Ubik In A Nutshell

Θεωρώ άστοχο το οπισθόφυλλο του Ubik από τις Εκδόσεις ΤΟΠΟΣ. Αν έπρεπε εγώ να γράψω ένα αντίστοιχο κειμενάκι σε 150 λέξεις, θα έλεγα κάτι σαν κι αυτά:

Φανταστείτε ότι ο κόσμος αρχίζει να αποσυντίθεται. Η μηχανή βγάζει μουχλιασμένο καφέ, η κρέμα ξινίζει, τα τσιγάρα θρυμματίζονται… Κι αυτό το παγωμένο αίσθημα βαριάς κούρασης να σε διαπερνά όλο και πιο έντονα, μέχρι τα μύχια της ψυχής και του σώματός σου.

Ξέρω, όλα αυτά είναι το καθημερινό βίωμα ενός τυπικού Αθηναίου, όμως το Ubik δεν αναφέρεται στις χαρές της ελληνικής πρωτεύουσας αλλά στον ίδιο τον κόσμο• σ’ αυτό που ονομάζουμε «ζωή» ή «πραγματικότητα» και τη σχέση της με την ανθρώπινη ευτυχία. Υπάρχουν διάφορες θεωρίες που θέλουν αυτή τη σχέση αναπόφευκτη και πρεσβεύουν ότι κάποτε ο κόσμος θα γίνει παράδεισος (ή ότι υπήρξε κάποτε παράδεισος). Τέτοιες θεωρίες όμως δεν έχουν τίποτα να κάνουν με αυτό το αριστούργημα του Φίλιπ Ντικ. Ο κόσμος, σύμφωνα με το Ubik, έχει κατασκευαστεί ασύμβατος με την ανθρώπινη ευτυχία, όπως… ένας μουχλιασμένος καφές.
Υπάρχει άραγε σωτηρία;
Ναι, αν και είναι κρυμμένη. Μπορεί όμως να βρεθεί, αρκεί να αφουγκραστεί κάποιος τα κατάλληλα μηνύματα!