Επιστροφή Της Φύσης

Βόλος, νεκρή πόλη - όπως όλες - λόγω μέτρων κορωνοϊού...

Kι αναπάντεχα, προχθές τα χαράματα, από το μπαλκόνι μου ακούω το τρ-ρ-ρ-ρ-ρ-ρ-ρ-ρ του δρυοκολάπτη! (χτυπούν το δέντρο με το ράμφος να βγουν τα μυρμήγκια)
Φαντάζομαι, δεν σας ακούγεται εντυπωσιακό, όμως σε άλλες εποχές έπρεπε ν' ανέβεις 100ντάδες μέτρα στο Πήλιο να δεις δρυοκολάπτη.

Και πριν τρία βράδια, βλέπω κουνάβι ή νυφίτσα (μέσ' στο σκοτάδι δεν μπορούσα να διακρίνω καλά) μέσα σε κάτι θάμνους στη Νέα Ιωνία!

Και χθες βράδυ, κατά τις 23:00, πρώτη φορά συναπαντιέμαι με σκιουράκι σε αρκετά κεντρικό σημείο του Βόλου! (έξω από την εκκλησία του Αγ. Νεκταρίου). Φουντωτή ουρά, τριγωνικό μουσούδι, ολόγκριζο, κυματιστή ενιαία κίνηση από το στόμα ως την άκρη της ουράς, κάνει ακόμα και τη γάτα να μοιάζει άχαρη, χοντροκομμένη. Πέρασε μπροστά μου και διέσχισε τον δρόμο με το πάσο του, μ' έκανε να ζηλέψω που δεν έχω ουρά.

Το Πήλιο κατεβαίνει στον νεκρό κορωνοΒόλο... Επιστροφή στη φύση.

Ελπίζω οι δρυοκολάπτες, τα κουνάβια, τα σκιουράκια, οι αλεπούδες, οι τσαλαπετεινοί του Πηλίου να ανακαταλάβουν την πόλη. Για βαρύ πυροβολικό, μπορούμε να φέρουμε τους λύκους, τ' αγριογούρουνα, τους ασβούς, όταν ζεστάνει ο καιρός και τις οχιές. Για ενισχύσεις, μπορούμε να καλέσουμε αρκούδες απ' τον Όλυμπο και το Μαυροβούνι. Νομίζω ότι την έχουμε την πόλη.

Επιστροφή της φύσης.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αδερφέ, δεν ξέρω τούτο το φεγγάρι
Στης καρδιάς της άδειας τη φυρονεριά
Πούθε τάχει φέρει, πούθε τάχει πάρει
Φωτεινά στην άμμο, χνάρια σαν κεριά.