Δοξαστικόν Reloaded

Πριν από δύο χρόνια είχα μια ενόραση. Εμπειρία μεταφυσική. Καθόμασταν με τη Σοφούλα, μια φίλη πιανίστρια, και τραγουδούσαμε στο πιάνο το ανυπέρβλητο Δοξαστικόν από το Άξιον Εστί των Ελύτη/Θεοδωράκη (μπορείτε να το ξαναθυμηθείτε εδώ με Γερμανούς κι εδώ με παιδάκια). Ξαφνικά λοιπόν και πάνω στο στίχο: Οι δορύαιχμες λέξεις και αυτοκτόνες… είδα το φως. Ξαναβαπτίστηκα. Πετάχτηκα επάνω αφρίζοντας και άρχισα να ουρλιάζω: «Μα τι τραγουδάμε; Σε ποιους απευθύνονται αυτά που τραγουδάμε; Στο θεό σου, έχεις δει ποτέ αυτά τα κορίτσια τα ηλιοβόρα και σεληνοβάμονα; Αυτούς τους αγένειους δόκιμους της τρικυμίας;»

Το μυαλό μου γύριζε με χίλιες στροφές. Πήρα αμέσως χαρτί & μολύβι και έγραψα μια καταπληκτική διασκευή του θεϊκού αυτού ποιήματος, σκέτη επανίδρυση της ποίησης. Την ονομάζω: Δοξαστικόν Reloaded. Νομίζω ότι αποτελεί μια ουσιαστική συμβολή στον εξευτελισμό του Οδυσσέα Ελύτη, ενός ανθρώπου που κατέστρεψε τις Ελληνίδες. Διότι οι μανάδες όλων μας, δηλαδή οι κοπέλες της δεκαετίας του ’60 και του ’70, με το που έβγαιναν στη ζωή, υφίσταντο τη δίδυμη τρομοκρατία του Ελύτη και της Βουγιουκλάκη. Θα γίνονταν είτε οι γατούλες με τις ροζ μυτούλες είτε οι πόες της ουτοπίας, τα αγγεία των μυστηρίων, οι εράσμιες κόρες [edit: Σήμερα, 2013, δε με εκφράζουν πια οι παλιές κακίες μου για τη Βουγιουκλάκη. Σήμερα αναγνωρίζω το μεγαλείο της Αλίκης. Τότε που τα 'γραφα, 2009, νόμιζα ότι τα ήξερα όλα. Οι κακίες για τον Ελύτη όμως ισχύουν και σήμερα].

Σήμερα λοιπόν, αγαπημένε αναγνώστη, σου έχω ψυχοκάθαρση και λύτρωση. Έλα, εξομολογήσου το, κάθε φορά που τραγουδούσες για τους σημάντορες ανέμους που ιερουργούνε ή για της Σελήνης το μελάγχρωμα το ανίατο... δεν αισθανόσουν κατά βάθος, ενδόμυχα, υποσυνείδητα, λίγο φολκλορικός; Λίγο Βέλτσος; Ήρθε λοιπόν η ώρα της εκδίκησης. Βάλε την αγγελική μουσική του Θεοδωράκη, τραγούδα πάνω στη μελωδία κι εκτονώσου:

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το φως και η πρώτη
να λαδώσει το άντερο αρπαχτή του πασόκου
καραβάνια στη Λάρισα για το Κιλελέρ
ο λαός δεν ξεχνά Δεξιά τι σημαίνει

Χιμαιροποίκιλτα άνθη και ζαβαρακατρανέμια
Υπουργείο Πολιτισμού στη Μελίνα Μερκούρη
των ψιθύρων επώαση κι άλλες προοδευτικές δυνάμεις
πλήθος κόσμου, υποδοχή, που ξεσπά αυθορμήτως

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ ο μεγαλο-πασόκος
το παράτολμο δόντι που τον έκανε άνθρωπο
η Mercedes που αγόρασε, αυτός, γιος υπαλλήλου
οι σωστές γνωριμίες που έπιασαν τόπο

ΟΙ ΣΗΜΑΝΤΟΡΕΣ ΑΝΕΜΟΙ που ιερουργούνε
(τέτοιος στίχος στα σίγουρα θα του φέρει το Νόμπελ)
οι αγρότες που πήρανε τις επιδοτήσεις
όποιου δεν του αρέσει, να κατέβει απ’ το τρένο

Οι αγένειοι δόκιμοι της τρικυμίας
οι μουσάτοι εκπρόσωποι της απεργίας
πρωτοσέλιδο Αυριανής, Αλλαγή εδώ και τώρα
σαν ΠΑΣΟΚ ενωμένο, δυνατό, είναι εδώ

Ο Λαλιώτης, ο Βενιζέλος, ο Τζουμάκας,
ο Τσοχατζόπουλος

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το κόμμα που κοιμάται
πάνω σε σκιά μέτοχου βασικού εταιρείας
τα σκατά των παιδιών με την πράσινη μύγα
(ρε τι γράφει, ο άνθρωπος, για να πάρει το Νόμπελ…)

