Ο Αχιλλέας Μπέος Ως Βούληση Και Ως Παράσταση

Ο Σωκράτης δίδαξε ότι βάση της αρετής είναι η διάκριση ανάμεσα στο Ορθόν και το Λάθος. Ο Ισοκράτης τόνισε: η δε αρετής κτήσις μόνη μεν συγγηράσκει, πλούτου δε κρείττων – δηλαδή, η αρετή είναι το μόνο απόκτημα που μένει μαζί μας ως τα γεράματα και είναι καλύτερη από τον πλούτο. Χρειάστηκε όμως να έρθει ο Αχιλλέας Μπέος με τη εφηρμοσμένη βιοσοφία του («είμαι ένας άνθρωπος με ηθικές αρχές»), για να αποσαφηνιστεί το φιλοσοφικό ζήτημα που έθεσαν οι αρχαίοι διδάσκαλοι: το Ορθόν, για το οποίο μιλούσε ο Σωκράτης, τελικά είναι εταιρεία offshore στην Κύπρο (ΟΡΘΟΝ Α.Ε.). Και είναι όντως καλύτερη η αρετή από τον πλούτο, αφού είναι παράγοντας πρόσβασης στον αλλότριο πλούτο – πιο καλός και πιο γλυκός από τον σκέτο πλούτο – ο οποίος μάλιστα συχνότατα είναι και αφορολόγητος πλούτος. Μ’ άλλα λόγια: όπου ακούς για ιδανικά, ανθρωπισμούς, ιδεολογίες, ηθικότητες κ.λπ. – φυλάξου! Κάποιο χέρι κατευθύνεται στο πορτοφόλι σου!

Ας δούμε όμως ορισμένα παραδείγματα. Πρόσφατα είχαμε μια συζήτηση στο Buzz για τη βρώμικη υπόθεση των Μεταλλείων Κασσάνδρας. Η ιστορία είναι παλιά και μεγάλη, πάντως τον Δεκέμβρη του 2003, τα Μεταλλεία μεταβιβάστηκαν από την χρεοκοπημένη TVX HELLAS Α.Ε. στο Δημόσιο έναντι 11 εκατ. ευρώ, έμειναν στην κατοχή του λίγες μόνο ώρες, και την ίδια μέρα πωλήθηκαν στο ίδιο τίμημα και χωρίς διαγωνισμό στην ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ Α.Ε., εταιρεία που είχε συσταθεί πριν λίγες μέρες (με μετοχικό κεφάλαιο € 60.000). Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζήτησε εξηγήσεις καθότι το τίμημα της πώλησης έδειχνε να είναι πολύ κατώτερο της αγοραίας αξίας των Μεταλλείων, οι εξηγήσεις δεν έπεισαν, και το θέμα παραπέμφηκε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο τον Μάρτιο του 2009. Γιατί όμως η ελληνική κυβέρνηση δεν έκανε διαγωνισμό για τα Μεταλλεία; Και γιατί δεν τα πούλησε ακριβότερα; Για κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς λόγους. Διότι «λόγω του ότι η TVX HELLAS A.E. κηρύχθηκε σε πτώχευση το 2003, υπήρχε φόβος απόλυσης των 600 εργαζομένων της (κάποιος απλώνει το ξερό του στο πορτοφόλι μου...) καθώς και ρύπανσης του περιβάλλοντος (κάτω τα χέρια απ’ το πορτοφόλι μου!) σε περίπτωση παύσης λειτουργίας της μονάδας» (εδώ, σελ 3).

Δηλαδή, η οικολογία και η κοινωνική ευαισθησία στην υπηρεσία της κλοπής. Η αβάσταχτη ηθικότητα του είναι. Το πορτοφόλι μου ως τελείωση της ηθικής και της αρετής.

