Της Λαμογιάς Η Σκάλα

Εις τον βουλευτή Θεόκριτο παραπονιούνταν
Μια μέρα ο αφισοκολλητής Ευμένης:
«Τώρα δυο χρόνια πέρασαν στο κόμμα
Και μια δουλίτσα έστησα μονάχα,
Τα μόνα χρήματα που έβαλα στην τσέπη μου είναι.
Aλίμονον, είν’ υψηλή το βλέπω,
Πολύ υψηλή της Λαμογιάς η σκάλα•
Κι απ’ το σκαλί το πρώτο εδώ που είμαι
Ποτέ δεν θ’ ανεβώ, ο δυστυχισμένος...»

Είπ’ ο Θεόκριτος: «Aυτά τα λόγια
Ανάρμοστα και βλασφημίες είναι.
Κι αν είσαι στο σκαλί το πρώτο, πρέπει
Να ‘σαι υπερήφανος κ’ ευτυχισμένος.
Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι•
Τόσα που έφαγες, μεγάλη μπάζα.
Κι αυτό ακόμη το σκαλί το πρώτο
Πολύ από τον κοινό τον κόσμο απέχει.
Εις το σκαλί για να πατήσεις τούτο
Πρέπει να είσαι μέσα στα κυκλώματα.
Στων σχέσεων και των συναναστροφών
Την καθημερινή κομματική ανοησία.
Και δύσκολο τα κυκλώματα αυτά είναι
Και σπάνιο να σου ανοίξουν την πόρτα.
Έχουν Υπουργούς και Νομοθέτας
Που δεν αγγίζει κανείς δημοσιογράφος.
Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι•
Τόσα που έφαγες, μεγάλη μπάζα».