Η Επί Του Στάνφορντ Ομιλία


(η σχετική συζήτηση στο Buzz εδώ)

Μετά από 500 χρόνια που θα καταστραφεί ο πολιτισμός, οι λίγοι επιζώντες του μέλλοντος θα προσπαθήσουν να ψηλαφίσουν τον κόσμο μας από τα ελάχιστα θραύσματα που θα απομείνουν τότε. Θα καταλήξουν λοιπόν στο συμπέρασμα ότι στις μέρες μας εμφανίστηκε και διαδόθηκε ταχύτατα ένα καινούργιο θρησκευτικό ρεύμα, μάλλον παραλλαγή του Χριστιανισμού, με το όνομα «Στιβτζομπσισμός».

Ο Μεσσίας είχε ταπεινή καταγωγή, θα συμπεράνουν οι επιζώντες του μέλλοντος. Απέφευγε τις επαφές με πλούσιους και μέλη της ανώτερης τάξης, προτιμούσε να συναναστρέφεται με βουδιστές, πρεζόνια, χάκερ κι άλλους αμαρτωλούς εκφραστές αντικουλτούρας. Έκανε πολλά θαύματα στη ζωή Του, χαρακτηριστικά: το 1976 μεταμόρφωσε έναν Η/Υ σε αντικείμενο προσωπικής χρήσης, και το 1984 παρουσιάστηκε στους μαθητές εν όλη τη δόξα και τη μεγαλοπρέπειά Tου, κρατώντας έναν Μάκιντος. Θεράπευσε πολύ κόσμο, πραγματικά πάρα πολύ κόσμο. Έδωσε στην ανθρωπότητα το δώρο του graphical interface. Πριν πεθάνει, είπε στους μαθητές Του: «Τώρα εγώ προς τον Πατέρα πορεύομαι, θα σας αφήσω όμως τον Παράκλητο με μορφή μήλου (Apple), ίνα μένει μεθ’ υμών εις τον αιώνα». Και φυσικά, μια μέρα ανέβηκε στο Όρος του Στάνφορντ, όπου μίλησε στα πλήθη και δίδαξε τους λαούς της γης.






Έμαθα πρώτη φορά για την Επί του Στάνφορντ Ομιλία από ένα θρησκευτικό μπλογκ, και έκτοτε εντυπωσιάστηκα από το πόσοι πολλοί άνθρωποι ανατρέχουν σ’ αυτήν. Τώρα, με τον θάνατο του Μεσσία, βαρέθηκα ν’ ακούω για το πόσο «εμπνευστική» είναι - μια Ομιλία που διαβάζεται από το χαρτί, όπως Γιώργος Παπανδρέου, που υποτίθεται ότι είναι βαθιά προσωπική, βγαλμένη μέσα από τη ζωή του ομιλητή, κι όμως δεν παρεκκλίνει ούτε στιγμή από τα τυπωμένα, δεν παρασύρεται έστω και λίγο. Ο μύθος λοιπόν τα έχει όλα: ηθικά διδάγματα, τη Σταχτοπούτα που γίνεται Πριγκήπισσα (ή μάλλον iΠριγκήπισσα), το μυστικό σχέδιο της ζωής πίσω από τον κόσμο των φαινομένων, ακόμα και την παρουσίαση του Προέδρου στην αρχή, «θα σας τα πει καλύτερα ο οπίσω μου ερχόμενος, ου ουκ ειμί εγώ άξιος ίνα αυτού τον ιμάντα του υποδήματος λύσαι». Θέλω εδώ να δώσω μια μετάφραση στη δημοτική της Ομιλίας, αυτού του παραδείγματος μεσοταξικού Χριστιανισμού, γιατί η αρχαΐζουσα των Ευαγγελίων είναι ακατανόητη στους περισσότερους από εμάς:


Mακάριοι οι ουδέποτε αποφοιτήσαντες, διότι αυτοί θα πάρουν πτυχίο από το κολέγιο της ζωής.

Mακάριοι οι διαφορετικώς σκεπτόμενοι, διότι αυτοί θα επιβάλουν τη διαφορετικότητά τους.

Mακάριοι οι τρελοί, οι απροσάρμοστοι και οι επαναστάτες, διότι αυτοί θα γράψουν την ιστορία.

Mακάριοι αυτοί που θέλουν ν’ αλλάξουν τον κόσμο, διότι θα τον αλλάξουν.

Mακάριοι είστε όταν σας κοροϊδέψουν, όταν σας πουν ότι ακολουθείτε χίμαιρες και πετάτε στα σύννεφα.