Ας μεταφερθούμε όμως στην εξωτική Ξάνθη και στον εξωτικό της Δήμο. Ο οποίος ήδη είναι μέσα 20 εκατομμύρια ευρώ, δείχνει ότι έχει περιουσία αναξιοποίητη, ζημίες από μισθώματα και πρόστιμα που δεν εισπράτονται (εδώ), διάφορες δημοτικές επιχειρήσεις έχουν το μαύρο τους το χάλι, ενώ οι απαντήσεις που δίνει η δημοτική αρχή είναι ελάχιστα πειστικές – δεν ξέρει καν για ποιο λόγο εκτινάχθηκαν οι δανειακές δαπάνες! Δεν ξέρει αν ο εργολάβος τέλειωσε ή όχι το έργο στην κεντρική πλατεία, δεν ξέρει για το μπαράζ κλοπών στον Δήμο, δεν ξέρει τι θα γίνει με τον δημοτικό φωτισμό, τους παιδικούς σταθμούς, το κολυμβητήριο, ο προς έγκριση ισολογισμός είναι διάτρητος κ.α. (εδώ). Τείνω να τα πιστέψω γιατί καταγγέλονται από τη δημοτική αντιπολίτευση και συνήθως αυτή ξέρει τι λέει – όσο είναι αντιπολίτευση, γιατί όταν έρθει στα πράγματα, μια απ’ τα ίδια αποδεικνύεται κι αυτή. Τι λέει όμως ο κ. δήμαρχος για όλο το μπάχαλο; «Ο ισολογισμός είναι το τελευταίο που με ενδιαφέρει, γιατί ο Δήμος δεν είναι κερδοσκοπική επιχείρηση (ωχ ωχ ωχ...) και κάνει επενδύσεις για να βελτιώσει την καθημερινότητα των δημοτών του (πάρ’ το ξερό σου απ’ το πορτοφόλι μου!) και να παράσχει υπηρεσίες» (εδώ).

Καταπληκτικό. Δηλαδή, ο δημόσιος και μη-κερδοσκοπικός χαρακτήρας της τοπικής αυτοδιοίκησης, ως πρόσχημα για τη διαιώνιση του μπάχαλου κι ενδεχομένως της ρεμούλας. Δίνει και συνεντεύξεις η δημαρχάρα, όπου μιλάει για το όραμά του στον Δήμο, την επαφή του με το λαό, την αγάπη για τον τόπο κ.λπ. Ναι, αλλά ποιος θα πληρώσει τη νύφη στο φινάλε; Ακριβώς: όλα ανάγονται στο πορτοφόλι μου!

Ας φύγουμε όμως από τον αστικό κόσμο, ας πάμε στον κόσμο της ταξικής πάλης και στο επαγγελματικό κομμάτι του ΚΚΕ, αυτήν την ομάδα στελεχών του Περισσού που δίνουν τον τόνο στο κόμμα. Ποιος δε θυμάται τη συγκινητική Ρηνιώ του Ριζοσπάστη και τη διαλεκτική ανάμεσα στον προσωπικό της αγώνα και τον ταξικό αγώνα; «Με 50 ευρώ ούτε εγώ ούτε τα παιδιά μου σωνόμαστε. Μόνο ένας τρόπος υπάρχει να σωθούμε: Η ενίσχυση του ταξικού λαϊκού κινήματος (ωχ ωχ ωχ...). Μα για να δυναμώσει τούτο πρέπει πρώτα να δυναμώσει η μάνα του, το ΚΚΕ (ε πέστο, ντε!) ... 50 ευρώ έχω όλα κι όλα, σύντροφοι. Πάρτε τα. Δώστε τα στο Κόμμα από μένα και κυρίως απ' το στέρημα των παιδιών μου. Αυτό μπορώ να κάνω μόνο τούτη τη στράτα. Αύριο, αν χρειαστεί, θα δώσω και το αίμα μου, για να γυρίσει ο τροχός και να δρομολογηθεί επιτέλους ο σοσιαλισμός (άσε κάτω το πορτοφόλι μου!)».

