραμάτων πχ του φωτοηλεκτρικού.<br /><br />Μετά έπεσε το μάτι μου σε ένα άρθρο που έλεγε για ποιό λόγο πολλοί Γερμανοί και Αμερικάνοι φυσικοί ενστερνίστηκαν τον Αϊνστάιν ενω οι περισσότεροι Γάλλοι φυσικοί πχ μέχρι και το ΄50 τον "σνομπάρανε". <br /><br />Οπότε δεν το ψάχνω παραπέρα, έχεις δίκιο λολ απλά όταν το βλέπει κανείς απο απόσταση μερικοί αιώνες φαίνονται σαν μια στιγμή και οι "περιττές" λεπτομέρειες απαλείφονται. Πιθανώς στρεβλώνονται κι όλας.<br /><br />.. Τουλάχιστον παλιά αν έλεγες κάτι καινούριο είχες ελπίδα με τις διάφορες σχολές. τώρα με την παγκοσμιοποίηση και την εξάρτηση απο τις δημοσιεύσεις ποιός ξέρει.. niko νικοhttps://www.blogger.com/profile/07626161728641702736noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7618691296092051507.post-54721875398270356292013-03-23T18:49:18.077+02:002013-03-23T18:49:18.077+02:00χαχα είδες τι ξερόλες είμαστε εμείς οι εξειδικευμέ...χαχα είδες τι ξερόλες είμαστε εμείς οι εξειδικευμένοι; Ολα τα ξέρουμε :)<br /><br />Εγώ πάντως δικαιολογούμαι γιατί σε <i>προειδοποίησα</i> κάπου οτι ΔΕΝ είμαι καλός στην ιστορία (της επιστήμης).<br /><br />Οπότε απολογούμαι, το έχεις ψάξεις αρα έτσι είναι. <br /><br />Απλά μου χτύπησε, γιατί το απλοϊκό (εννοείται) σχήμα που έχω στο μυαλό μου είναι Θεωρία Νεύτωνα -> θεωρία Huygens -> Θεωρία Maxwell -> Einstein.<br /> <br />Αρα, είτε η θεωρία του Νεύτωνα είχε επανέλθει εκείνη την περίοδο (cockroach theory) ή απλά δεν είχε ποτέ πεθάνει ολοκληρωτικά όπως πίστευα. Και στις δύο περιπτώσεις έχεις δίκιο για την ζιζανία του Εντιγκτον.<br /><br />Θα το κοιτάξω και αν βρώ άκρη θα επανέλθω.<br /><br />Επι της ουσίας σαφώς και έχουμε "υπεραπλουστευμένη" εικόνα, αυτό δεν με ενοχλεί. Το "στρεβλή" είναι που με ενοχλεί, και περισσότερο με ενοχλεί αν αναφέρεται στην ιστορία της επιστήμης μια που δεν παίζονται και τίποτα λεφτά... <br /><br />Οπότε.. μου βάζεις τρικλοποδιά στα πιστεύω μου μ'αυτό που λές λολ <br /><br />θα προσπαθήσω να ψάξω σε ιστορικές πηγές και να βρώ μερικές περιπτώσεις "ακαριαίου" θανάτου ωστε να σε διαψεύσω. Χμμ...<br /><br />niko νικοhttps://www.blogger.com/profile/07626161728641702736noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7618691296092051507.post-56806387219865407812013-03-23T18:05:18.612+02:002013-03-23T18:05:18.612+02:00Αφού, ρε συ, όλα τα ιστορικά άρθρα που βρήκα για τ...Αφού, ρε συ, όλα τα ιστορικά άρθρα που βρήκα για την αποστολή στο Πρίντσιπε αυτό λένε: ο Eddington δήλωσε από την αρχή, εκτροπή 1'' 74 επιβεβαιώνει τον Αϊνστάιν, εκτροπή 0'' 87 επιβεβαιώνει τον Νεύτωνα! (και το θέμα έμενε ανοιχτό σε μηδενική εκτροπή). Με αυτές τις υποθέσεις έγινε η αποστολή, ΟΛΕΣ οι πηγές αυτό λένε! Και τα δίνω τα λινκ στο κείμενο, δεν τα βγάζω απ' το κεφάλι μου. Έχεις άλλες πηγές που λένε διαφορετικά;<br /><br />Υποτίθεται ότι προσπαθούμε να μιλάμε και λίγο τεκμηριωμένα (λίγο, τέλος πάντων να κρατήσουμε κάποια προσχήματα). Τι να απαντήσω τώρα, αισθάνομαι χαζά.