Τι Κατάλαβε Ο Stanislaw Lem Από Το Ubik

Βρισκόμαστε στα 1974 και ο Stanislaw Lem παρουσιάζει στο πολωνικό κοινό το βιβλίο Ubik "ενός αμερικανού συγγραφέα ονόματι Philip K. Dick" ως εξής:

Τα τηλεπαθητικά φαινόμενα στην καπιταλιστική κοινωνία τέθηκαν υπό έλεγχο και εμπορευματοποιήθηκαν, όπως όλες οι τεχνολογικές καινοτομίες. Οι επιχειρηματίες λοιπόν νοικιάζουν "τηλέπαθους" για να κλέψουν τα τεχνολογικά μυστικά των ανταγωνιστών τους, ενώ οι τελευταίοι αμύνονται ενάντια σ' αυτήν την "υπεραισθητική βιομηχανική κατασκοπεία" με τη βοήθεια "αδρανιστών", δηλ. ανθρώπων που η ψυχική τους δύναμη εξουδετερώνει το παραψυχικό πεδίο. Δημιουργούνται εξειδικευμένες εταιρείες που νοικιάζουν "τηλέπαθους" ή "αδρανιστές" με την ώρα κι ο Γκλεν Ράνσιτερ, ένας "σκληρός τύπος", είναι ιδιοκτήτης μίας τέτοιας.

Επίσης, η ιατρική επιστήμη έμαθε πώς να σταματά την αγωνία των ανθρώπων στο τελικό στάδιο της ζωής τους, χωρίς όμως να τους θεραπεύει. Οι ημίβιοι διατηρούνται σε ειδικά ιδρύματα, "μορατόρια", που κατά κάποιον τρόπο αναβάλουν τον θάνατο. Αν όμως αυτοί παρέμεναν απλώς μέσα σε κρυογονικά φέρετρα χωρίς επικοινωνία, δε θα αποτελούσαν και σπουδαία παρηγοριά για τους συγγενείς τους. Υπάρχει λοιπόν μία τεχνική που διεγείρει την εγκεφαλική δραστηριότητα αυτών των "κατεψυγμένων", ενώ ο κόσμος που εμπειριώνουν δεν είναι μέρος της πραγματικότητας αλλά ένας δημιουργημένος, φανταστικός κόσμος. Οι κανονικοί άνθρωποι λοιπόν έχουν τη δυνατότητα να επικοινωνήσουν με τους κατεψυγμένους χρησιμοποιώντας ένα μέσο σαν το τηλέφωνο.

(από τη φιλολογική πολωνική έκδοση Zycie Literackie, 2 Νοεμβρίου 1974)