Η Συντέλεια

Μεγάλη αναταραχή επικρατούσε στο βυθό, τα νέα διαδόθηκαν γρήγορα. Κι όπως γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις, ακούστηκαν τουλάχιστον έξι διαφορετικές εκδοχές των γεγονότων. Τα περισσότερα ψάρια δεν ήξεραν τι να πιστέψουν.

Κάτι τέτοιες στιγμές ξεχώριζαν οι ηγέτες κι ο γερο-Μπλιμπ ο θεολόγος ήταν ένας από αυτούς, είχε σκληραγωγηθεί καλά από τις αμέτρητες μάχες με τους άπιστους στο παρελθόν. «Ησυχάστε, αδερφοί!» φώναξε κουνώντας την ουρά του για έμφαση.

«… μα είναι αλήθεια, τον είδα σας λέω!» έκανε ένα ψαράκι τσιρίζοντας.

«Τέκνο, μην εξάπτεσαι παρουσία επισκόπων. Οι Προφήτες διδάσκουν πως ο σεβασμός στους πρεσβύτερους ανήκει στις Εντολές», απάντησε ο γερο-Μπλιμπ.

«Σεβασμιότατε», είπε μια τσιπούρα, «θα συγχωρέσετε τον ενθουσιασμό μας. Δε φτάνει συχνά κάποιος στην αγιοσύνη!»

«Ο Ύψιστος είναι αυτός που συγχωρεί τους δούλους Του, όχι εμείς», απάντησε ο γερο-Μπλιμπ, «αρκεί να μην έχουν περιπέσει σε θανάσιμο αμάρτημα. Όσο για την αγιοσύνη, το θέμα θα εξεταστεί από το ιερό κονκλάβιο».

«Όμως έγινε άγιος, ε;» πετάχτηκε ένας ροφός. «Αφού αναλήφθηκε στους ουρανούς…»

«Αδερφοί, μη λησμονείτε πόσες φορές παραπλανηθήκατε από προσομοιώσεις αγιοσύνης κι εκλάβατε τις μεταξωτές κορδέλες για φύκια» απάντησε ο γερο-Μπλιμπ. «Θυμηθείτε τον Μπλόιμ, τη συναγρίδα, που ισχυρίστηκε ότι μπορούσε να μεταμορφώνει την άμμο σε πλαγκτόν. Πόση περιουσία δημιούργησε εις βάρος των αφελών που χρηματοδότησαν την επιχείρησή του, Πλαγκτόν Μπλόιμ ΑΕ… Για να εξιλεωθεί, αναγκαστήκαμε να τον παραδώσουμε βορά στους μεγαλοκαρχαρίες του επιχειρηματικού κατεστημένου».

Τα ψάρια σώπασαν. Παρόλη την ανυπομονησία τους. Γιατί όλοι ξέραν τι σήμαινε αν ο Μπλουμ ανακηρυσσόταν άγιος – ο πρώτος από την αθλιότατη φυλή των σπάρων: σύμφωνα με τους Προφήτες, τούτο το σημάδι θα όριζε την έναρξη της Συντέλειας με την ανύψωση στα ουράνια των ενάρετων και την κατακρήμνιση στην κόλαση των πλανημένων.

«Ο σεβασμιότατος Μπλιμπ όμως, δε μας έχει εξηγήσει καλά πώς ένας τόσο μεγάλος αμαρτωλός μπορεί να φτάσει στην αγιοσύνη, αν φυσικά αυτή αποδειχθεί! Μήπως η ευσπλαχνία της θείας Χάρης ξεπερνάει την αυστηρότητα της θείας Δικαιοσύνης;» ακούστηκε ξαφνικά μια καυστική φωνή.

Ο γερο-Μπλιμπ δαγκώθηκε. Αυτή η φωνή είχε τη σωστή δόση ειρωνείας για να τον νευριάσει και γαλιφιάς για να ξέρει ότι θα χάσει το παιχνίδι αν τσιμπήσει το δόλωμα. Ήταν ο Μάρτι το καλαμάρι, ο αρχιερέας των αιρετικών.

«Ναι, ο Μάρτι έχει δίκιο!» φώναξαν παρασυρμένα μερικά ψάρια.

«Δε θα διακινδυνέψουμε γνώμες. Η υπομονή είναι αρετή, ας την εξασκήσουμε», απάντησε ο γερο-Μπλιμπ. «Το κονκλάβιο των επισκόπων στον ναό του Μητροπολιτικού Υφάλου θα ερμηνεύσει και τούτο το συμβάν», κατέληξε και κράτησε νοητικές σημειώσεις γι’ αυτούς που ήταν τόσο επιρρεπείς στην αιρετική σκέψη.


* * * * * * * * * * * * * * * * *


Ο Μητροπολιτικός Ύφαλος είχε μεγάλη κίνηση. Ψάρια, γαρίδες, καβούρια, καλαμάρια και χταπόδια είχαν μαζευτεί για να μάθουν την απάντηση στο ερώτημα: έγινε άγιος ο Μπλούμ, ο σπάρος; Και κατ’ επέκταση: φτάνει η ώρα της Συντέλειας;

Στο κονκλάβιο προήδρευε ο μακαριότατος Πλαφ, το λυθρίνι, Μέγας Καρδινάλιος πασών των θαλασσινών. Παρόντες ήταν μερικοί απ’ τους μεγαλύτερους ειδήμονες σε θεολογικά ζητήματα: ο παναγιότατος Πλουφ, ο γαλέος, ειδικευμένος αγιολόγος και φυσικά ο σεβασμιότατος γερο-Μπλιμπ, ο θεολόγος. Το δυσάρεστο ρόλο του δικηγόρου του διαβόλου ανάλαβε να παίξει ο αιδεσιμότατος Πλατς, η σουπιά.