Ευτυχώς όμως που η Ελλάδα έχει την ποιμένουσα Εκκλησία, φάρο πνευματικότητας κι άγρυπνο φρουρό των ηθικών αξιών του έθνους. Η οποία εξηγεί συχνά πυκνά για ποιους λόγους πρέπει να σιτίζεται από το πρυτανείο του Κράτους – δηλαδή, στο φινάλε, από το πορτοφόλι μου: «Oι Ορθόδοξοι πρεσβύτεροι τού κράτους μας δεν επιβαρύνουν τις τοπικές ενορίες, αλλά πληρώνονται από το κράτος, από χρήματα που αλλοιώς θα κατέληγαν ποιος ξέρει πού (εκπληκτικό!) ... το ότι το Ελληνικό κράτος έχει την ευλογία να συμμετέχει στην οικονομική ενίσχυση τής Εκκλησίας, είναι το μεγάλο αγκάθι στο μάτι τού διαβόλου (κάποιος έβαλε στο μάτι το πορτοφόλι μου!...) (εδώ). Ενώ πρόσφατα ο αρχιεπίσκοπος δήλωσε κάτι πολύ παρόμοιο μ’ αυτό του δημάρχου Ξάνθης πιο πάνω: «Δεν θα πρέπει να επιδοθούμε στο έργο αξιοποιήσεως της εκκλησιαστικής περιουσίας με σκοπό να εξελιχθεί η Εκκλησία σε πανίσχυρο οικονομικό οργανισμό. Διακαής μας πόθος είναι να μετουσιωθεί η ύλη σε πνευματικό έργο (άσε κάτω το πορτοφόλι μου!). Η περιουσία της Εκκλησίας πρέπει να πάρει πνευματική αξία» (εδώ).

Βοήθεια! Όχι άλλους ευαισθητοποιημένους ανθρωπιστές! Όχι άλλους ιδεολόγους! Όχι άλλους τίμιους! Όλοι το πορτοφόλι μου γυρεύουν!

Τέλος, για όσους από εσάς είστε βουδιστές, θα ήθελα να δώσω ένα αρχαίο βουδιστικό μάντρα, στη γλώσσα Πάλι, να σας φυλάει από σεισμούς, λιμούς, καταποντισμούς, ιδεολόγους, καλοπροαίρετους, ανθρωπιστές, ιδεαλιστές, φιλάνθρωπους, ανιδιοτελείς κι άλλους υψηλόφρονες. Απαγγείλετέ το τρεις φορές την ημέρα επάνω στη μελωδία και θα πετύχετε τη φώτιση:

Λευτέρη, Λευτέρη, Λευτέρη
Θα σου το κόψω τούτο το μακρύ σου χέρι
Λευτέρη, Λευτέρη, Λευτέρη
Όταν ακούω για ιδανικά, τραβάω μαχαίρι.

Άσε τα σάπια και την κοροϊδία
Μη μου μιλάς για ιδεολογία
Μη μου πουλάς μέγιστα ιδεώδη
Με κίνητρα θολά και ερεβώδη.

Μεγάλους ιδεαλισμούς κηρύττεις
Καλός κι αγνός, το παίζεις, Σαμαρίτης
Στα χρήματά μου θες να βάλεις χέρι
Αυτές είναι οι βλέψεις σου, Λευτέρη!

Την προπαγάνδα σου θ’ ανασκευάσω
Τις πονηριές σου θα υπερκεράσω
Και μια και δυο, Λευτέρη, Λευτεράκη
Θα ‘ρθω να σου τις βρέξω ένα χεράκι!

Τη φτέρη, τη φτέρη, τη φτέρη
Λαγός την έσειε και γρουσουζιά θα φέρει
Λευτέρη, Λευτέρη, Λευτέρη
Να σε συλλάβουν ψάχνουν οι καραμπινιέροι.

Τα ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα
Μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα
Ανθρωπισμούς μη μου επικαλείσαι
Ένας κοινός απατεώνας είσαι.

Ψεύτικες ερμηνείες ενσταλάζεις
Πραγματικότητα κατασκευάζεις
Μα ένα αλάρμ χτυπάει στα σωθικά μου:
Πρόσβαση ψάχνεις για τα χρήματά μου!

Τα παραμύθια σου θ’ αποδομήσω
Το οικοδόμημά σου θα γκρεμίσω
Και μια και δυο, Λευτέρη, Λευτεράκη
Θα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη!