Είναι Γλυκό Το Πιοτό Της Εξουσίας

Είναι γλυκό το πιοτό της εξουσίας
Ποιος είν’ αυτός που δε λαχτάρησε να πιει
Απ’ το ποτήρι αυτό της μεγαλομανίας
Να τον μισήσουν όλοι οι Αριστεροί.

Εξουσία μου, αμαρτία μου
Πάθος μου μεγάλο
Είσαι αρρώστια μου μέσ’ στα στήθια μου
Και πώς να σε βγάλω;

Σαν Ιζνογκούντ στριφογυρνάω με μανία
Θέλω να γίνω ο Θεός πάνω στη Γη
Να τους πατήσω όλους σαν χαλκομανία
Και να συντρίψω όποιον με αμφισβητεί.

Εξουσία μου, αμαρτία μου κ.λπ.

Λόγω σούπερ κούρασης αυτόν τον καιρό, δεν είμαι ικανός για άλλη εγκεφαλική δραστηριότητα πέρα από χαζοδιασκευές και τραγουδάκια.

2 σχόλια:

  1. Ανώνυμος14/8/09

    Τώρα αυτό το τελευταίο περί εγκεφαλικής κουρασης θα το πίστευα, αν δεν μου είχες αφήσει αυτή τη φοβερή ανάλυση του σκακιστικού προβλήματος του Ναμπόκοφ. Ή σου έφαγε όλες τις διανοητικές δυνάμεις;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Α, εντάξει, αυτό είναι άλλο πράγμα. Δεν μπορώ ν' αντισταθώ σ' ένα σκακιστικό πρόβλημα. Once a junkie, always a junkie.
    Επίσης ψοφάω να παραδίδω μαθήματα (διαλέξεις, κηρύγματα, λόγους, τα πάντα όλα). Στην προηγούμενή μου ζωή ήμουν κομισάριος στην ΕΣΣΔ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Αδερφέ, δεν ξέρω τούτο το φεγγάρι
Στης καρδιάς της άδειας τη φυρονεριά
Πούθε τάχει φέρει, πούθε τάχει πάρει
Φωτεινά στην άμμο, χνάρια σαν κεριά.