«Ας περάσει ο μάρτυρας», ανάγγειλε ο μακαριότατος Πλαφ.

«Παρών» είπε το ψαράκι με την τσιριχτή φωνή και βγήκε μπροστά.

«Προτού εξεταστείς, τέκνο» του είπε ο γερο-Μπλιμπ με πομπώδες ύφος, «θα θέλαμε να σε ρωτήσουμε αν συναισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι ενώπιον των λειτουργών του Υψίστου».

«Ε… ναι…» είπε το ψαράκι που ψάρωσε.

«Πες μας λοιπόν τα γεγονότα».

«Κοιτάξτε, χθες βράδυ βγήκα βόλτα μετά το φαγητό. Είδα το φίλο μου τον Μπλουμ και κολυμπήσαμε μαζί…»

Σπονδυλωτά κι ασπόνδυλα βλέμματα επικεντρώθηκαν πάνω του – ήταν η ώρα που περίμενε ο γερο-Μπλιμπ. Αποτραβήχτηκε διακριτικά μέχρι που η ουρά του ακούμπησε σ’ έναν ιερέα. Οι δυο τους ξεμάκρυναν από αδιάκριτα αυτιά και μετά από λίγο ο γερο-Μπλιμπ ρώτησε: «Πώς τα βλέπεις τα πράγματα, αδερφέ;»

«Μοιάζει βέβαιο ότι ο σπάρος θα αναδειχθεί άγιος, σεβασμιότατε. Αυτό προκύπτει απ’ τις πληροφορίες που μάζεψα για το συμβάν».

«Μπράβο, αδερφέ. Θα ανακηρυχθείς επίσκοπος, ώστε την ώρα της Συντέλειας να υψωθείς στα ουράνια» είπε ο θεολόγος.

«Επίσκοπος; Σας ευχαριστώ πολύ!»

«Υπάρχει όμως ένα σημαντικό θέμα».

«Ποιο, σεβασμιότατε;»

«Οι αιρετικοί, αδερφέ. Η ψυχή μας θλίβεται στη σκέψη των αιώνιων τιμωριών που θα υποστούν. Πρέπει να τους βοηθήσουμε».

«Ανέκαθεν ήσασταν πονόψυχος, σεβασμιότατε».


* * * * * * * * * * * * * * * * *


Στο Ναό η διαδικασία της εξέτασης προχωρούσε, χωρίς κανείς να υποψιάζεται τα επιβοηθητικά προγράμματα που εξυφαίνονταν παράλληλα.

«Πες μας, τέκνο, πώς φαινόταν ο υπό κρίση άγιος;» ρώτησε ο Πλουφ, ο αγιολόγος.

«Ήταν λίγο νευρικός, θα έλεγα…» έκανε διστακτικά το ψαράκι. «Πιο ζωηρός απ’ ό,τι συνήθως. Πεινούσε κιόλας, πήγαμε στο εστιατόριο Ο Λάκκος με τα Φύκια».

«Μάλιστα…» έκανε ο αγιολόγος. «Αυτό μπορεί να είναι σημάδι. Πολλοί άγιοι πριν τη μεταρσίωσή τους είχαν νευρικότητα. Οφείλεται στη βαθμιαία ενστάλαξη μέσα τους της θείας Δικαιοσύνης που αναζητούσε τη μέθεξη της θείας Φύσης».

«Δεν μπορώ να σας καταλάβω εσάς τους γιατρούς!» πέταξε ο Μάρτι απ’ το ακροατήριο, «λες και μιλάτε στα λατινικά!» Γέλια σκέπασαν την παρατήρησή του.

Ο μακαριότατος Πλαφ θεώρησε πως αυτό ήταν καλό σημείο για να σχολιάσει τη θεία Δικαιοσύνη που αναζητά τη μέθεξη της θείας Φύσης.


* * * * * * * * * * * * * * * * *


Πιο πέρα ένας θεολόγος κι ένας ιερέας συζητούσανε για τη μοίρα των αιρετικών.

«Τα Ιερά Βιβλία αναφέρουν: Η κοιλιά τους θα ανοιχτεί και τα σπλάχνα τους θα πεταχτούν στους δαίμονες» έκανε ο γερο-Μπλιμπ. «Τέρατα με εργαλεία μεταλλικά θα τους βγάλουν τα λέπια. Στις πληγές τους θα πετάξουν αλάτι και θα τους τηγανίσουν σε καυτό λάδι. Θα καίγονται μέχρι να ροδίσουν κι απ’ τις δύο μεριές και μετά θα σερβιριστούν με λαδολέμονο κι άσπρο κρασί»

«Κι άσπρο κρασί...»

«Κι όλα αυτά επειδή διαστρέβλωσαν την αλήθεια... Πρέπει κάτι να κάνουμε για τους πλανημένους αδερφούς μας. Αν υποφέρουν σ’ αυτή τη ζωή, θα κερδίσουν μια θέση σε κάποιον κατώτερο ουρανό μετά θάνατον» είπε ο γερο-Μπλιμπ.

«Πολύ συμπονετικό από μέρους σας, σεβασμιότατε».

«Ίσως θα μπορούσαμε να απευθυνθούμε στους μεγαλοκαρχαρίες για τη νουθέτηση των αμαρτωλών μας αδερφών…» είπε ο θεολόγος.