<br /><br />Άλλο ερώτημα που πάει στο αποκάτω σου σχόλιο: μήπως η εικόνα που έχουμε όλοι μας για την ιστορία της επιστήμης είναι υπεραπλουστευμένη και στρεβλή; Μήπως γίνεται κάτι παρόμοιο και με τη σχολική ιστορία; Μας διδάσκουν, δηλαδή, μια πολύ κομψή αφήγηση, πολύ τακτοποιημένη, η οποία όμως έχει μεγάλη απόσταση και ουσιαστική διαφορά από αυτό που πραγματικά έγινε; Μη βιαστείς να απαντήσεις: την κλασική εικόνα που έχουμε όλοι στο μυαλό μας, αυτήν αμφισβητώ. Ζητώ να κάνεις δουλειά ιστορικού, να ανατρέξεις σε πηγές ή σε ιστορικούς της επιστήμης. Eliashttps://www.blogger.com/profile/15006996975439612683noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7618691296092051507.post-27250842291769405232013-03-23T17:31:45.026+02:002013-03-23T17:31:45.026+02:00(.. συνέχεια σεντονιού ..)
Για να σε πείσω, τρία ...(.. συνέχεια σεντονιού ..)<br /><br />Για να σε πείσω, τρία παραδείγματα, δύο παλιά με κατευθείαν εκτέλεση και ένα καινούριο με παραλίγο θεωρία ζόμπι. <br /><br /><b>Η θεωρία (το μοντέλο του σταφιδόψωμου) του Τόμπσον</b> για το άτομο κατέρρευσε παστρικότατα όταν ο Ράδερφορντ έκανε το πείραμα σκέδασης σωματιδίων α σε φύλλα χρυσού. Ανακάλυψε οτι μερικά σωματίδια α σκεδάζονται πάρα πολύ, σχεδόν προς τα πίσω ας πούμε ενώ τα περισσότερα πολύ λίγο και ό,τι και να κάνεις, όπως και να το ψήσεις το σταφιδόψωμο δεν δικαιολογεί τέτοια αποτελέσματα ούτε μπορείς να επικαλεστείς αβεβαιότητα στις μετρήσεις. Το μοντέλο Τόμπσον πέθανε σε "μια μέρα" και γεννήθηκε η θεωρία Ράδερφοντ : "Thomson is dead, long live Rutherford."<br /><br />Αλλη διαφορετική περίπτωση είναι η <b>σωματιδιακή θεωρία του φωτός του Νεύτωνα</b> που μου αναφέρεις. Αυτή η θεωρία διαγκωνιζόταν καιρό με την κυματική θεωρία (του αιθέρα) του Huygens. Με το που έγιναν τα πειράματα του Young που έδειξαν οτι το φώς περιθλάται ή συμβάλει (δεν θυμάμαι λολ) η θεωρία του Νεύτωνα τα τίναξε αφήνοντας τον αντίπαλο μόνο στο γήπεδο: "Huygens - Newton 1-0, sudden death for Newton"<br /><br /><b>Το πείραμα με τα Νετρίνα στον Γκράν Σάσσο.</b> Μετρήσανε πως τα Νετρίνα ταξιδεύουν με μεγαλύτερη ταχύτητα του φωτός. Αν μπορούσε να αποδειχτεί αυτό απο ανεξάρτητες μετρήσεις και με άλλο set up (extraordinary claims need extraordinary proofs lol) τότε ή πρέπει να εγκαταλείψουμε την Ειδική Σχετικότητα ή την αρχή της αιτιότητας. Φυσικά δεν θα κάνουμε τίποτα απο τα δύο, θα ξύσουμε λίγο το κεφάλι μας, θα συνεχίσουμε να χρησιμοποιούμε την θεωρία ζόμπι, σιγά σιγά θα βρίσκουμε και άλλες τρύπες, και άλλες, μέχρι κάποιος Αϊνστάιν να έρθει με μια καινούρια θεωρία και κάποιος Εντιγκτον να την περάσει απο το βάσανο του πειράματος. Μέχρι