Βάρδος

Φιλιππινεζάκια τραγουδούν το J' ai encore un tel paste, τραγούδι ενός Γάλλου τροβαδούρου, του Adam de la Halle (1240-1287), στη μεσαιωνική διάλεκτο της Πικαρδίας (Picard), προπερσινή παρουσίαση στο σχολείο τους. 
Μ' αρέσουν κάτι τέτοιοι συνδυασμοί, Ασία + μεσαιωνικοί τροβαδούροι:

 


Το τραγούδι προέρχεται από μια λαϊκή θεατρική κωμωδία, Le Jeu de Robin et de Marion (Το Παιχνίδι του Robin και της Marion), top hit στην εποχή της. 

- Προσέξτε τους ανεμιστήρες στο ταβάνι. Το σχολείο των παιδιών βρίσκεται σε μια επαρχία των Φιλιππίνων κοντά στον ισημερινό. Θα πρέπει να σκεφτείτε κολασμένη ζέστη και υγρασία, σάουνα. 

- Στην αρχή υπέθεσα ότι πρόκειται για μουσικό σχολείο. Κι όμως όχι, βρήκα ότι είναι ένα απλό γυμνάσιο στις Φιλιππίνες. Τα παιδιά κάναν καλή δουλειά. Οι στίχοι του τραγουδιού: 

J'ai encore une tel paste 
Qui n'est mie de laste 
Que nous mengerons, Μarote
Βec a bec, et moy et vous 
Chi me ratendes, Μarote  
Chi venrai parler a vous.
 
Que jou ai un tel capon 
Qui a gros et gras crepon 
Que nous mengerons, Μarote
Βec a bec, et moy et vous 
Chi me ratendes, Μarote 
Chi venrai parler a vous.

Για τους φίλους μας που δε μιλούν μεσαιωνικά Πικαρδιανά, τα λόγια βρήκα να λένε τα εξής: ο Robin, η Marion ("Marote", παρατσούκλι) κι οι φίλοι τους ετοιμάζονται για πικνίκ, κάποιος έφερε λίγο ψωμί, άλλος ένα κομμάτι τυρί, άλλος μήλα κ.λπ. Για να δούμε τι θα φέρει ο Robin:  

Έχω και μια νόστιμη πίτα
Δε θα μείνει ούτε ψίχουλο
Θα τη φάμε μαζί, Marote
Στόμα με στόμα, εγώ κι εσύ
Περίμενέ με εδώ, Marote
Και θα 'ρθω να τα πούμε
 
Robin: Θέλετε κι άλλα;
Marion: Ναι, αν έχεις την καλοσύνη!
Robin: Οπότε λοιπόν...
 
Έχω κι έναν νόστιμο κόκκορα
Παχουλό και θεριεμένο
Θα τον φάμε μαζί, Marote
Στόμα με στόμα, εσύ κι εγώ
Περίμενέ με εδώ, Marote
Και θα 'ρθω να τα πούμε
 

Ακούστε κι αυτήν την εκτέλεση, πιείτε κι ένα ποτήρι υδρομέλι για τον Adam de la Halle. Ήταν βάρδος. Ούτε που το φανταζόταν ότι 7,5 αιώνες μετά θα λέγαν τα τραγούδια του κάτι παιδιά στην άλλη άκρη του κόσμου:

 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αδερφέ, δεν ξέρω τούτο το φεγγάρι
Στης καρδιάς της άδειας τη φυρονεριά
Πούθε τάχει φέρει, πούθε τάχει πάρει
Φωτεινά στην άμμο, χνάρια σαν κεριά.