Χθες αργά το βράδυ θυμήθηκα ξανά
Εκείνο το τραγούδι που λέγανε παλιά
Τραγούδι αποχαιρετισμού
Κάτω απ' το φως του φαναριού
Με το γνωστό ρεφραίν
Για τη Λιλί Μαρλέν.
Τότε που ο κόσμος έπαιρνε φωτιά
Το χίλια εννιακόσια τριανταεννιά
Απ' τη φωτιά γεννήθηκε
Σ' αυτήν σφυρηλατήθηκε
Εκείνο το ρεφραίν
Για τη Λιλί Μαρλέν.
Άλλα χρόνια τώρα, άλλες εποχές
Κάνουν ό,τι θέλουν οι δισκογραφικές
Με ποια τραγούδια να εκφραστώ;
Μονάχος μου θ' αντισταθώ
Μ' εκείνο το ρεφραίν
Για τη Λιλί Μαρλέν.
Και θα κλείσω απ' έξω το ρεαλισμό
Μια στιγμούλα μόνο να ονειρευτώ
Πως φεύγω για τον πόλεμο
Ποιος ξέρει αν θα σε ξαναδώ;
Σου αφήνω το ρεφραίν
Με τη Λιλί Μαρλέν.
Και, συμπτωματικά, προχθες το βράδυ παραλίγω να ανεβάσω το ίδιο άσμα από τα χείλη της Αμάντα Λήρ... Αλλά, σκέφτηκα, τέλη Αυγούστου και 3ο Ράιχ δεν κολλάνε, κολλάνε;
ΑπάντησηΔιαγραφή...
Περί ορέξεως, ...
Ε, δεν μπορείς να το πεις 3ο Ράιχ! Ήταν ένα τόσο όμορφο τραγούδι που αγαπήθηκε από όλους τους εμπόλεμους τότε (ίδια περίπτωση μ' αυτό)
ΑπάντησηΔιαγραφήΔες εδώ διασκευές σε διάφορες γλώσσες.
Κάθισα και το έφτιαξα επειδή δε μου άρεσε καμία από τις ελληνικές εκδοχές του. Απ' όσο ξέρω, υπάρχει μία παντελώς άγνωστη διασκευή του επί κατοχής, "Μία νοστιμούλα όλο τσαχπινιά / Σαν περνά ανάβει φωτιές η γειτονιά" κι όλοι λεν, γλυκιά Λιλί Μαρλέν ή κάπως έτσι, δε θυμάμαι καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχει επίσης και μία άλλη διασκευή του Γκαϊφύλλια για κάτι γέρους που αναπολούν τα νιάτα τους και το τραγούδι λεν, για τη Λιλί Μαρλέν κ.λπ.
Μία νοστιμούλα όλο τσαχπινιά
ΔιαγραφήΣαν τη δει ανάβει με μιας η γειτονιά
Και όλοι γέροι και παιδιά
Τη φλόγα νιώθουν στην καρδιά
Στενάζουν και της λεν
Γλυκιά Λιλή Μαρλέν
Φωτιές ανάβει μα δεν αγαπά
Και τα θύματά της ολόγυρα σκορπά
Κάθε της τρέλα ερωτική
Μια ώρα μόνο διαρκεί
Και ύστερα της λεν
Κακιά Λιλή Μαρλέν
Μα ο τροχός γυρίζει στη ζωή
Κ' ήρθε η μέρα και κείνη να καεί
Κάποιος πολλά της έταξε
Κ' ύστερα αλλού επέταξε
Και τώρα όλοι λεν
Φτωχιά Λιλή Μαρλέν
Ε, λοιπόν, δεν είχα ιδέα πως η Λιλύ Μαρλέν ήταν legend.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι διάολο, φυλακή έκανες και ξέρεις τόσα πολλά;