Το Βιοτικό Βαλς

Μου είχαν διηγηθεί την ιστοριούλα σ’ ένα χωριό του ανατολικού Πηλίου όταν ήμουν πιτσιρικάς. Παραείνει όμορφη για να είναι πραγματική, όμως αυτός ακριβώς είναι κι ο ορισμός της πραγματικότητας: κάτι που υστερεί σε ομορφιά σε σχέση με τις ιστοριούλες του ανατολικού Πηλίου.

Ένα καλοκαιρινό μεσημέρι, λοιπόν, κάποιος τύπος αποφάσισε να κατεβεί στην παραλία για μια βουτιά. Φυσούσε αέρας, η θάλασσα ήταν ανήσυχη, όμως τα κύματα δε φαίνονταν πια και τόσο απειλητικά, οπότε τελικά ο τύπος βούτηξε. Με δυο απλωτές είχε ήδη φτάσει στα άπατα – όλο το ανατολικό Πήλιο είναι ουσιαστικά ένας γκρεμός που πέφτει απότομα στη θάλασσα κι οι «παραλίες» του είναι σχεδόν ευφημισμός. Ο τύπος κολυμπούσε ανέμελος, χωρίς να ξέρει όμως ότι υπήρχαν κρυφά ρεύματα κάτω από την επιφάνεια του νερού, που τον τραβούσαν μακριά από την παραλία, αργά, σταθερά και ύπουλα...

Σε κάποια στιγμή, ο τύπος κουράστηκε κι αποφάσισε να βγει έξω. Η απόσταση από την παραλία δε φαινόταν πολύ μεγάλη, λίγες απλωτές υπόθεση όλο κι όλο. Ο τύπος έκανε αυτές τις λίγες απλωτές και διαπίστωσε ότι είχε μείνει σχεδόν στάσιμος, τα κρυφά ρεύματα τον έσπρωχναν προς τα μέσα. Έκανε κι άλλες λίγες κι άλλες κι άλλες κι άλλες, όμως τελικά προόδευε λιγότερο κι από τη μνημονιακή Ελλάδα με τα μέτρα του ΓΑΠ. Ο τύπος άρχισε ν’ ανησυχεί. Τα έδωσε όλα και ξέσπασε σ’ ένα παθιασμένο κολύμπι προς την παραλία με όλες του τις δυνάμεις, μέχρι που εξαντλήθηκε εντελώς. Μάταιος κόπος. Κοίταξε την πενιχρή απόσταση που είχε διανύσει, σαν απογοητευμένος Παπακωνσταντίνου που προσπαθεί να καταλάβει γιατί τα έσοδα δεν αυξάνονται, σε πείσμα της θεωρίας. Κάπου εκεί, ο τύπος πανικοβλήθηκε.

Ξαφνικά είδε έναν φίλο του στην παραλία. Ο τύπος άρχισε να κουνάει τα χέρια και να ζητάει βοήθεια, μέχρι που ο άλλος κατάλαβε τι τρέχει. Δεν υπήρχε βάρκα ή σχοινί να του πετάξει, τίποτα που να μπορούσε να κάνει, του φώναξε μόνο δυο κουβέντες: «Αρπάξου απ’ το τρίτο κύμα». Μόνο αυτό. Ο τύπος το έκανε, τελικά κατάφερε να βγει στην παραλία και σώθηκε.

Διότι σε κάθε δύο κύματα, λέει, το τρίτο είναι μεγαλύτερο και δυνατότερο. Έτσι ισχυρίστηκε τουλάχιστον αυτός που μου διηγήθηκε την ιστορία. Άμα κολυμπήσεις παράλληλα με το τρίτο κύμα, τότε κερδίζεις «έδαφος» και προχωράς προς την παραλία. Στο πρώτο και στο δεύτερο κύμα δεν έχει νόημα να κολυμπάς, το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να χαλαρώσεις για να διατηρήσεις τις δυνάμεις σου, κι ας σε σπρώξουν πιο μέσα τα ρεύματα. Στο τρίτο κύμα όμως πρέπει να τα δώσεις όλα και να εκμεταλλευτείς τη δύναμή του. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, κερδίζεις δύο μέτρα, χάνεις ένα, κερδίζεις δύο, χάνεις ένα, κερδίζεις δύο, χάνεις ένα, ο λογαριασμός όμως βγαίνει θετικός και προχωράς σιγά-σιγά. Είναι η μόνη τακτική που μπορεί να σε σώσει. Ακόμα και η λέξη τρικυμία, είπε αυτός που μου διηγήθηκε την ιστορία, από εκεί βγαίνει, από το τρίτο κύμα που είναι το μεγαλύτερο και δυνατότερο από τα άλλα δυο.

Η ιστοριούλα μάλλον δεν είναι αληθινή, όμως αυτό δεν την κάνει λιγότερο χρήσιμη. Πολλές φορές τη σκέφτηκα και τείνω τελικά να συμπεράνω ότι κάπως έτσι είναι η ζωή, έχει τρίτο κύμα μέσα της. Άλλη είναι η ώρα της σποράς κι άλλη η ώρα του θερισμού. Άλλη είναι η ώρα του μόχθου κι άλλη η ώρα της αδράνειας. Ορισμένες φορές είναι σοφό να δίνεις αγώνα, κάποιες άλλες είναι σοφό να αφήνεσαι και να προσπαθείς να μην προσπαθείς. Δεν ξέρω γιατί. Όταν πιάνεις τον εαυτό σου να νιώθει ότι παλεύει με γίγαντες και προσπαθεί να μετακινήσει βουνά, τότε μάλλον είσαι στα δύο πρώτα κύματα, πηγαίνεις κόντρα σε υπέρτερες δυνάμεις, κόντρα στους νόμους της ζωής. Έρχεται όμως η ευλογημένη στιγμή που ακόμα κι η πιο μικρή σου προσπάθεια δίνει καρπούς, ό,τι πιάνεις γίνεται χρυσός, εσύ ο ίδιος γίνεσαι νόμος της ζωής. Και μετά πάλι προσπαθείς να μετακινήσεις βουνά και πάλι και πάλι και πάλι... Η ζωή είναι γραμμένη σε ρυθμό τρία τέταρτα, ένα βαλς είναι η ζωή, κερδίζει αυτός που μπορεί να το χορέψει. Αρπάξου απ' το τρίτο κύμα.

Δεν είναι κρίμα
Να γίνω θύμα
Σ’ αυτό το σχήμα
Ν’ αναλωθώ;

Κάνω ένα βήμα:
Όλα είναι πρίμα
Το τρίτο κύμα
Ακολουθώ.

Ίσως το χρήμα
Μου χτίσει μνήμα
Μια παντομίμα
Είν’ η ζωή,

Κάνω ένα βήμα:
Όλα είναι πρίμα
Το τρίτο κύμα
Επενεργεί.

Κι αν στην Αθήνα
Δεν έχω σήμα
Στο ραδιοσήμα
Νεκρός σταθμός,

Κάνω ένα βήμα:
Όλα είναι πρίμα
Το τρίτο κύμα
Κρυφός ρυθμός.

Χειμέριο κλίμα
Χτικιό και φύμα
Αριάδνης νήμα
Δεν έχει πια,

Όμως κάνω ένα βήμα
Κι όλα είναι πρίμα:
Το τρίτο κύμα
Γράφει τροχιά.