τότε "let's praise the zombie theory" τι άλλο να κάνεις;<br /><br />Τώρα τί συμβαίνει συχνότερα; Τα ζόμπι, δεν τίθεται θέμα. Ειδικά τα παλιότερα χρόνια πιανόμασταν στον ύπνο συνεχώς οπότε δεν υπήρχε μια νέα ικανοποιητική θεωρία, και στη βιάση τους απάνω οι Φυσικοί ανάπτυσσαν μερικές εκατοντάδες μη ικανοποιητικές οπότε το ζόμπι ζούσε για καιρό. Και ήθελε χρόνο και κόπο και πολλά και έξυπνα πειράματα ωστε να νικήσει η καλύτερη απο τις νέες θεωρίες και να θαφτεί το ζόμπι μια και καλή.<br /><br />Σήμερα μοιάζει να είναι το πρόβλημα τελείως διαφορετικό απο τις παλιές ηρωικές εποχές. Εχεις ακούσει για τον ξεμωραμένο παππού; το ίδιο έχει πάθει και η φυσική. Αρχίζει και γίνεται .. κοινωνιολογία ή οικονομικά λολ Διάβασε το βιβλίο του feynman <i>"the Character of Physical Law"</i> μετά μπορείς να διαβάσεις λίγο για το πιό καινούριο ξεμώραμα, την <i>M-theory</i> που τίθεται θέμα αν είναι καν falsifiable.. Ζούμε σε σπουδαίους καιρούς :) <br /><br />niko νικοhttps://www.blogger.com/profile/07626161728641702736noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7618691296092051507.post-41703858274600549882013-03-23T17:31:07.748+02:002013-03-23T17:31:07.748+02:00Φυσικά υπάρχει αδράνια και αντίσταση στο καινούριο...Φυσικά υπάρχει αδράνια και αντίσταση στο καινούριο, είτε λόγω ακαδημαϊκής στενοκεφαλιάς είτε λόγω συμφέροντος, δλδ διατήρησης έδρας, κονδυλίων κλπ.. <br /><br />... αλλα γενικώς διαφωνώ λολ. Οχι ως προς την ταχύτητα που πεθαίνουν οι θεωρίες αλλα ως προς την αιτία. :)<br /><br />Καταρχάς με μπερδεύεις μ'αυτή τη "Νευτώνια" απόκλιση. Δεν είμαι καλός στην ιστορία αλλα η σωματιδιακή θεωρία Νεύτωνα για το φώς είναι δύο γενιές πίσω, τσαλαπατήθηκε άγρια απο τα πειράματα του Γιάνγκ και εγκαταλείφτηκε οριστικά πολύ πρίν. Αφού ο Εντικτον είδε απόκλιση μεγαλύτερη απο το εκτιμώμενο σφάλμα η ιστορία τελείωσε, έτσι είχα μάθει εγώ λολ. Δεν καταλαβαίνω πως παρεισφρέει η Νευτώνια θεωρία σ' αυτό το πείραμα. Εκτός αν ήταν και αυτή άλλη μία cockroach theory της εποχής που λέει και Krugman lol. Κοίτα, μπορεί να υπολογίζανε τις προβλέπεις της μόνο ως reference, δεν πιστεύω οτι υπήρχε φυσικός της εποχής που διανοείτο να την θεωρήσει σαν εναλλακτική. <br /><br />Επι του θέματος, εντάξει, πάντα θές και μερικά ακόμα πειράματα απο τρίτους αφού η καθολική αρχή είναι "εκτιμώμενο σφάλμα" <> "πραγματικό σφάλμα" λολ<br /><br />Τέλος πάντων, αυτό που συμβαίνει στη φυσική είναι πως σχεδόν πάντα υπάρχει <b>(α)</b> η περίπτωση να έχεις υποτιμήσει τα σφάλματά σου (σύνηθες) γι αυτό το λόγο κάποιοι άλλοι θα πρέπει να επαναλάβουν το πείραμα στο ίδιο μα και σε άλλο setup. <b>(β)</b> η παλιά θεωρία να μπορεί να πατσαριστεί ικανοποιητικά <b>(γ)</b> μιας έπιασε στον ύπνο και ΔΕΝ έχουμε καινούρια θεωρία. <br /><br />Αν λοιπόν κάνεις ένα πείραμα που καταρρίπτει μια θεωρία φυσικά και δεν αρκεί, θες επιβεβαίωση απο αλλα ανεξάρτητα πειράματα. Αυτό δεν σημαίνει οτι η θεωρία δεν πεθαίνει επι τόπου, είναι δικλίδα ασφαλείας. Τι, άντε τον θάβεις εσύ τον κάθε άνθρωπο με μια λιποθυμία;; Αν επιβεβαιωμένα καταρριφθεί και δεν πατσαρίζεται πάλι δεν πεθαίνει αν δεν υπάρχει αντικαταστάτης. Ζεί σαν ζόμπι μέχρι να βρεθεί η νέα θεωρία.