Nα χαίρεστε και να αγάλλεστε, γιατί θα είναι πολύς ο μισθός σας στους ουρανούς του αμερικάνικου ονείρου, στον παράδεισο της μεσαίας τάξης. Άλλωστε έτσι κορόιδεψαν τους πρωτοπόρους και τους οραματιστές πριν από σας.

Σεις, οι φοιτητές του Στάνφορντ, είστε το άλας της γης. Σεις είστε το φως του κόσμου. Mη νομίζετε ότι ήρθα να κηρύξω κάποιο μανιφέστο εναλλακτικότητας και χιπισμού, να καταταργήσω την άρρητη σύμβαση που μας διέπει – επιτυχημένος CEO, φοιτητές σπουδαίου κολεγίου, εμπνευσμένη ομιλία προς μετατροπή της φιλοδοξίας σε δημιουργικότητα κ.λπ. Δεν ήρθα να καταργήσω αλλά να εκπληρώσω.

Ακούσατε πως ειπώθηκε: Η ζωή είναι ζαριά, η ζωή είναι πλίνθοι, κέραμοι ατάκτως εριμμένα, η ζωή είναι τυχαία αμοντάριστα πλάνα. Eγώ όμως σας λέω: Όλα συνδέονται. Όλα έχουν σκοπό και τίποτα δε συμβαίνει τυχαία, αυτό που αρχικά μοιάζει καταστροφή, στο τέλος μπορεί ν’ αποδειχθεί ευλογία. Ψάξτε να βρείτε το κρυφό νόημα της ζωής, το σχέδιο πίσω από την φαινομενική τυχαιότητα των γεγονότων, και μοντάρετε τα αμοντάριστα πλάνα. Έτσι μόνο θα κερδίσετε τη βασιλεία των ουρανών του αμερικάνικου ονείρου, τον παράδεισο της μεσαίας τάξης.

Eιπώθηκε ακόμα ότι πρέπει να βγάλετε ένα πανεπιστήμιο, να πάρετε ένα χαρτί στα χέρια σας, και πως όσο πιο φημισμένο το πανεπιστήμιο, τόσο το καλύτερο. Eγώ όμως σας λέω: Ακολουθείστε τη διαίσθησή σας, ικανοποιείστε την περιέργειά σας, κάντε αυτό που σας αρέσει και σας τραβάει. Μην ανησυχείτε για τη ζωή σας, τι θα φάτε και τι θα πιείτε, ούτε για το σώμα σας, τι θα ντυθείτε. Παρατηρήστε τα πουλιά του ουρανού που δε σπέρνουν, δε θερίζουν, δε συνάζουν σε αποθήκες, δεν αγοράζουν σπίτι με στεγαστικό, όμως ο Πατέρας σας ο ουράνιος τα τρέφει. Παρατηρήστε τα κρίνα στην εξοχή που δεν κοπιάζουν μήτε γνέθουν. Kι όμως, ούτε ο Σολομών σε όλη του τη δόξα δεν ντυνόταν σαν ένα από αυτά. Κάντε αυτό που σας τραβάει, ακόμα κι αν χρειαστεί να κοιμάστε στο πάτωμα ή να μην έχετε χρήματα για το φαγητό σας. Μόνο έτσι όμως θα εκφράσετε τη δημιουργικότητά σας και μια μέρα θα γίνετε δεκτοί στη βασιλεία των ουρανών του αμερικάνικου ονείρου, στον παράδεισο της μεσαίας τάξης.

Aκούσατε επίσης πως δόθηκε στους αρχαίους η εντολή: Να δουλεύετε σκληρά. Εγώ όμως σας λέω: Να περνάτε όμορφα. Να αγαπάτε αυτό που κάνετε, ακόμα κι αν είναι φαινομενικά άσχετο με την καριέρα σας. Κάποια μέρα οι τελείες θα ενωθούν, τα αμοντάριστα πλάνα της ζωής θα μονταριστούν, το σύμπαν θα συνωμοτήσει ώστε η καριέρα σας να απογειωθεί. Εμπιστευτείτε το ένστικτο, τη μοίρα, το κάρμα σας, κι όλα θα αποκτήσουν νόημα στο μέλλον. Και θα είναι πολύς ο μισθός σας στη βασιλεία των ουρανών του αμερικάνικου ονείρου, στον παράδεισο της μεσαίας τάξης.

