Ένα ποιηματάκι ζεν, από μία εποχή και μία πόλη που χάθηκε οριστικά. Είμαι άνθρωπος που μια ζωή δυσκολευόταν με το πρωινό ξύπνημα και που, στην πραγματικότητα, ξυπνούσε από τη δύση του ήλιου και μετά. Κάποτε όμως έρχεται για όλους μας η Νέμεσις• η στιγμή που πρέπει όχι μόνο να σηκώνεσαι συστηματικά πρωί, αλλά και -το σπουδαιότερο- να το κάνεις οικειοθελώς. Να σου αρέσει κιόλας.
Η εμπειρία λοιπόν ήταν οδυνηρή αλλά και ενδιαφέρουσα συνάμα. Ανακάλυψα έναν καινούργιο κόσμο.
Θεσσαλονίκη 03.02.2002, 06:30 π.μ.
Ο κηπουρός του δήμου μάζεψε το κομμένο γρασίδι,
Ένας γάτος ξεμυτίζει κάτω από το αυτοκίνητο,
Ψιλόβροχο,
Οι κουρούνες πετούν από το Πανεπιστήμιο στα δέντρα του Σέιχ-Σου,
Τα πρώτα λεωφορεία,
Σφιχτά παλτά περιμένουν στη στάση,
Κάποιος βγάζει χρήματα από την τράπεζα,
Το φανάρι γίνεται πράσινο παρόλο που η διασταύρωση είναι άδεια,
Οι πρωινές εφημερίδες αφημένες μπροστά στο περίπτερο,
Θα βρέξει; Δε θα βρέξει;
Το καφενείο ανοίγει,
Από μακριά χτυπάει κάποιο ξυπνητήρι,
Θόρυβος από τις σκούπες των οδοκαθαριστών,
Ένα παντζούρι σηκώνεται:
Υπέροχα, το κάθε τι στη θέση του.
Δεν με απογείωσαν, αλλά ναι, έπιασε τον εαυτό μου να επαναλαμβάνει τη στροφή
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ποια διάλεκτο τη θέση σου ορίζεις;
Και σε παρεξηγούν, θαρρούνε πως τους βρίζεις
Οι χώρες που μετέχουνε στην Ευρωζώνη
Χωράνε μέσα στο δικό σου παντελόνι.
Μια παρατήρηση, περισσότερο για τον επιμελητή της μελλοντικής κριτικής επανέκδοσης
Κατάθεση Ψυχής, Από Ρευστοποίηση Τοξικών Ομολόγων
Αντιλαμβάνομαι πόσο επισφαλής είναι η επιλογή τίτλου με βάση την επικαιρότητα. Άλλωστε οι ειδικοί λένε ότι σε έξι μήνες θα είμαστε πάλι στα πάνω μας, εφόσον τα μπλε χάπια φτάσουν για όλους.
Απλά μια ιδέα.
Μπλιαχ, χάλια, απαίσια όλα, φρίκη ουουού!
ΑπάντησηΔιαγραφή(έτσι για να μάθεις να μη σ' αρέσουν τα κομπλιμέντα, στο φύλαγα χνιεχ νιεχ νιεχ! :PpPpP)
Χαιρετώ την άδολη αγάπη για την τέχνη!
ΑπάντησηΔιαγραφή@Stassa
Μην κλείνεις με παρενθέσεις κι επεξηγήσεις, ξεκίνησες ωραία όμως το χάλασες στο τέλος!
@Akindynos
Ο τίτλος σκίζει! Φοβάμαι όμως ότι ο επιμελητής θα τον συντομεύσει σε κάτι πιο λαϊκίστικο, "Ψυχικά Τοξικά Ομόλογα" ή παρόμοιο... Το οποίο μου δίνει ιδέες:
Βασιλική, τα ομόλογα επισφαλή τα πήρες
Τα golden boys σ’ έκαψαν, και τώρα πίνεις μπύρες
Δεν έπρεπε, Βασιλική, τον Στέργιο ν' αγαπήσεις
Μόν' έπρεπε, Βασιλική, στα μούτρα να τον φτύσεις
Βασιλική, ήσουν όμορφη, ξανθιά σαν το κουκλάκι
Πώς έκαμες απόφαση κι έβαψες το μαλλάκι;
Τα τοξικά ομόλογα δεν άγγιξαν εμένα
Γω τα χαρτοφυλάκια τα ‘χα θωρακισμένα
(Χαίρομαι που ξεχώρισες τη συγκεκριμένη στροφή. Είναι κι εμένα από τις αγαπημένες μου)
:P
ΑπάντησηΔιαγραφή