<br /><br />(έγραψα σεντόνι.. οπότε.. συνεχίζεται..)niko νικοhttps://www.blogger.com/profile/07626161728641702736noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7618691296092051507.post-53293788105671167062013-03-23T01:13:09.470+02:002013-03-23T01:13:09.470+02:00Ως προς το γενικότερο θέμα: Αυτό που επισημαίνω στ...Ως προς το γενικότερο θέμα: Αυτό που επισημαίνω στην ανάρτηση είναι ότι οι επιστημονικές θεωρίες τείνουν να το τραβάνε... υπερβολικά πολύ μέχρι να πεθάνουν. Με πατσαρίσματα, που λες κι εσύ, με τον «δογματισμό» των επιστημόνων, που λέει κι ο Popper, σαν να έχουν ένστικτο αυτοσυντήρησης. Αποτέλεσμα, ότι ο κανόνας στην επιστήμη είναι πως οι θεωρίες πεθαίνουν σαν τους πολιορκημένους του Μεσολλογίου, επί μακρόν και αμυνόμενες μέχρι τέλους, όχι σαν τον ταϊλανδικό στρατό στον Β’ ΠΠ, που παραδόθηκε στους Ιάπωνες μετά από 1 ώρα μάχης. Ότι η διαψευσιμότητα, έτσι όπως την παρουσίασε ο Popper, είναι μάλλον ιδανικό, ουτοπία, παρά πραγματικότητα. Συμφωνείς μ’ αυτό ή διαφωνείς; Κρίνεις ότι ο κανόνας στην επιστήμη είναι πως οι θεωρίες πεθαίνουν γρήγορα και παστρικά; Eliashttps://www.blogger.com/profile/15006996975439612683noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7618691296092051507.post-89453223017696196522013-03-23T01:08:14.974+02:002013-03-23T01:08:14.974+02:00Δεύτερον, ο Eddington δεν «είδε εκτροπή». Έτσι όπω...Δεύτερον, ο Eddington δεν «είδε εκτροπή». Έτσι όπως το θέτεις, «οπότε με το που ο Eddington είδε εκτροπή το θέμα είχε λήξει», δεν ανταποκρίνεται σ’ αυτό που πραγματικά έγινε. <br /><br />Ο Eddington καταρχήν δεν πήγε στο Πρίντσιπε ως ουδέτερος, αλλά επιθυμώντας σφοδρά την επιβεβαίωση του Αϊνστάιν. Τελικά πήρε στα χέρια του τα αποτελέσματα τριών τηλεσκοπίων (μέση εκτροπή ± πιθανό σφάλμα):<br /><br />(Α) 1’’ 61 ± 0’’ 30<br />(Β) 1’’ 98 ± 0’’ 12<br />(Γ) 0’’ 93<br /><br />(Α: τηλεσκόπιο στο Πρίντσιπε, Β: εφεδρικό τηλεσκόπιο στο Σουμπράλ, Γ: βασικό τηλεσκόπιο στο Σουμπράλ, αντίστοιχα)<br /><br />Είχε επιπλέον τη θεμιτή δυνατότητα να απορρίψει τα ενοχλητικά αποτελέσματα του τηλεσκοπίου (Γ), ή να τα διορθώσει επί το αϊνσταϊνικότερον, καθότι προέκυψε υποψία ότι αυτό παρουσίασε συστηματικό σφάλμα. Το κύρος του ονόματός του απέκρουε τις κατηγορίες ότι μήπως και τα άλλα τηλεσκόπια, ειδικά το (Β), είχαν κι αυτά συστηματικό σφάλμα.<br /><br />Είχε επιπλέον και τη θεμιτή δυνατότητα να παίξει με τις τυπικές αποκλίσεις. Το πείραμα ήταν μοναδικό, δεν μπορούσε να αναπαραχθεί, και δεν είχε ιστορία ώστε να παγιωθεί μια μέθοδος. Εδώ επίσης μέτρησε το κύρος του ονόματός του, ότι ήταν ο Arthur Eddington κι όχι ο δρ. Άγνωστος Αγνώστου. Προκειμένου λοιπόν τα αποτελέσματα του (Β) να κηρυχθούν «επιβεβαίωση της (γενικής) σχετικότητας», έπρεπε να πάρει δύο τ.α. ώστε το 1’’ 98 να συμπέσει με τη θεωρητική τιμή 1’’ 74. Ναι, όμως έτσι το 1’’ 61 του τηλεσκοπίου (Α) έρχεται κοντά στη νευτώνεια θεωρητική τιμή 0’’ 87... Τι κάνουμε τώρα, πείθει αυτό το αποτέλεσμα για «θριαμβευτική επιβεβαίωση του Αϊνστάιν έναντι του Νεύτωνα»; Ο Eddington δεν δημοσίευσε τα αποτελέσματα, δοκίμασε πρώτα την ερμηνεία του σε μια σειρά διαλέξεων, άκουσε ενστάσεις και αμφιβολίες, έκανε τις αναγκαίες βελτιώσεις και, κατόπιν, ετοίμαστε τη θριαμβευτική δημοσίευση. <br /><br />Όλοι οι ιστορικοί που βρίσκω συμφωνούν ότι αυτή η διπλή αποστολή με αυτά τα αποτελέσματα δεν θα έπρεπε να είχε κηρυχθεί «θριαμβευτική επιβεβαίωση του Αϊνστάιν» αλλά «δεν εξάγεται ασφαλές συμπέρασμα». Μερικοί μάλιστα είναι πολύ αιχμηροί απέναντι στον Eddington και τον κατηγορούν για μαγείρεμα (π.χ. ότι εξαφάνισε τις ενοχλητικές φωτογραφίες από το Πρίντσιπε και παρουσίασε μόνο τις αϊνσταϊνικές, επικαλούμενος συννεφιά), δε νομίζω όμως. Ο Ben Almassi με πείθει ότι εξετάζει ισορροπημένα το γεγονός, κι αυτός όμως λέει ότι ένας πραγματικά ουδέτερος επιστήμονας θα είχε παρουσιάσει τα αποτελέσματα ως «δεν εξάγεται ασφαλές συμπέρασμα».Eliashttps://www.blogger.com/profile/15006996975439612683noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7618691296092051507.post-11963488562715417182013-03-23T00:17:25.846+02:002013-03-23T00:17:25.846+02:00Όχι, ο Eddington το είχε θέσει ξεκάθαρα ως τριπλό ...Όχι, ο Eddington το είχε θέσει ξεκάθαρα ως τριπλό πιθανό αποτέλεσμα, με εκτροπή <br />1’’ 74 -> Αϊνστάιν<br />0’’ 87 -> Νεύτωνας<br />0’’ 00 -> ; <br />Από το <i>Trust in Expert Testimony</i> του Ben Almassi, σελ. 60 (δίνω το λινκ στο κείμενο): <br /><br /><i>Eddington and his collaborators consistently presented the starlight-deflection question as a ‘‘trichotomy.’’ The three acknowledged possibilities were the relativistic (‘’full’’), classical (‘’half’’) and null deflection values. Under GR, Einstein predicted an angular deflection at the sun’s limb of 1’’ 74. Newton himself had not weighed in on the starlight-deflection question, but if one assumes light is particular and subject to Newton’s law of gravity, then light at the sun’s limb will experience an angular deflection of 0’’ 87. If one assumes no gravitational effect on light then of course one will expect no starlight deflection. While the null deflection is often assumed to be the Newtonian position, Eddington (1920) did not present the