Λέει πολλά επίσης και η ίδια η μαρμάρινη πλάκα, η πράξη της ανάρτησής της σε ένα απλό σπιτάκι. Όχι για κάποιον μεγάλο ευεργέτη αλλά για δύο άγνωστους στρατιώτες της καθημερινότητας.
λέει πιθανά όμως ότι ο απόγονος τους δεν ήταν και πολύ ταπεινός ή ήταν αρπαγμένος ολίγον! τώρα δεν υπάρχει ανάγκη ανοίγεις μπλόγκ και λες τον πόνο του γενεαλογικού σου με το νι και με το σίγμα, αν θες, ή σε πνίγει η βαριά καταγωγή!
Έτσι το εξέλαβες; Εγώ το είδα ως φόρο τιμής. Μία μαρμάρινη πλάκα για τον Θανάση και την Ευλαλία, σε ένα σπιτάκι - λογιστικό γραφείο στο Παγκράτι, είναι τόσο... παράταιρη που δεν μπορεί παρά να αναρτήθηκε με σεβασμό και αγάπη. Εμένα με (ψιλο)συγκίνησε.
Παίζει όμως και να κάνεις πλάκα, εγώ ν' απαντάω στα σοβαρά και να την πατάω.
H φράση "έζησαν ταπεινά" τα λέει όλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι αυτό να ίσχυε και για τους περισσότερους σήμερα.
Λέει πολλά επίσης και η ίδια η μαρμάρινη πλάκα, η πράξη της ανάρτησής της σε ένα απλό σπιτάκι. Όχι για κάποιον μεγάλο ευεργέτη αλλά για δύο άγνωστους στρατιώτες της καθημερινότητας.
ΑπάντησηΔιαγραφήλέει πιθανά όμως ότι ο απόγονος τους δεν ήταν και πολύ ταπεινός ή ήταν αρπαγμένος ολίγον!
ΑπάντησηΔιαγραφήτώρα δεν υπάρχει ανάγκη ανοίγεις μπλόγκ και λες τον πόνο του γενεαλογικού σου με το νι και με το σίγμα, αν θες, ή σε πνίγει η βαριά καταγωγή!
Έτσι το εξέλαβες; Εγώ το είδα ως φόρο τιμής. Μία μαρμάρινη πλάκα για τον Θανάση και την Ευλαλία, σε ένα σπιτάκι - λογιστικό γραφείο στο Παγκράτι, είναι τόσο... παράταιρη που δεν μπορεί παρά να αναρτήθηκε με σεβασμό και αγάπη. Εμένα με (ψιλο)συγκίνησε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαίζει όμως και να κάνεις πλάκα, εγώ ν' απαντάω στα σοβαρά και να την πατάω.