Πριν δύο χρόνια, ο Μάριος κι ο Γιάννης μού ζήτησαν μερικά κείμενα για το "Μπλάιμπ Τρόι", το περιοδικάκι που έβγαζαν τότε στο Βόλο. Ένα από αυτά υπήρξε και η "Σταχτοπούτα" -τη θυμήθηκα, τη μετέφρασα στα Ελληνικά (διανθίζοντάς τη με ό,τι πιο ξύλινο είχε να επιδείξει ο λόγος του ΚΚΕ) και τους την έστειλα. Το παραμυθάκι μου ξεκίνησε λοιπόν μία δεύτερη καριέρα σε καφέ, εισόδους βιβλιοπωλείων και φοιτητικά στέκια. Αν έχετε ακόμα τεύχη του "Μπλάιμπ Τρόι", κρατήστε τα -σε μερικά χρόνια θα γίνουν συλλεκτικά και θα ακριβοπουληθούν.
Σε κάποια στιγμή όμως, η "Σταχτοπούτα" πήρε πρωτοβουλίες και ξεκίνησε μία τρίτη καριέρα στο internet! Τελευταία την εντοπίζω τυχαία σε διάφορα απίθανα μέρη! Δεν ξέρω πώς το σκέφτηκαν οι σύντροφοι του ΚΚΕ, μπράβο τους πάντως, δείχνουν χιούμορ. Νόμιζα πως ήταν φανερό (ήταν άραγε;) ότι η "Σταχτοπούτα" κάνει σάτιρα ή κάτι σαν σάτιρα ή τέλος πάντων διακατέχεται από εικονοκλαστικό πνεύμα. Χαίρομαι επίσης γιατί μου έδωσαν τη σπάνια ικανοποίηση να συγκαταλέγομαι -εγώ, ένας Δεξιός- ανάμεσα στους μεγάλους κομμουνιστές συγγραφείς του εικοστού αιώνα (μαζί με τον Μπρεχτ και τον Λένιν!)
Τελεία και παύλα, είσαι η αρσενική Ayn Rand του μαρξισμού-λενινισμού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαι ο κόκκινος Ηλίας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΆψογος είσαι :D
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτη δική μου εκδοχή βέβαια, το γοβάκι δεν μπαίνει παρά μόνο στης Σταχτοπούτας το πόδι γιατί καμμιά άλλη δε φοράει νούμερο 45.
Που βέβαια αυτή είναι η σωστή εκδοχή, κι όχι με τις ρεφόρμες από 'κει.
(Για την ιστορία, πιστεύω οτι οι κνίτες που αναδημοσιεύουν την ιστορία σου απλώς δεν πιάσαν το νόημα... :)
Φαντάζομαι ότι απλώς ενθουσιάστηκαν με τις (πολύ οικείες τους) εκφράσεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΨήνεσαι να φτιάξεις μία εναλλακτική Σταχτοπούτα; Με 45 νούμερο γοβάκι (ωραίο!) και ό,τι άλλο κρίνεις. Θα βγει καλό, σου 'χω εμπιστοσύνη.
Κάποια στιγμή, θα το κάνω κι αυτό :) Κατά καιρούς έχω ξεκινήσει να γράφω διάφορες εκδοχές από queer παραμύθια, αλλά... τα άστρα δεν είναι στη σωστή τους θέση! Ία! Φταγκν, κλπ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως την εκδοχή που χρησιμοποίησες εσύ δεν τη θυμόμουνα, εγώ ήξερα εκείνη με την νεράιδα-νονά και τις κολοκύθες. Αυτή που ξέρεις εσύ είναι πιο έθνικ, μάλλον ε;
Αν δεις τα πρωτότυπα κείμενα όλων αυτών των παραμυθιών, όπως ακριβώς τα κατέγραψαν οι αδερφοί Γκριμ, θα φρίξεις! Μιλάμε για πολύ αίμα και γκραν-γκινιόλ καταστάσεις. Και τα λέγαν όλα αυτά στα παιδιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆγριες εποχές τότε. Το αίμα, οι ακρωτηριασμοί και ο θάνατος ήταν στην ημερήσια διάταξη.
Ε, ιδίως κάποια παιδάκια αν δεν έχει αίμα και άντερα μέσα το παραμύθι βαριούνται :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό με τα πουλάκια που τους τσιμπάγαν τα μάτια ας πούμε, μ' άρεσε πολύ. Απλώς μου φάνηκε πολύ παραδοσιακό, λίγο σαν Ελληνικό παραμύθι, και σκέφτηκα μήπως ήταν κάποια Ελληνική εκδοχή.
Σου άρεσε γιατί είναι Turing-equivalent.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω μάλιστα ότι η οδηγία είναι:
(Qm, Se, Spe/E, L/R, Qn) = current state Qm, evil sister scanned Se, print popeyed sister Spe/erase E(ye), move sister one square left L/right R, new state Qn