Aκούσατε ακόμα πως ειπώθηκε: Η ζωή είναι σκληρή και κάποιες φορές σε χτυπάει κατακέφαλα. Eγώ όμως σας λέω να μην το βάζετε κάτω. Να μην τα παρατάτε. Συνεχίστε να ψάχνετε γι’ αυτό που σας αρέσει. Όπως και στον έρωτα, έτσι και στην δουλειά, θα το καταλάβετε αμέσως μόλις το βρείτε. Κι η εταιρεία που φτιάξατε στο γκαράζ των γονιών σας, θα γίνει πολυεθνική δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Aκούσατε ακόμα πως ειπώθηκε: Ανταποκριθείτε στις προσδοκίες των γονέων σας, ξέρουν καλύτερα, γίνετε γιατροί ή δικηγόροι να έχετε κύρος και μεγάλες αμοιβές. Eγώ όμως σας λέω: Μη ζήσετε τη ζωή κάποιου άλλου. Mπείτε από τη στενή πύλη, γιατί είναι πλατιά η πύλη και ευρύχωρος ο δρόμος που οδηγεί στο χαμό – δηλαδή, στη μεσοταξική κομφορμιστική μιζέρια. Ακούστε την καρδιά σας και ζήστε την κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία σας. Δεν έχετε πολύ χρόνο, μην τον σπαταλήσετε στις γνώμες των άλλων. Θυμηθείτε ότι μια μέρα θα πεθάνετε κι εσείς, αυτό θα σας βοηθήσει να παίρνετε τις σωστές αποφάσεις (και να κερδίσετε τη βασιλεία των ουρανών του αμερικάνικου ονείρου, τον παράδεισο της μεσαίας τάξης).

Zητάτε και θα σας δοθεί. Γυρεύετε και θα βρείτε. Xτυπάτε και θα σας ανοιχτεί. Ο κόσμος δημιουργήθηκε για τη μεσαία τάξη.

9 σχόλια:

  1. Ανώνυμος8/10/11

    Αστείο πώς η Ουτοπία έγινε μόδα γι'αυτους ακριβώς που την έτρεμαν ε? Ωραία ανάρτηση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Οταν σβήσει ο άυλος πολιτισμός, θα μείνουν οι πυραμίδες, λίγα μάρμαρα απο την Ακρόπολη διασκορπισμένα σε όλο σχεδον τον κοσμο -τόσο που να μιλουν οι μελλοντικοι αρχαιολογοι για ταυτοχρονη αναπτυξη παρόμοιων πολιτισμων- και κάποιοι μύθοι που θα μοιαζουν με αυτους που μαθαινουμε σημερα για την Ατλαντιδα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θα μείνουν επίσης και οι ποδηλατόδρομοι του Βόλου, κι οι μελλοντικοί αρχαιολόγοι θα σπάνε το κεφάλι τους να καταλάβουν τι ήταν αυτά τα κατασκευάσματα. Οχυρωματικά έργα; Φαλλικά αφιερώματα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος9/10/11

    κουκου, τοκ τοκ. Έχεις θέμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Φίλε είσαι πραγματικά ανατρεπτικός και με απίστευτο χιούμορ !!!

    Καλός μαρκετινίστας ο Τζόμπς και ξύπνιος δε λέω, αλλα αυτή η θεοποίηση και μένα μου χτύπησε κάπως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ουσιαστικά δεν αναφέρομαι στον ίδιο τον Jobs (παρά μόνο ίσως εκεί που λέω ότι μου κακοφαίνεται που διαβάζει από το χαρτί). Εφόσον η ομιλία μυθοποιήθηκε, εφόσον έγινε Ομιλία με όμικρον κεφαλαίο, ουσιαστικά αναφέρομαι στους καταναλωτές της.