«Ακραίο αλλά δραστικό. Οι αδερφοί μεγαλοκαρχαρίες θα χαρούν να βοηθήσουν στη μεταμέλεια των αδερφών αιρετικών» είπε ο ιερέας. «Να σας κάνω μια ερώτηση θεολογικής φύσεως, Σεβασμιότατε; Τι είναι το άσπρο κρασί; Πάντα είχα αυτήν την απορία»

«Ένα απ’ τα ονόματα του Πονηρού, σημαίνει ‘Ο Κύριος της Πλάνης’. Αναφέρεται στην ικανότητά του να λαμβάνει οποιαδήποτε μορφή για να τυραννάει τους ιχθείς. Το νόημα της περικοπής ‘…θα σερβιριστούν με λαδολέμονο κι άσπρο κρασί…’ είναι πως οι αμαρτωλοί στην κόλαση θα συναντήσουν τον Άρχοντα του Σκότους και θα υποστούν ανείπωτες τιμωρίες» εξήγησε ο θεολόγος.

«Όλοι οι αμαρτωλοί θα έχουν αυτή τη μοίρα;»

«Όχι. Τα καλαμάρια και τα χταπόδια σερβίρονται με κόκκινο κρασί»


* * * * * * * * * * * * * * * * *


«Είσαι απατεώνας!» φώναξε εκτός εαυτού ο Πλουφ, ο γαλέος, στον Μάρτι.

«Κι εσείς τα ψάρια νομίζετε πως είστε τα ανώτερα όντα της θάλασσας» απάντησε το καλαμάρι με καλύτερο έλεγχο των νεύρων του.

O Πλουφ το κατάλαβε κι έκανε μια υπερψάρια προσπάθεια να ηρεμήσει: «Κύριε, δε δεχόμαστε παρέμβαση σε θέματα της ειδικότητάς μας! Έχουμε αφιερώσει μια ζωή μελέτης γύρω από τους βίους των αγίων!»

«Δηλαδή, έχεις το αλάνθαστο στα θέματα αγιοσύνης;» ρώτησε ο Μάρτι.

«Σαφώς και–» ο γαλέος το ‘χαψε σαν χάνος κι ο αντίπαλός του χαμογέλασε. Τα πνιχτά γέλια του ακροατηρίου δεν άφησαν αμφιβολία ποιος κέρδισε τις εντυπώσεις.

Ο Μέγας Καρδινάλιος Πλαφ έσφιξε τα δόντια. Ο Μάρτι πάντα προκαλούσε μέχρι εκεί που τον έπαιρνε, όχι παραπάνω. Καλύτερα να τον άφηναν να μιλάει λίγο, παρά να κοντραριστούν με το καλαμάρι που ξεγλιστρούσε σαν χέλι. «Συνέχισε, τέκνο» είπε τελικά στον μάρτυρα.

Το τσιριχτό ψαράκι άρχισε να διηγείται πάλι: «Λοιπόν…έλεγα ότι ο Μπλουμ συνέχεια ρωτούσε πότε θα σερβιριστεί το φαγητό, πήγε να φάει ένα σκουληκάκι και τότε… έλαμψαν οι ουρανοί, φάνηκε η μορφή του Αρχαγγέλου, ο Μπλουμ άρχισε ν’ ανυψώνεται!»

«Περιέγραψέ μας τη μορφή του Αρχαγγέλου» ρώτησε ο Πλουφ.

«Μμμ... ήταν ιχθυόμορφος σαν κι εμάς αλλά πιο μεγάλος. Είχε και φωτοστέφανο».

«Φωτοστέφανο… σημαντικό στοιχείο αυτό» έκανε ο αγιολόγος. «Από την ταυτότητα του Αρχαγγέλου μπορούμε να προσδιορίσουμε σε ποιο σημείο της Θείας Κλίμακας βρέθηκε ο υπό κρίση άγιος».

«Διαφώτισέ μας», ζήτησε ο Μέγας Καρδινάλιος.

«Με την άδειά σας, μακαριότατε, θα θέλαμε ένα διάλειμμα για να συμβουλευτούμε τα βιβλία μας».

«Καλώς λοιπόν, κηρύσσουμε ημίωρη παύση» ανάγγειλε ο Μέγας Καρδινάλιος ενώ ο Πλουφ αποτραβιόταν στο Ιερό Λαγούμι. «Για να μην επικρατήσει χαλαρότητα, θα υπάρξει αναφορά στα βασικά Άρθρα της Πίστης».

Ένας Ιερέας κολύμπησε μπροστά κι άρχισε να ψάλλει.


* * * * * * * * * * * * * * * * *


«Λοιπόν, εμείς γυρίζουμε στο Ναό, η παρουσία μας είναι απαραίτητη» είπε ο Μπλιμπ στον ιερέα.

«Σας χαιρετώ, σεβασμιότατε. Η Δικαιοσύνη του Υψίστου μαζί σας».

«Εσύ όμως πρέπει να πας στους μεγαλοκαρχαρίες», είπε ο σεβασμιότατος. «Ο Οίκτος του Υψίστου μαζί σου».

«Θα μου δώσετε το επισκοπικό χρίσμα πριν φύγω; Πολλά μπορούν να συμβούν σε μια συνάντηση με τους μεγαλοκαρχαρίες…» είπε ο ιερέας.

«Καλώς» είπε ο Μπλιμπ κι ακούμπησε το κεφάλι του άλλου ψαριού με την ουρά του. Ένας επίσκοπος ξεκίνησε για τα βαθιά νερά κι ένας θεολόγος επέστρεψε στον Ναό.


* * * * * * * * * * * * * * * * *


«…πάνω από τα ύδατα υπάρχουν οι Ουρανοί που αποτελούνται από τον άγιο Αέρα. Εκεί, οι δίκαιοι θα ζήσουν ζωή πνευματική, ελεύθερη από τους περιορισμούς του νερού.

Οι Προφήτες, τα αφρόψαρα, μετείχαν της αέρινης ζωής και μας έδωσαν τη γνώση. Τηρώντας τις Εντολές μπορούμε να φτάσουμε σε κάποιον από τους επτά ουρανούς. Στον έβδομο και αγιότερο κατοικεί ο Ύψιστος.

Οι Προφήτες, τα αφρόψαρα, μας έδωσαν το Αληθινό Όνομα του Θεού. Μας περιέγραψαν τη ζωή που περιμένει τους δικαίους. Θα κολυμπάνε ευτυχισμένοι χωρίς πετρελαιοκηλίδες. Θα υπάρχουν γι’ αυτούς σπηλιές γεμάτες με πλαγκτόν.

Ακολουθεί απαρίθμηση των Εντολών ξεκινώντας από τις Ελάσσονες:

Αβαρία στις αρχές σου αν κάνεις, τον ουρανό τον ανώτερο το χάνεις

Αβέρτα αν λογομαχείς, δε σε βλέπω σε ουρανό της προκοπής


* * * * * * * * * * * * * * * * *


Το ψάρι κολυμπούσε πολλή ώρα και το περιβάλλον σκοτείνιαζε. Ξαφνικά διαγράφτηκε μια φιγούρα – κάποιος συνηθισμένος στο σκοτεινό περιβάλλον. Ήταν γκρίζος κι απειλητικός, ενώ τα μεγάλα του δόντια δεν άφηναν αμφιβολία για τις σαρκοφαγικές του τάσεις.

Το ψάρι ξεροκατάπιε: «Χαιρετώ σε, αδερφέ μου».

«Τι σε φέρνει στα βαθιά νερά;» ρώτησε ο μεγάλος.

«Μια πρόταση από την Εκκλησία που θα σε ενδιαφέρει» είπε το ψάρι απνευστί.

«Χμμμ… μου ανοίγεις την όρεξη».

«Θυμάσαι τον Μπλόιμ, τη συναγρίδα;» ρώτησε ο επίσκοπος.

«Εκείνον τον ανόητο που πίστευε πως η εταιρειούλα του θα γίνει πολυεθνική… μέχρι που κήρυξε πτώχευση κι εξαναγκάστηκε να συγχωνευτεί. Αλλά τι τα θες; Στον κόσμο των επιχειρήσεων, το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό», είπε το μεγάλο ψάρι.

«Λοιπόν, σου έχω μια παρόμοια προσφορά» είπε το μικρό ψάρι. «Τους αιρετικούς του Μητροπολιτικού Υφάλου».

Τα μάτια του αγριμιού έλαμψαν. «Πιάσαμε λαβράκι! Θες να τους σβήσουμε απ’ τον χάρτη;»

«Οι παραστρατημένοι μας αδερφοί χρειάζονται – για το καλό τους – μια αυστηρή νουθέτηση».

«Μάλιστα… η πρότασή σου είναι ενδιαφέρουσα. Θα εισηγηθώ στο ΔΣ γι’ αυτή την κίνηση στρατηγικής και μόλις δρομολογηθούν οι τυπικές διαδικασίες, το θέμα θα προχωρήσει. Έχουμε πάντα διαθέσιμη προσφορά εκεί που υπάρχει ζήτηση».

Ο φρέσκος επίσκοπος δίστασε για μια στιγμή. «Θα σε παρακαλούσα, αδερφέ μου, να δράσετε γρήγορα. Θέλουμε αύριο το βράδυ οι αιρετικοί αδερφοί να απολαμβάνουν τις χαρές του ουρανού».

«Μα την τρίαινα του Ποσειδώνα!» φώναξε ο άλλος και το μικρό ψάρι αναπήδησε. «Ελάχιστα ευρύ χρονοδιάγραμμα μας δίνεις! Τα κεφάλαιά μας είναι δεσμευμένα σε άλλες επενδύσεις».

Σκέφτηκε λίγο και πρόσθεσε: «Πιστεύω, όμως, πως θα μπορέσουμε να κινηθούμε ταχύτατα προς την υλοποίηση των στόχων μας. Η δραστηριοποίηση θα είναι πολυδάπανη, αλλά εκτιμώ ότι θα κάνουμε απόσβεση. Και πώς θα ξέρουμε ποιοι είναι οι πελάτες;»

«Αύριο το απόγευμα η Εκκλησία θα μπορούσε να οργανώσει ένα κάλεσμα στην Ψιλή Άμμο, για να αναπτυχθεί θεολογικά ένα απ’ τα σημεία διαφωνίας με τους αιρετικούς. Πίσω στον Ύφαλο θα απομείνουν μόνο παραστρατημένοι αδερφοί».

«Κατάλαβα, πρόγραμμα δύο ταχυτήτων για να ξεχωρίσουν οι υγιείς από τις χρεοκοπημένες επιχειρήσεις... Θα χρηματοδοτήσουμε το έργο με όλες μας τις δυνάμεις! Θα επισκεφτούμε αύριο το απόγευμα τον Ύφαλο για ένα γεύμα εργασίας κι η κοινή μας σύμπραξη θα αποφέρει καθολικό όφελος. Καλός αιρετικός, είναι ο συγχωνευμένος αιρετικός!» είπε ο μεγάλος και χάθηκε στη στιγμή.


* * * * * * * * * * * * * * * * *


Ο ιερέας έψελνε τα ονόματα του Θεού:

«…ο Κάτοικος του Αέρος, η Ουρά η Δαμάζουσα τα Κύματα, το Στρείδι το Περικλείον τα Πέρατα του Κόσμου».

Κατόπιν, φώναξε με όλη του τη δύναμη: «Ετοιμαστείτε να ψάλλουμε το Μέγα Όνομα, ικετέψτε να μην ξεραθούν τα στόματά μας προφέροντας το απρόφερτο!»

Όλοι πήραν τη στάση τής προσευχής, με τα στόματα ανοιχτά και τις ουρές προς τα πάνω.

«Κύριε μας, που κολυμπάς στον Αέρα και που το Αληθινό σου Όνομα είναι…»

Οι πιστοί χαμήλωσαν τα κεφάλια μέχρι να ακουμπήσουν στο βυθό.

«…Καπετάν Αντρέας Ζέπος!»

Όλα τα θαλασσινά ψάχτηκαν να δουν αν είναι ακόμα ζωντανά μετά την επαφή τους με την Αλήθεια. Βρήκαν ότι ήταν μια χαρά κι ο Ύφαλος αντήχησε:

«Καπετάν Αντρέας Ζέπος! Καπετάν Αντρέας Ζέπος!»

Κανείς δεν πρόσεξε το ψάρι που επέστρεψε. Είχε τέτοια λαχτάρα, που μπήκε στον κύκλο των πιστών χωρίς να συνειδητοποιήσει τι έψελναν. Ξεφύσηξε ανακουφισμένο και σκέφτηκε: «Ως επίσκοπος, έχω εξασφαλισμένο έναν απ’ τους τρεις πρώτους ουρανούς. Καθότι με τη δράση μου θα σωθούν τόσοι αιρετικοί, ανεβαίνω ένα σκαλοπάτι ακόμα, στους δύο πρώτους!»

Κατόπιν παρασύρθηκε σε υπολογισμούς: «Αν μείνω αύριο στον Ύφαλο την ώρα που θα έρθει η Εξιλέωση, τότε θα υποφέρω για την πίστη και θα κερδίσω τον έβδομο ουρανό!»

Θυμήθηκε, όμως, τα δόντια του αγριμιού που άστραφταν: «Αλλά ίσως να υποπέσω έτσι στο αμάρτημα της αυτοεξόντωσης, που τιμωρείται με μείον τέσσερις ουρανούς και βρεθώ στον τρίτο… Άσε που θα υποπέσω και στο αμάρτημα της Ανυπακοής προς τους επισκόπους… αλλά ξέχασα, είμαι κι εγώ επίσκοπος!… Κι αν μολυνθώ απ’ την αιρετική σκέψη; Μπα, κάλλιο πέντε και στο χέρι».

Ξαφνικά συνειδητοποίησε τι άκουγε. Πάγωσε αλλά βρήκε την αυτοκυριαρχία του κι άρχισε να ψάλλει με τους άλλους.

«Καπετάν Αντρέας Ζέπος!»

«Ωχ!» σκέφτηκε, «βρισκόμουν τόση ώρα στην παρουσία του Ονόματος… υπέπεσα στο αμάρτημα της ασέβειας… ίσως να έχασα κανέναν ουρανό…»


* * * * * * * * * * * * * * * * *


Οι ιερείς ξαναπήραν τις θέσεις τους. Ο αγιολόγος Πλουφ βγήκε μπροστά και μόλις ο Μέγας Καρδινάλιος τού έδωσε το λόγο, είπε: «Μελετήσαμε τις Γραφές και φτάσαμε στο συμπέρασμα: την ψυχή του υπό κρίση αγίου παρέλαβε ο Αρχάγγελος Καρίνα Βάρκας!» Σούσουρο σηκώθηκε στους πιστούς.

«Μίλησέ μας, αδερφέ, γι’ αυτόν» φώναξε ο Σεβασμιότατος Μπλιμπ.

«Είναι ένας Αρχάγγελος που πέμπει προς τον Ύψιστο μόνο ψυχές προκομμένες στην αρετή. Η παρουσία του υπαινίσσεται την ιδιαίτερη πνευματική κατάσταση του αδερφού Μπλουμ».

Στο ακροατήριο άρχισε να ακούγεται σποραδικά η λέξη ‘άγιος’. Ο Σεβασμιότατος Μπλιμπ ξαναπήρε το λόγο: «Ησυχάστε αδερφοί! Ακόμα δεν έχει ανακοινωθεί τίποτα!»

«Μα εδώ τα γεγονότα μιλάνε!» μουρμούρισε μια μουρμούρα.

Ο Μπλιμπ μισόκλεισε τα μάτια του. Η κατάσταση ήταν λεπτή. Το κονκλάβιο θα έπρεπε να προσέξει πώς θα ανακοινώσει αυτήν την αγιοσύνη, χωρίς να προωθήσει αιρετικές ιδέες. «Για να ολοκληρωθεί η διαδικασία, πρέπει να μιλήσει κι ο αδερφός Δικηγόρος του Διαβόλου!» Ξαφνική σιωπή.

Κάτι γλοιώδες άρχισε να κινείται στο χώρο των επισκόπων. Κολυμπώντας αργά ο Πλατς, η σουπιά, βγήκε μπροστά κι αμέσως προκάλεσε τη συλλογική αντιπάθεια. Λέγανε γι’ αυτόν πως με το μελάνι του μπορούσε να δημιουργήσει ολόκληρη πετρελαιοκηλίδα…

«Δεν μπορεί να αποφασιστεί οτιδήποτε αν δε μιλήσουμε κι εμείς…» είπε με τη στριγκιά φωνή του. «Φοβόμαστε πως αυτά που ξέρουμε μας προβληματίζουν…»

Η σουπιά κοίταξε ένα γύρο και συνέχισε: «Θα ξέρετε ασφαλώς πως ο σπάρος Μπλουμ δεν έκανε και την πιο αξιέπαινη ζωή… Βέβαια μετανόησε, όμως εδώ θα θέλαμε να αναφερθούμε στις παλιές αμαρτίες του…»

Μια δυσοίωνη ατμόσφαιρα απλώθηκε στο ακροατήριο. Ο Πλατς, σαν βάρβαρος που καταστρέφει ένα έργο τέχνης, είπε. «Θα θέλαμε να καλέσουμε κάποιον να μιλήσει. Αδερφέ», είπε απευθυνόμενος κάπου στο ακροατήριο, «ελάτε».

Ο αστακός Μπέκας είχε αναδειχθεί στον κορυφαίο πράκτορα του Σώματος. Το μυαλό του έκοβε σαν ξίφος ξιφία και το σύνθημά του ήταν: Όλοι είναι ένοχοι ακόμα και μετά της αποδείξεως του αντιθέτου. Αυτός ξεσκέπασε την πλεκτάνη του αιώνα της Πλαγκτόν Μπλόιμ ΑΕ και συνέλαβε τη σατανική συναγρίδα. Οπλισμένος με δυο δαγκάνες μάγκνουμ των σαράντα πέντε χιλιοστών και προικισμένος με ακαταμάχητη αρρενωπότητα, είχε γίνει ο τρόμος των κακοποιών και των αποτυχημένων εραστών. Δεν απόκτησε τυχαία τον κωδικό 007 – που χαρακτηρίζει όσους πράκτορες έχουν δικαίωμα να χρησιμοποιούν ελεύθερα το σεξ-απήλ τους. Ψιθυριζόταν γι’ αυτόν ότι μπορούσε να γονιμοποιήσει δύο εκατομμύρια αυγά μέσα σ’ ένα βράδυ!…

Βγήκε μπροστά με ύφος πιανίστα που ετοιμάζεται να παίξει τις πρώτες νότες από την Πέμπτη του Μπετόβεν και σταύρωσε τις δαγκάνες στο στήθος:

«Το όνομά μου είναι Μπέκας. Αστακός Μπέκας».


* * * * * * * * * * * * * * * * *


Την ίδια ώρα, ο Μάρτι, το καλαμάρι, σκουντούσε διακριτικά έναν επίσκοπο. «Αδερφέ, να σου μιλήσω;»

Το ψάρι ξαφνιάστηκε, αναρωτήθηκε αν η επαφή με αιρετικό είναι αμαρτία κι απάντησε άβολα: «Ευχαρίστως»

«Παρατήρησα μεγάλη παρασκηνιακή δραστηριότητα, αδερφέ. Ο γερο-Μπλιμπ έλλειπε σ’ ένα μεγάλο μέρος της εξέτασης. Σας είδα να μιλάτε – ναι, μην το αρνιέσαι. Αναρωτήθηκα τι να λέγατε», είπε ο Μάρτι εξεταστικά.

«Μιλούσαμε για… θεολογικά ζητήματα».

«Αφήνοντας ένα τέτοιο κονκλάβιο;. Κι εσύ μετά εξαφανίστηκες. Πριν λίγο επέστρεψες κατάχλομος. Πού είχες πάει;»

«Τι ασχολούμαι μ’ έναν αιρετικό; Έχω δικαίωμα να αρνηθώ το λόγο, ως επίσκοπος».

«Μπα;» τα πλοκάμια του Μάρτι ανασάλεψαν. «Έγινες επίσκοπος τώρα;… με την άδειά σου, αδερφέ, λέω να κουβεντιάσουμε λίγο».


* * * * * * * * * * * * * * * * *


Στο Ναό, ο αστακός έδινε παράσταση: «Στην έρευνά μου για τον αδερφό (είπε αυτή τη λέξη σαν να ξεστόμιζε κάτι χυδαίο) Μπλουμ, βρήκα πολλές ύποπτες δραστηριότητες. Θα ξέρετε ασφαλώς ότι πλούτισε με ασαφείς μεθόδους, μετά το κραχ που ακολούθησε την κατάρρευση της πολυεθνικής Ιντερπλαγκτόν Ltd…»

Ο Μακαριότατος Πλαφ βιάστηκε να επέμβει: «Είναι γνωστά αυτά, κύριε. Ο αδερφός μας μετανόησε. Ό,τι είχε κάνει στο παρελθόν προσθέτει στο μεγαλείο της μετάνοιάς του».

«Αρκεί να μην υπέπεσε σε θανάσιμο αμάρτημα…» θύμισε ο Πλατς, η σουπιά.

«Δεν έχει αποδειχθεί κάτι τέτοιο» είπε ο Μέγας Καρδινάλιος.

«Και η μοιχεία;» ρώτησε ο Αστακός. Μετά από μια μελετημένη παύση, συνέχισε: «Διότι ξέρω καλά πως ο αδερφός μας (είπε αυτή τη λέξη σαν να έφτυνε μια μπουκιά πετρελαιοκηλίδας), υπέπεσε στο αμάρτημα αυτό…»

Ταραχή απλώθηκε στο ακροατήριο και τα μέλη του κονγκλάβιου ανησύχησαν – εκτός από το Δικηγόρο του Διαβόλου που χαμογελούσε. Ο γερο-Μπλιμπ ανάκτησε πρώτος την ψυχραιμία του:

«Ο σπάρος Μπλουμ δεν ήταν παντρεμένος, θέλησε να διάγει βίο αγαμίας».

