Πρωτεΐνη Και Γλυκόζη

Σαν να αποφάσισε λίγο αργά η κυβέρνηση να σκληρύνει τη στάση της... («Λύση ή απέλαση»). Μετά τα γεγονότα της Νομικής, την επόμενη μέρα, διάβασα ότι η Υφυπουργός Εργασίας περίμενε τους συγκεκριμένους μετανάστες, γι’ αυτό και η αστυνομία δεν εμπόδισε τη μετάβασή τους στην Αθήνα. Όμως από τη στιγμή που η Νομική έγινε Υπατία, δεν αντιλήφθηκα πρωτοβουλίες της κυβέρνησης, για όλες τις πρώτες βδομάδες... (εκτός αν υπήρχαν και μου διέφυγαν). Ήταν περισσότερο απασχολημένοι να αντιδικούν με τους νεοδημοκράτες και να βγάζουν δελτία τύπου, παρά να συναντηθούν με τους μετανάστες και να εξετάσουν τα αιτήματά τους. Μόλις την προηγούμενη βδομάδα, αν δεν κάνω λάθος, πήγαν Υπουργοί, Υφυπουργοί και Γενικοί Γραμματείς στην Υπατία για να συνομιλήσουν με τους μετανάστες. Όταν, δηλαδή, ο οργανισμός τους ήδη έκαιγε μυϊκούς ιστούς, ήπαρ, νεφρά και μυελό των οστών για να επιβιώσει.

Πολλοί από αυτούς της Υπατίας τώρα θα βρίσκονται σε προκωματώδη κατάσταση και σε προχωρημένη αφυδάτωση, ενώ σίγουρα όλοι θα ψήνονται στον πυρετό. Το μυαλό δουλεύει διαφορετικά σ’ αυτές τις συνθήκες, ένας άνθρωπος σε τέτοια κατάσταση δεν σκέφτεται όπως σκεφτόμαστε εμείς καθημερινά. Τις 3 πρώτες βδομάδες μιας απεργίας πείνας, ο οργανισμός έχει να κάψει γλυκόζη και να καταβολίσει αποθηκευμένο λίπος για να πάρει ενέργεια. Μετά όμως από 20 – 25 μέρες, ο οργανισμός αρχίζει να κανιβαλίζει την ίδια του την πρωτεΐνη. Δηλαδή ζωτικά όργανα, μύες και μυελό των οστών. Ο απεργός πείνας βρίσκεται σε μόνιμο λήθαργο, νιώθει συνεχώς κουρασμένος, τα νεφρά αρχίζουν να μη λειτουργούν σωστά, το ανοσιοποιητικό σύστημα εξασθενεί. Σε τέτοια κατάσταση βρίσκονται οι μετανάστες της Υπατίας τώρα. Δεν είμαι καν σίγουρος ότι θα τους είναι κατανοητό τι ακριβώς προτείνει η κυβέρνηση – θα μπορούν να εργαστούν στους 6+6 μήνες ανοχής, όμως εκκρεμεί ένα προεδρικό διάταγμα που δεν έχει ακόμα ψηφιστεί, θα νομιμοποιηθούν μόνο όσοι αποδείξουν ότι έχουν 12 χρόνια διαμονής στην Ελλάδα... Ακατανόητα πράγματα για κάποιον που το αίμα του είναι γεμάτο τοξίνες, το κεφάλι του σφυροκοπάει, ζαλίζεται, πονάει και στην πιο απλή κίνηση, τον καίει ο πυρετός, κοιμάται συνέχεια.

Καλώς ή κακώς, οι μετανάστες στην Υπατία αισθάνονται ότι τυραννήθηκαν και αδικήθηκαν – και μάλιστα τόσο, ώστε έφτασαν στο σημείο να πουν κάτι σαν «ή ταν ή επί τας». Σίγουρα κάποιοι θα είναι αποφασισμένοι να φτάσουν ως το τέρμα. Σαν λίγο... αργά η κυβέρνηση επέλεξε να ασχοληθεί, να επιδείξει σκληρή στάση και να προτείνει μια πολύπλοκη λύση 12μηνης ανοχής. Έπρεπε να το κάνει όσο οι μετανάστες ήταν στη φάση της γλυκόζης, όχι της πρωτεΐνης. Τώρα που βλέπουν το σώμα τους να καταρρέει – τα μαλλιά να πέφτουν, το κρέας να κρέμεται στα κόκαλα των χεριών και των ποδιών σαν ξεφούσκωτο μπαλόνι, το δέρμα να γεμίζει σημάδια κ.λπ. – ο θάνατος αρχίζει να φαντάζει ακόμα και ως γιατρειά για την ντροπιαστική κατάντια του σώματός τους. Φοβάμαι ότι τώρα κατανοούν μόνο «ελευθερία ή θάνατος», τίποτα άλλο.

Δεν ισχυρίζομαι ότι είμαι τέλεια ενημερωμένος για την Υπατία, ούτε έχω τη λύση. Αυτές είναι οι σκέψεις μου, τίποτα περισσότερο. Βλέπω με ανησυχία την κυβέρνηση να προτείνει λύσεις γλυκόζης σε ανθρώπους που βρίσκονται σε φάση πρωτεΐνης. Σε λίγες ώρες θα μάθουμε τελικά. Μακάρι όλα να παν καλά και να μην πεθάνει κανείς, ο Θεός να τους φωτίσει όλους (μα όλους)