    Ήμουν ίσως λίγο σκληρός αρχικά, όμως τώρα αρχίζω και το βλέπω με ενδιαφέρον το φαινόμενο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Φίλε μου για τις ανάγκες αυτής της μίζερης διαδικασίας που λέγεται διαλεκτική, για την τιμή των όπλων, μπορεί να απαντήσεις διάφορα (αν και πιθανόν να έχεις ξεχάσει αυτή σου την ανάρτηση – Οκτώβρης 2011), αλλά όταν θα είσαι μόνος στο σπίτι, εκεί στα σκοτάδια της μοναξιάς σου … κάνε την παραθύρι μπας και αρχίσουν να ζωντανεύουν τα όνειρά σου και πού ξέρεις μπορεί να έρθει και να κάτσει και κανένας γλάρος, ή μπορεί να αρχίσεις να ξεχωρίζεις τους γλάρους από τις καρακάξες! Πού ξέρεις μπορεί αυτή η μαυρίλα της μοναξιάς σου, να γίνει παραθύρι απ’ που θα γεμίσει φως η μίζερη καρδούλα σου. Θα μου πεις που ξέρω ότι είναι μίζερη; Μα αν λειτουργούσε έστω και λίγο θα είχε ενθουσιαστεί με αυτή τη ΜΑΡΤΥΡΙΑ του Τζομπς. Μπορεί να την εκμεταλλεύτηκαν χριστιανοί και άλλοι, αλλά η αξία του πράγματος, του βιώματος δεν εξαρτάται από την μαλακία των χειροκροτητών. Δηλώνεις ότι δεν καταφέρεσαι ενάντια στον ίδιο τον Τζομπς αλλά τί σημασία έχει για την όραση σου αυτή σου η ευγένεια. Εσύ χάνεις αν δεν μπορείς ν' αφουγκραστείς το αηδόνι και επειδή κάποιοι έσπευσαν να το καπηλευτούν σου μοιάζει για κουρούνα.

    Έκανα τη μοναξιά μου
    παραθύρι στα όνειρα μου
    κι ήρθε κι έκατσε ένας γλάρος
    και μου μίλησε με θάρρος.
    Μου ‘πε: κοίτα πως πετάω
    κι από τα ψηλά κοιτάω
    έτσι είδα τα όνειρά σου
    κι είμαι τώρα εδώ μπροστά σου.
    Μου ‘πε κι άλλα - μου ‘πε κι άλλα
    ώσπου άρχισε ψιχάλα...
    έλα, μου ‘πε, πάμε τώρα
    δε φοβόμαστε τη μπόρα...
    Θα πετάξουμε παντού
    έχω θύελλα στο νου
    αστραπή μες στην καρδιά μου
    ουρανό τα όνειρά μου.

    Στίχοι: Βάσω Αλαγιάννη
    Μουσική: Βάσω Αλαγιάννη
    Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Λιδάκης

    ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ΟΤΙ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ... ΔΟΚΙΜΑΣΕ ΝΑ ΜΕΘΥΣΕΙΣ ΜΕ ΚΕΙΜΕΝΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ή ΑΛΛΩΝ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΔΥΝΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΙΣΩΣ ΥΠΟΞΙΑΣΤΕΙΣ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Διονύση, ένα τυχαίο αντιπαράδειγμα: κι ο λοχαγός Ρόμπινσον αφουγκράστηκε το αηδόνι μέσα του, ακολουθούσε συνεχώς την καρδιά του, όμως οι τελείες δεν ενώθηκαν ποτέ στη ζωή του. Προσωπικά, μου φαίνεται πολύ πιο ενδιαφέρον το πώς η θρησκευτική/μεταφυσική σκέψη αλλάζει ανάλογα με την κοινωνική καταγωγή των καταναλωτών της. Ο Τζομπς μιλάει σε σπουδαστές που έχουν την πολυτέλεια να επιλέξουν ποικίλες βιοτικές ατραπούς. Γι' αυτό και δίνει μια Ομιλία μεσαίας τάξης. Πρόσφατα ήμουν με κάτι χωριατόπαιδα από διάφορες χώρες της Ασίας (δηλαδή, με ανθρώπους του παγκόσμιου μέσου όρου): για τράβα να τους πεις, "ακολούθησε την καρδιά σου"! Ούτε που θα καταλάβουν τι εννοείς, δε θα συλλάβουν καν την ιδέα του κάνω-κάτι-επειδή-με-εμπνέει-και-το-απολαμβάνω. Η ζωή τους είναι μονόδρομος. Και η θρησκευτική/μαγική τους σκέψη είναι εντελώς θαυματουργική - προσεύχομαι στον θεό, στο πνεύμα, στον Βούδα, στους προγόνους, και τους ζητάω να με βοηθήσουν, να μου δώσουν χρήματα, μια καλή γυναίκα, υγεία κ.α. Δε χωράνε ιδέες περί ανώτερου και κατώτερου εαυτού, ούτε περί βιοτικής ανταμοιβής ακολουθώντας μια πορεία αυτο-ανάπτυξης κ.λπ.

      Διαγραφή

Αδερφέ, δεν ξέρω τούτο το φεγγάρι
Στης καρδιάς της άδειας τη φυρονεριά
Πούθε τάχει φέρει, πούθε τάχει πάρει
Φωτεινά στην άμμο, χνάρια σαν κεριά.