Παραδόξως Όλα Θα Πάνε Καλά

Κι έρχεται η στιγμή που λες, στέρεψα. Ό,τι ήταν να γράψω το έγραψα, ό,τι ήταν να πω το είπα. Το ίντερνετ καταβαραθρώνεται στη λίστα των προτεραιοτήτων σου, ένα συγγραφικό κενό υπάρχει μέσα σου μεγαλύτερο κι απ' την υστέρηση των κρατικών εσόδων, ψάχνεις μα δε βρίσκεις τίποτα να το καλύψεις. Το μπλογκ μπορεί να είναι ένας σπουδαίος φίλος σε κάποια στιγμή της ζωής σου, να σε βοηθήσει να εκφράσεις σκέψεις και προβληματισμούς ανομολόγητους, να τους σχηματοποιήσεις και να τους μοιραστείς. Όμως κάποτε η ζωή αλλάζει κανάλι και πιάνει πλέον διαφορετικούς σταθμούς, οι οποίοι δεν περιλαμβάνουν κουμπάκια και πληκτρολόγια.

To μπλογκ θα συνεχίσει να υπάρχει για καμιά φωτογραφία, κάνα στιχάκι κ.λπ., όμως πλέον βγήκε στη σύνταξη. Τι να κάνουμε, έτσι είναι η ζωή. Όλα κάποτε συνταξιοδοτούνται (εκτός φυσικά από τους ασφαλισμένους του ΙΚΑ). Μακάρι να είχα υλικό, χρόνο και καθαρό μυαλό να γράψω κι άλλα, πολλά άλλα. Όμως είμαι πεπερασμένο ον. Κάθε καινούργιο μπλογκ που δημιουργείται, έχει και μια κρυφή ημερομηνία λήξης. Καλό είναι να τη σεβαστείς και να μην προσπαθήσεις να παρατείνεις τα απαράτεινα (απαράτεινος = επιθ., που δεν παρατείνεται, ο τελεστικός και άκαμπτος). Γιατί μετά το μπλογκ θα γίνει σαν την Άννα Καλουτά στα 90 της.

ΠΑΡΑΔΟΞΩΣ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ

Η ζωή: είναι που είναι δύσκολη από μόνη της
Μην την κάνουμε αναίτια ακόμα πιο δύσκολη
Η τρέλα είναι επιλογή
Κι η λογική επίσης
Ακόμα κι αν νικήθηκες, στο τέλος θα νικήσεις
Μην έχεις ισχυρές απόψεις
Προσόψεις και κατόψεις
Το άλογο το αποδεικνύει ο δρόμος
Τον άνθρωπο τον αποδεικνύει ο χρόνος, χαλάρωσε και
Παραδόξως όλα θα πάνε καλά.

Έτσι κι αλλιώς, το παιχνίδι είναι στημένο
Το ζάρι πειραγμένο
Το χαρτί σημαδεμένο
Το ξέρεις και το ξέρω, τίποτα δε θα πάει καλά
Μ’ άλλα λόγια: όλα θα πάνε καλά
Υπέρβαση εαυτού, αγώνας για τον αγώνα
Όχι για τη χάρη του τροπαίου
Η ζωή είναι ένα σικέ του Αχιλλέα Μπέου
Εκεί όμως μόνο ο ηρωισμός μπορεί να ανθίσει
Κι ας μην υπάρχει λύση
Ακόμα κι αν νικήθηκε, στο τέλος θα νικήσει
Μην έχεις παγιωμένες θεωρίες
Έσχατες ερμηνείες, αφέσου και
Παραδόξως όλα θα πάνε καλά.

12 σχόλια:

  1. Μια απ' τα ίδια κι εγώ, Ηλία. Αν όντως είναι έτσι (που αμφιβάλλω, γιατί ποτέ δεν ξέρεις· ακόμα και για τα σικέ του Μπέου μπορεί να αποδοθεί δικαιοσύνη) θα μας λείπεις, αλλά αρκεί να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η πραγματική ζωή είναι εκτός ίντερνετ, ο πολιτισμός μας σταματάει όταν κόβεται το ρεύμα, ενεργός στο ίντερνετ - παθητικός στη ζωή κι άλλες τέτοιες κοινοτοπίες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μας το έχεις ξαναπεί παλιότερα αυτό, θυμάσαι? Και τελικά απεδείχθη ότι μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει, και ξανά προς το δίκτυο τραβά.

    Και τι έχει δηλαδή η Άννα Καλουτά στα 90 της, παρακαλώ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ε, καλά τώρα, δε θα γίνω και σκλάβος του λόγου της τιμής μου, που 'λεγε ένας θείος μου! Πρώτη φορά όμως με πιάνει κάτι τέτοιο, να μην μπορώ να διαβάσω, να μην μπορώ να συγκεντρώσω το μυαλό μου, να μη θέλω να καθίσω στον Η/Υ.

    Μόνο εγώ έβρισκα τρομακτική την εικόνα της 90άρας Καλουτά, με το υπερβολικό μέικ απ και τα φουντωμένα μαλλιά;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Θα κόψεις το ίντερνετ; Κι εμένα ποιός θα τρέχει να υπερασπιστεί την τιμή μου; :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Κι εσύ, τώρα, το γάμισες και ψόφισε... Ούτε ο beta είπε ότι εργατικό δυναμικό της Ελλάδας είναι μόνο οι υπηρετήσαντες, ούτε ο dkamen είναι κυνικό τσιμπούρι στον κόρφο του κόσμου. Λίγη λιγότερη δραματοποίηση, please, κι ας πάψουμε επιτέλους να τρώμε ανθρώπους, δεν είναι ευγενικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. laviea326/8/11

    Αδερφέ, συμφωνώ με τη stassa: κι αν εγώ αποφασίσω να αρχίσω να σχολιάζω στο buzz πέσουν πάνω μου τα θεριά να με κατασπαράξουν, ποιος θα υπερασπιστεί και την δική μου τιμή; ε;

    ΥΓ O Σεπτέμβρης πλησιάζει απειλητικά και όλοι εμείς της εκπαιδεύσεως μεταλλασσόμαστε. Μακραίνουν οι κυνόδοντες, αποκτούμε υπερδυνάμεις και μας κυριεύει μία πελώρια λαχτάρα για αίμα και να διορθώνουμε ορθογράφικά λάθη. Το "γάμησες και ψόφησε" γράφεται με -η και όχι με -ι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Το "τσιμπούρι" δεν πήγαινε στον dkamen, αν κι ομολογώ οτι δεν το ξεκαθάρισα επειδή είναι λίγο διφορούμενο κι είπα να τον τσιγκλήσω.

    Το άλλο που λες, λοιπόν είναι πιθανό να το παρεξήγησα, αλλά τώρα ρούτζωσε κι ο beta και δεν το συζητάει.

    Γενικώς θα έλεγα να είσαστε όλοι λίγο λιγότερο μημουάπτου, και λίγη χοντρή πλάκα μια στο τόσο καλό κάνει. Εγώ την απολαμβάνω, μη μας πούνε και γλυκά παιδιά... :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Α, εγώ το έχω ήδη πάθει αυτό (να μην μπορώ να διαβάσω, να μην μπορώ να συγκεντρώσω το μυαλό μου, να μη θέλω να καθίσω στον Η/Υ) αλλά δεν μπορώ να το κόψω το ρημάδι λόγω των διαδκτυακών υποχρεώσεων που έχω δημιουργήσει. Άσε που και για τη δουλειά μου (αυτή με τα λεφτά) πρέπει να κάθομαι στο κωλομηχάνημα και να μπαίνω και στο δίκτυο, οπότε είναι απελπιστική η κατάσταση.

    Αν μπορείς να το κόψεις, φίλε μου, κόψτο. Μόνο άμα σε φέρει ο δρόμος από τη γειτονιά μας (Βαλκάνια και Εγγύς Ανατολή) πέρνα για έναν καφέ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. 'What do you do? How do you write, create?' You don't, I told them. You don't try. That's very important: 'not' to try, either for Cadillacs, creation or immortality. You wait, and if nothing happens, you wait some more.

    (Τώρα βέβαια αυτό είναι κάπως highlanderίστικο, αλλά έχει κι ένα μεγάλο δίκιο :-) )

    +1 Για τη μορφή της Καλουτά...Την (ξ)έχασε ο Luc Besson στο 5ο Στοιχείο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Εχεις δικιο. Respect

    Ορτσα τα πανιά! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Δεν σου πέφτει λόγος για το αν θα γράφεις η όχι. Έτσι κι αλλιώς, όταν η Μούσα το θελήσει, αιφνιδιαστικά θα καταλάβει το σώμα σου και θα αρχίσει η υπαγόρευση.

    p.s: Γαμάτη η ατάκα του θείου σου "δε θα γίνω σκλάβος του λόγου της τιμής μου" !

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Αδερφέ, δεν ξέρω τούτο το φεγγάρι
Στης καρδιάς της άδειας τη φυρονεριά
Πούθε τάχει φέρει, πούθε τάχει πάρει
Φωτεινά στην άμμο, χνάρια σαν κεριά.