Κατάθεση Ψυχής Από Τιτλοποίηση Χρεών - VIII

Το επόμενο τραγουδάκι συνοδεύεται και από ιστοριούλα: ήταν εκείνη τη νυχτιά που φύσαγε ο Βαρδάρης, κάτω από φώτα κόκκινα κοιμόταν η Σαλονίκη, κι εγώ πήγαινα για κούρεμα. Η Φωτεινή, η κομμώτριά μου, είχε το κομμωτήριο στο σπίτι της. Δούλευε από το πρωί ως το βράδυ και συνήθως οι τελευταίοι πελάτες της ημέρας παραμέναμε για τα περαιτέρω. Έκλεινε λοιπόν τα σύνεργα της δουλειάς η Φωτεινή, έβγαζε κατόπιν ουΐσκι, τυριά, λουκάνικα και άλλα τέτοια ψυχωφελή, καθόμασταν όλοι στο τραπέζι και δε φεύγαμε μέχρι ν' αδειάσουμε το μπουκάλι.

Εκείνο το βράδυ λοιπόν, βρέθηκα να κάθομαι στο σαλόνι της Φωτεινής με έναν άγνωστό μου κύριο, διευθυντή υποκαταστήματος ΕΤΕ, και μία επίσης άγνωστη κυρία, ασφαλίστρια. Σε κάποια στιγμή αρχίσαμε να λέμε ανέκδοτα και αποφάσισα να πω ένα που είχα ακούσει πρόσφατα. Ήταν ρίσκο• πρώτη φορά συναντούσα τους ανθρώπους. Η Φωτεινή ήταν μεν πασοκτζού, αλλά ήξερα ότι πάντα απολάμβανε ένα καλό ανέκδοτο:

Όταν ο Θεός έπλασε τους λαούς της Γης, προίκισε τον καθένα με δύο ποιότητες για να προκόψει. Έκανε τον Γιαπωνέζο λεπτολόγο και εργατικό, έκανε τον Άγγλο πρακτικό και προσγειωμένο, έκανε τον Αμερικάνο επιχειρηματικό και τολμηρό, έκανε τον Γερμανό πειθαρχημένο και μεθοδικό κ.λπ. μέχρι που ήρθε και η σειρά του Έλληνα. Του λέγει Κύριος ο Θεός: "Θα είσαι έξυπνος, θα είσαι τίμιος, και θα ψηφίζεις ΠΑΣΟΚ".
Μετά από λίγο όμως παρατήρησε ο Αρχάγγελος: "Κύριε, έδωσες τρεις ποιότητες στον Έλληνα. Θα αποκτήσει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα και θα κυριαρχήσει επί των λαών της Γης".
"Σωστά", λέγει Κύριος ο Θεός, "όμως τώρα ο Λόγος μου ειπώθηκε και δεν αλλάζει. Θα το κάνουμε έτσι ώστε κάθε στιγμή να ισχύουν μόνο οι δύο από τις τρεις ποιότητες".
Από τότε λοιπόν όσοι είναι έξυπνοι και ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ, δεν είναι τίμιοι. Όσοι είναι τίμιοι και ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ, δεν είναι έξυπνοι. Όσοι είναι έξυπνοι και τίμιοι, δεν ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ.

Είπα την punch-line και περίμενα να δω τις αντιδράσεις της ομήγυρης:
Η Φωτεινή γέλασε.
Η ασφαλίστρια έσκασε στα γέλια.
Ο τραπεζικός δε γέλασε ΚΑΘΟΛΟΥ. Δεν του φάνηκε καθόλου αστείο το ανέκδοτο!

Λίγο αργότερα απ' αυτό το περιστατικό, ξενυχτώντας στο Ελευθέριος Βενιζέλος και έχοντας να σκοτώσω ατέλειωτες ώρες μέχρι την πτήση μου, έγραψα στο περιθώριο ενός βιβλίου την:

Ψυχοθεραπεύτρια

Στο 'να της χέρι το ψαλίδι και η χτένα
Με τ' άλλο χέρι της χαϊδεύει μόνο εμένα
Κόβει απ' τη ρίζα το κακό και τα μαλλιά μου
Για να με κάνει κούκλο, η κομμώτριά μου!

Στ' αλήθεια, είμαι τυχερός που έχω εσένα
Ψυχοθεραπεύτρια με ψαλίδι και με χτένα
Κι όταν, τούφες-τούφες, πέφτουν κάτω τα μαλλιά μου
Πέφτουν και τα μισά απ' τα προβλήματά μου!

Με λούζει, με ξεβγάζει και με σκουπίζει
Όμορφα μου μιλάει, συνέχεια με φροντίζει
Ποτέ δε μ' έκανε να νιώσω σαν πελάτης:
Είμ' ο μεγάλος, ο κρυφός ο έρωτάς της.

Στ' αλήθεια κ.λπ.

Τίποτα δεν ξεφεύγει από τη ματιά της
Αξίζει εκατό φορές τα λεφτά της
Προβλήματα, σκοτούρες, όλα τα βλέπει
Τα κόβει, τα ισιώνει, τα ανατρέπει!

Στ' αλήθεια κ.λπ.

"Όλα σε τούτη τη ζωή είναι τρίχες
Ποτέ δε χάνεις κάτι που ποτέ δεν είχες
Άκου και μένα που μ' αυτές έχω να κάνω
Όλοι οι άντρες είστε ίδιοι από 'δώ πάνω!"

(Μην τολμήσει να αναφέρει κανείς το Κομμωτριάκι του Μάλαμα!)