Ζει...

...ο Λαμπράκης, ο Έλβις, ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, ο Τζον Λέννον, όλοι αυτοί οι προσφιλείς νεκροί που άφησαν πίσω τους έναν θρύλο. Ζει ο καθένας τους μέσα από το έργο ή το συμβολισμό του, και παρόλο που εγκεφαλικά γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχουν πια, συναισθηματικά συνεχίζουμε να τους νιώθουμε κοντά μας. Όπως και τον Φίλιπ Κ. Ντικ.

Ο συγγραφέας του VALIS και του Ubik πέθανε σαν σήμερα, στη Σάντα Άνα της Κομητείας Όραντζ (Καλιφόρνια), μία σχετικά μικρή πόλη όπου έμενε. Η μόνιμη υψηλή πίεση που του άφησαν οι εμπειρίες του με τα ναρκωτικά, τον οδήγησε σε αλλεπάλληλα εγκεφαλικά επεισόδια από τα οποία δε συνήρθε ποτέ. Ήταν Τρίτη, 2 Μαρτίου 1982, τότε που ο Φίλιπ Κ. Ντικ συνάντησε τους υπόλοιπους προσφιλείς νεκρούς και άρχισε πλέον να ζει μόνο συναισθηματικά, μέσα στις καρδιές μας. Ετάφη μαζί με τη δίδυμη αδερφή του στο Κολοράντο.


Σίγουρα;

Εκ πρώτης όψεως ναι, όμως μπερδεύουν λίγο οι αναφορές κάποιου Σάντυ Πάνκοπφ, αγνώστων λοιπών στοιχείων, που λέει για τις επανειλημμένες συναντήσεις του με τον νεκρό (;) του φίλο Φίλιπ Κ. Και σαν να μην έφτανε αυτό, η Λία Πίκφορντ, μία ψυχίατρος από την Τζόρτζια, ισχυρίζεται ότι ο Φίλιπ Κ. Ντικ την επισκέφτηκε πρόσφατα στο γραφείο της! Είναι αδύνατον να μάθει κανείς περισσότερα, γιατί η λογοκρισία της αμερικάνικης κυβέρνησης έχει επέμβει στην υπόθεση - και τώρα, στην 4η προεδρία του Ρίτσαρντ Νίξον, οι μυστικές υπηρεσίες δεν αστειεύονται. Κάτι ακούγεται για μία αναμέτρηση στη μόνιμη αμερικάνικη βάση της Σελήνης, κάτι που υποτίθεται ότι αφορά και τον ίδιο τον "αυτοκρατορικό πρόεδρο", όμως δε θέλω να γράφω φήμες χωρίς διασταύρωση.

Το σημαντικό πάντως είναι ένα: όταν οι υπόλοιποι θρύλοι πεθαίνουν, ζούνε πλέον μέσα στις καρδιές μας ή σαν σύνθημα σε τοίχους. Όταν ο Φίλιπ Κ. Ντικ πεθαίνει, ζει ενδεχομένως και στο διπλανό διαμέρισμα!