trichotomy this way, instead framing a null result as potentially confounding for both classical and relativistic theories (p.58). Overthrowing Newton through the eclipse experiment, then, depended not just on the observation of starlight deflection but the degree of deflection observed</i>Eliashttps://www.blogger.com/profile/15006996975439612683noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7618691296092051507.post-60170194586531793602013-03-22T23:48:17.187+02:002013-03-22T23:48:17.187+02:00Τωρα που το καλοσκέφτομαι το ίδιο λέμε, απλά το πα...Τωρα που το καλοσκέφτομαι το ίδιο λέμε, απλά το παρουσιάζεις κάπως πιο γκρίζο απ'ότι το βλέπω εγώ.<br /><br />All in all τα τσικό δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τους παπούδες εν μια νυχτί, αλλα ετσι ειναι και το νόμιμον και το ηθικόν ;)niko νικοhttps://www.blogger.com/profile/07626161728641702736noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7618691296092051507.post-12904264438275954052013-03-22T23:21:11.233+02:002013-03-22T23:21:11.233+02:00Πολύ καλό το κείμενο αλλα βασικά διαφωνώ.
Απόλυ...Πολύ καλό το κείμενο αλλα βασικά διαφωνώ. <br /><br />Απόλυτα σωστό αυτό που λέει ο Planck, και ο λόγος είναι απλός., πρέπει να κρατήσουμε την έδρα :)<br /><br />Μέχρι εκεί, Με τα υπόλοιπα διαφωνώ. Το πρόβλημα είναι πως συνήθως - οχι πάντα - υπάρχουν περιθώρια λάθους ή ακόμα ακόμα η παλιά θεωρία μπορεί λίγο να πατσαριστεί ωστε να ερμηνεύει το καινούριο και η καινούρια δεν είναι ακόμα σιδερωμένη και σενιαρισμένη. Επειδή οι δε γοργά ή όχι το σιδερώνουν το πράγμα αφ'ενός και αφ'ετέρου με πατσαρίσματα δουλειά δεν γίνεται καθώς κάθε πατσάρισμα δημιουργεί νέες τρύπες τελικά και οι πιο επίμονοι απλά εγκαταλείπουν την προσπάθεια.<br /><br />Πάνω στο παράδειγμα που δίνεις, η νευτώνια φυσική δεν προβλέπει καμπύλωση του φωτός, αναφέρεσαι στις πολύ παλιές θεωρίες του Νεύτωνα οτι το φώς είναι κάποιου είδους συσσωματώματα (corpuscular theory) που έχουν μάζα άρα έλκονται απο το βαρυτικο πεδίο. Αυτή η θεωρία όμως είχε εγκαταλειφθεί πολύ πριν γιατί ακριβώς αποτύγχανε σε χίλια δυό άλλα, δεν μπορούσε να ερμηνεύσει την περίθλαση ή την πόλωση ας πούμε.<br /><br />Οπότε με το που ο Εντισον είδε απόκλιση το θέμα είχε λήξει. Η νευτώνια μηχανική κατέρρευσε, δεν πέθανε κλαψουρίζοντας :)<br /><br />Ναι, τώρα προφανώς βλέπουμε και τώρα τρύπες εδώ κι εκεί. Αλλα μέχρι να έρθει κάποιος να πεί "να κύριοι η θεωρία" πορευόμαστε με αυτό που έχουμε, ενδεχομένως με πατσαρίσματα εδώ κι εκεί, πως αλλιώς μπορεί να γίνει;<br /><br />Ακριβώς το ίδιο κάνανε και οι "πατέρες" λίγο πρίν την επανάσταση. Τράβηξε καιρό η ιστορία με τρύπες και πατσαρίσματα μέχρι να βρούν την κβαντική και την σχετικότητα.niko νικοhttps://www.blogger.com/profile/07626161728641702736noreply@blogger.com