Ο αστακός δεν το έβαλε κάτω: «Ο αδερφός μας (έφτυσε αυτή τη λέξη από μέσα του σαν να ‘ταν δηλητήριο) δεν ήταν παντρεμένος, αλλά η ομορφούλα που συνόδευε εκείνο το βράδυ, ήταν. Και επιδίδονταν σε πράξεις αντιπνευματικές».


* * * * * * * * * * * * * * * * *


«Κάτι μου λέει ότι οι ιερείς κάνουν σχέδια…» είπε ο Μάρτι, το καλαμάρι, σ’ ένα νευρικό ψάρι. «Σχέδια που μπορεί να περιλαμβάνουν και μεγαλοκαρχαρίες – γιατί αναπήδησες; Μάντεψα σωστά; Μήπως γύρναγες απ’ τα βαθιά νερά, επίσκοπε; Πρόσεξε τι θα πεις, μην πέσεις στο αμάρτημα της ψευδομαρτυρίας».

«Δε θα πάρεις κουβέντα απ’ το στόμα μου!»

Ο Μάρτι τον κοίταξε έντονα και συνέχισε: «Πιστεύω πως μας ετοιμάζεις κάποιο συμπαθητικό ψαράκι με δοντάκια. Η Εκκλησία θα βρει μια πρόφαση να μας απομονώσει, θα την κοπανήσετε για την Ψιλή Άμμο και θα μας αφήσετε στον Ύφαλο για τους συνεργάτες σου. Λέω λοιπόν να σας γίνω σκιά και να πω στους δικούς μου να μην τσιμπήσουν κανένα δόλωμα από τη μεριά σας. Τι λες γι’ αυτό;»

Το ψάρι χλόμιασε κι άλλο. Πήρε το ίδιο χρώμα με το καλαμάρι.

«Δεν ξέρω τι είδους συμφωνία έκανες», είπε ο Μάρτι, «αλλά πιστεύω πως οι μεγαλοκαρχαρίες θα νευριάσουν αν δεν κάνουν απόσβεση στα κεφάλαιά τους»


* * * * * * * * * * * * * * * * *


Ο γερο-Μπλιμπ έκανε μια προσπάθεια να σώσει την αγιοσύνη του σπάρου, που άρχισε να αμφισβητείται: «Το αμάρτημα βαραίνει τη μοιχεύουσα αρχή, αν η συνεργός αρχή τυγχάνει απληροφόρητος… Να υποθέσουμε ότι ο αδερφός μας δε γνώριζε για τη συνοδό του, ονόματι…»

«Κατερίνα η καβουρίνα» είπε ο Αστακός Μπέκας. «Τα γεγονότα αποδεικνύουν αν γνώριζε ή όχι ο αδερφός μας (είπε αυτή τη λέξη σαν να έκανε εμετό): ο σπάρος πήρε την ομορφούλα απ’ το σπίτι της, παρουσία των τέκνων αυτής, και γυρνάγανε στα κέντρα».

«Ανήκουστο!» φώναξε ο Αγιολόγος Πλουφ. «Έχεις σίγουρες πληροφορίες γι’ αυτή τη θλιβερή υπόθεση;»

«Βέβαια, παρακολουθούσα τον αδερφό μας (έφτυσε αυτή τη λέξη με τόση περιφρόνηση που άλλαξε η σημασία της κι οι μελλοντικές γενιές νόμισαν πως είναι αρχαία κατάρα). Ορίστε», είπε κι έβγαλε το μπλοκάκι του:

Χρόνος: 17/6, 22:30 μμ. Τόπος: στου γιαλού τα βοτσαλάκια. Υποκείμενα: 1.αρθρόποδο θηλυκό του είδους Callinectes Sapidus (‘καβουρίνα’) 2. ύποπτος 3. βρέφη δύο (2) του ανωτέρω θηλυκού (‘καβουράκια’). Κατάσταση: Ανάστατη (βρέφη), έντονα συγκινησιακή (θηλυκό & ύποπτος).

Χρόνος: 17/6, 23:15 μμ. Τόπος: Ραφήνα. Υποκείμενα: 1.αρθρόποδο θηλυκό, ως ανωτέρω 2.ύποπτος. Κατάσταση: αορίστως περιφερόμενη (‘τσάρκα’).

Χρόνος: 18/6, 0:20 πμ. Τόπος: στου γιαλού τα βοτσαλάκια. Υποκείμενα: βρέφη δύο (2), ως ανωτέρω. Κατάσταση: έρμα, παραπονεμένα.

Χρόνος: 18/6, 0:45 πμ. Τόπος: Ραφήνα. Υποκείμενα: 1.μητέρα των ανωτέρω βρεφών 2.ύποπτος. Κατάσταση: διαδικασίες μίξης γαμετικών κυττάρων.

Λοιπόν, τι λέτε;»


* * * * * * * * * * * * * * * * *


«Αχ, τι ήθελα κι έμπλεξα;» είπε το άτυχο ψάρι.

«Τι συμφωνία έχεις κάνει με τους μεγαλοκαρχαρίες;» ρώτησε το καλαμάρι.

«Να τους παραδώσω τους αιρετικούς του Μητροπολιτικού Υφάλου».