Οι πεντ’-έξι νταβατζήδες που κάνουν κουμάντο
σαν κρυμμένο λογισμικό κινητού τηλεφώνου
νομοσχέδιο που περνά σε άδεια έδρανα
ως Νατάσσας διατριβή σε φλοιικές λειτουργίες

Η Πετραλιά, ο Ορφανός, ο Ψωμιάδης,
ο Γεράσιμος

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ εορτάζοντας τη μνήμη
των Αγίων Αντρέα και Μητσοτάκη
ψηφοφόροι του Έβερτ επιπέδου Κουλούρη
ιερείς και πουλιά να τραγουδούν το χαίρε:

ΧΑΙΡΕ η Διαπλεκομένη και χαίρε η Κομματική
Χαίρε η Προοδευτική και η Συντηρητική

Χαίρε που στον κουμπάρο οι δουλειές όλες δίνονται
Χαίρε που μ’ ένα τηλεφώνημα οι παραβάσεις σβήνονται

Χαίρε του παραδείσου των δημοσίων έργων η Αγρία
Χαίρε των προμηθειών του στρατού η Αγία

Χαίρε η Κρατικοδίαιτος και Γραφειοκρατική
Χαίρε η Ημέτερη και η Εργολαβική

Χαίρε η που με κόκκινο περνάς
Χαίρε (ποιος χαίρει;) η που με Prada τριγυρνάς

Χαίρε που καταρτίζεις το ψηφοδέλτιο Επικρατείας
Χαίρε που γνωρίζεις το διευθυντή της Υπηρεσίας

Χαίρε η σεμνή και η ταπεινή
Χαίρε η του Κράτους επανιδρυτική

ΤΑ ΝΗΣΙΑ με τα club ως τα ξημερώματα
τα νησιά rooms to let, τα νησιά με τα Zimmer
τα νησιά με πεντάστερα ξενοδοχεία
πούλησε το οικόπεδο για να χτίσει μονάδα

Η Ρόδος, η Σαντορίνη, η Κρήτη,
η Μύκονος

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ ο ποιητής του Νόμπελ
που τον έκανε superstar ο Θοδωράκης
που δε δούλεψε ούτε στιγμή στη ζωή του
κρουαζιέρες, ταξίδια και υψηλή διανόηση

Εβδομήντα χρονών κι όμως γκόμενος
δεξιός κι όμως αριστερός
playboy του πνεύματος κι ένα το χελιδόνι
τι ανάγκη έχει αυτός; Τα βρήκε όλα στρωμένα

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το μακρινό τραγούδι
σε χορό Eurovision για τους δώδεκα πόντους
ιαχή μέσ’ στα γήπεδα της Πορτογαλίας
σαν Σινούκ που συντρίβεται στο Δέντρο του Δήμου

ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ η πόα της ουτοπίας
τα κορίτσια οι αυριανές κυρα-Κατίνες
τα κορίτσια που παίζουν με το κινητό τους
τα μαλλιά τους ξανθά μα οι ρίζες τους μαύρες

Τα σφιγμένα από τα εφαρμοστά μπλουζάκια
(ζαρωμένα εκεί που το σουτιέν ακουμπάει)
τα κορίτσια τα σαν σαλάμι αέρος
τα φραπεδοβόρα και μπιγκμπραδεροβάμονα

Η Αννίτα, η Καλομοίρα, η Παπαρίζου,
η Άντζελα

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το πάρτι της Γιάννας
που λαθραία το βάφτισαν: «Ολυμπιακοί Αγώνες»
τα βεγγαλικά που καίνε τη Φιλοθέη
ποιο το «νυν» και ποιο το «αιέν» του κόσμου:

Νυν τα αυτιά του Αυτιά, νυν τα μάτια της Στάη
Αιέν της Παναγιωταρέα η τούφα η πλησιφάη

Νυν ο καπνός του τσιγάρου της Λιάνας
Αιέν οι καλεσμένοι στην εκπομπή της Τατιάνας

Νυν η μεγάλη μπάζα και του ύπνου η μιμική
Αιέν είστε για τα μπάζα και Τροπίς η αστρική

Νυν των λαών το αμάλγαμα και το μαύρο ‘89
Αιέν των ασφαλισμένων του ΙΚΑ τα αναδρομικά

Νυν το περίβλημα της Γης και η Εξουσία
Αιέν το κομματόσκυλο που τώρα έγινε εξουσία

Νυν της Δίκης το άγαλμα και το ΔΗΚΚΙ του Τσοβόλα
και ΑΙΕΝ Ο ΚΟΣΜΟΣ Ο ΜΙΚΡΟΣ, ΣΤΟ MEGA!
(ευχαριστώ τον Άγιο Βασίλη που μου το ξανάφερε ενώ το 'χα για χαμένο)