Arizona Dream
Φυτά ξερά όλο αγκάθια
Που λες, δε γνώρισαν ποτέ τους το νερό
Αχνογραμμένα μονοπάτια
Σ’ αυτήν την έρημο μια μέρα θα εξαφανιστώ.
Τέτοια θανάσιμη αγριάδα
Τέτοια ομορφιά που σου θαμπώνει το μυαλό
Αλλού δε βρήκα στην Ελλάδα
Αλλού δε βρήκα πουθενά στον κόσμο αυτό.
Βάζω σανδάλια κι έξω χιονίζει
Στο αεροδρόμιο με παίρνουν για τρελό
Μια σκέψη μόνο στο μυαλό μου τριγυρίζει:
Πάω Αριζόνα, πάω Μεξικό!
Εκεί που ζούσανε Ναβάχο
Εκεί που ο ήλιος είναι μόνιμη απειλή
Από τον κόκκινο τον βράχο
Ένα γεράκι σοβαρό μας παρακολουθεί.
Στα δυο κομμένη είν’ η μαγεία
Σ’ αυτήν την έρημο ποιος τράβηξε γραμμή;
Το Μεξικό από τη μία
Κι από την άλλη η Αμερική.
Βάζω σανδάλια κι έξω χιονίζει
Στο αεροδρόμιο με παίρνουν για τρελό
Μια σκέψη μόνο στο μυαλό μου τριγυρίζει:
Πάω Αριζόνα, πάω Μεξικό!
Encore! Encore! :-D
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραίο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜουσικούλα θέλεις;
Inside the crowd was shouting "Encore!" (but I had the most funny feeling, it wasn't me they were shouting for)
ΑπάντησηΔιαγραφήΡοδιά, πολύ ευχαρίστως.
Μήπως τυχόν έχεις και πρόσβαση σε στούντιο;
ΟΚ, κάτι ακόμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα σχεδόν τα ποιηματάκια έχουν και κάποια μουσική. Τραγουδήθηκαν επί χρόνια σε επίπεδο παρέας και έμειναν εκεί (εκτός από το αριστούργημά μου, τους Γότθους, αυτοί ακούστηκαν και λίγο παραέξω). Είχε γίνει και μία κουβέντα κάποτε με τη Δήμητρα Γαλάνη.
Δε θέλω πια να παραμείνουν ιδιωτική υπόθεση, ούτε αυτά ούτε κάτι άλλο που έχω σκαρώσει. Αποφάσισα να τ' ανεβάσω σταδιακά όλα στο internet, να είναι ελεύθερα διαθέσιμα στον καθένα. Δεν πρόκειται να μπλέξω ποτέ με τα κυκλώματα των δισκογραφικών και με τρομάζει η σκέψη ότι αύριο μπορεί (χτύπα ξύλο) να με πατήσει αυτοκίνητο και να μείνουν όλα στον σκληρό δίσκο του Η/Υ μου.
Σε στούντιο ηχογράφησης ναι, σε στουντιο παραγωγής όχι.
ΑπάντησηΔιαγραφήwww.radiobubble.gr
Φερε όργανα να σιαξουμε εκπομπούλα :)
Μάλλον.. στείλε e-mail να το οργανώσουμε..
ΑπάντησηΔιαγραφή(υπαρχει στο Rodia Mixer στη πλαϊνή στήλη)
Δε μου άρεσαν όλα το ίδιο, αλλά εκείνα που ξεχώρισα, "Ο δίδυμός μου αδερφός" (που δεν είναι καθόλου άσχετος με τον Dick), "Η θάλλασα του ονείρου", το "Arizona Dream", είχαν κάτι το πραγματικά τραγουδιστικό και 'ξεσηκωτικό' (το "να 'σουν ιππόκαμπος στη θάλασσα του ονείρου..." μου έχει κολλήσει).
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ "δρόμος" είναι επίσης άξιος αναφοράς, ειδικά με το συνειρμό πως ο άλλος "δρόμος", ο παλιός, βοήθησε να βγούμε ως εδώ και διασταυρώνεται μ' αυτόν τον νέο κάπου.
Κι η ζωή που είναι Κουφοντίνας (η κατάθεση 0;) πάλι θα μπορούσε να συσχετιστεί με το Ντικ κι αυτό δεν πρόλαβα να το σχολιάσω. Κι είναι κάτι που με προβληματίζει και με το δικό μου ιστολόγιο: στη γραμμική του φύση, έχει νόημα να ξεθάβουμε και να σχολιάζουμε παλιές αναρτήσεις; Έχει νόημα η μη γραμμική (χρονικά) ανάγνωση μιας κατεύθυνσης;
ΥΓ. Ευτυχώς που δεν πρόλαβα να πω ότι παρατήρησα κάποια μικροπροβλήματα μετρικής (ποια συλλαβή τονίζεται σ' ένα στίχο, πόσες συλλαβές υπάρχουν κτλ.). Αφού τα κόλλησες σε μουσική και λειτουργούσαν, προφανώς δεν εέχει σημασία.
Λευτέρη, μην αυτολογοκρίνεσαι! Πες ό,τι θέλεις, χωρίς φόβο αλλά με πάθος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν εγώ ξέθαβα μία ενδιαφέρουσα παλιά ανάρτηση σε ένα blog, θα σχολίαζα κανονικά. Αν έβλεπα ότι περνούσαν μέρες κι ο blogger δεν απαντάει, τότε θα πήγαινα στην πιο πρόσφατη ανάρτηση ή θα του έστελνα e-mail και θα τον ρωτούσα αν είδε το σχόλιό μου.
Μερσί για τα καλά λόγια.