Το Ταλμούδ κάπου γράφει (σε λίγο ελεύθερη απόδοση):
Μην απελπίζεσαι από την ατέλειωτη θλίψη του κόσμου τούτου. Εσύ κοίτα να έχεις καρδιά, να αγαπάς και να συμπονάς. Κοίτα να είσαι σωστός. Κοίτα να περπατάς σεμνά στην πιάτσα. Η δική σου δουλειά δεν είναι να ολοκληρώσεις το θείο έργο, είναι να μην το βάλεις κάτω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αδερφέ, δεν ξέρω τούτο το φεγγάρι
Στης καρδιάς της άδειας τη φυρονεριά
Πούθε τάχει φέρει, πούθε τάχει πάρει
Φωτεινά στην άμμο, χνάρια σαν κεριά.