Ο Μάρτι συλλογίστηκε: «Κι αν εμείς πάψουμε να θεωρούμαστε αιρετικοί;»

«Πώς αυτό;».

«Θα μετανοήσουμε ομαδικώς. Η Εκκλησία θα παραχωρήσει ιερή άφεση και θα γίνει ένας αμοιβαίος συμβιβασμός ως προς την ισοτιμία της θείας Χάρης και της θείας Δικαιοσύνης, ανακοινώνοντας π.χ. ότι η δεύτερη είναι ελάχιστα πιο ισχυρή από την πρώτη, τόσο ώστε να μην αλλάζει ουσιαστικά την ισορροπία τους… θα το διατυπώσουμε κάπως διφορούμενα. Φυσικά, θα μας δώσετε ανταλλάγματα… θέλουμε ένα 20% από τις εισπράξεις του εστιατορίου Ο Λάκκος με τα Φύκια. Μετά περιμένουμε τη Συντέλεια του κόσμου παρέα – αν έρθει. Λοιπόν;»

Το ψάρι σκέφτηκε ψύχραιμα: «Έχουν μια βάση τα λόγια σου... το συζητάμε για τα ανταλλάγματα. Πρέπει όμως να προσφέρουμε υλικό στους μεγαλοκαρχαρίες, αλλιώς αλίμονό μας!»

«Τότε να τους δώσουμε κάποιους. Την ομάδα του Μπίλι, του χταποδιού, για παράδειγμα».

«Τους έχω ακουστά. Τι πρεσβεύουν;»

«Κάποια γελοία θεωρία», είπε ο Μάρτι. «Απ’ τη μια δέχονται τον Αέρα, απ’ την άλλη λένε ότι είναι στοιχείο σαν το νερό. Λένε πως κατοικείται από πλάσματα σαν κι εμάς που κολυμπούν σ’ αυτόν, ότι το Μέγιστο Όνομα δε σημαίνει τίποτα, θα μπορούσε να είναι ακόμα κάποιο τέτοιο πλάσμα».

«Μα την πίστη μου, εντελώς γελοίο. Έχει βέβαια κάποιες βάσεις, αλλά πάνω τους έχουν χτίσει μια άθλια μεταφυσική. Σαν τις γοργόνες που απ’ τη μέση και κάτω είναι φυσιολογικά ψάρια κι απ’ τη μέση και πάνω είναι αποκρουστικά τέρατα».

«Λοιπόν, μελλοντικέ συνάδελφε» είπε ο Μάρτι, «αφού καταλήξαμε σε αμοιβαίως ωφέλιμα συμπεράσματα για τα θεολογικά και πρακτικά ζητήματα, πάμε ν’ ακούσουμε τις τελευταίες εξελίξεις;»


* * * * * * * * * * * * * * * * *


Ο Ναός έβραζε και μόνο ο Πλατς, η σουπιά, ήταν ευτυχισμένος. Μέσα στο σαματά ακούστηκε βροντερή η φωνή του γερο-Μπλιμπ: «Ησυχία! Δεν έχει ολοκληρωθεί τίποτα μέχρι να βγάλει κρίση το ιερό κονκλάβιο. Ψυχαγωγηθείτε προς το παρών με τους Τέσσερις Ψαλμούς της Εγκαρτέρησης».

Ένας ιερέας άρχισε να ψέλνει με όλη του τη δύναμη ενώ το κονκλάβιο αποσυρόταν στο Ιερό Λαγούμι για να συνεδριάσει. Ο Μάρτι γύρισε, ενημερώθηκε για τα καθέκαστα… και χώθηκε διακριτικά στο Ιερό Λαγούμι κι αυτός.

Οι στιγμές της κρίσης πέρασαν και ξεπρόβαλαν τα μέλη του κονγκλάβιου. Πήραν τις θέσεις τους κι ο Μέγας Καρδινάλιος ανακοίνωσε:

«Έχουμε υπέροχα νέα! Ο αδερφός μας Μπλουμ, μετανόησε τόσο βαθιά που στο τέλος της ζωής του κατάφερε κι αναδείχθηκε…» όλοι κράτησαν την ανάσα τους,

«… Όσιος! Ο αδερφός μας έφτασε σε επίπεδα αγιότητας – σχεδόν. Όσιος Μπλουμ, ο σπάρος, προστάτης των καβουριών! Η Εκκλησία επίσης σας ενημερώνει για την αυριανή εκδήλωση στην Ψιλή Άμμο με θέμα: Η Πνευματικότητα του Αέρα και η Ανωτερότητα των Ιχθύων – να μη λείψει κανείς».

Ο Μάρτι, το μετανοημένο καλαμάρι, είπε στο γερο-Μπλιμπ. «Δεν έχω ξεκαθαρίσει πώς επηρεάζεται η ώρα της Συντέλειας από την οσιοσύνη κι όχι αγιοσύνη του σπάρου. Οι Προφήτες δεν μπορεί να σφάλλουν και…»

Ξαφνικά φώτισαν οι ουρανοί και τέσσερις γιγάντιες φιγούρες φάνηκαν πάνω απ’ τα κεφάλια τους. «Η Συντέλεια!» όλα τα θαλασσινά φώναξαν ξετρελαμένα.

Κάθε Άγγελος είχε και το δικό του φωτοστέφανο. «Η Συντέλεια ήρθε μια μέρα νωρίτερα!» είπε ο Μπλιμπ στο καλαμάρι. «Ευτυχώς που πρόλαβες και μετανόησες!»

«Θα σε δω στους ουρανούς!» είπε ο Μάρτι κι ανυψώθηκε μαζί με άλλους κατοίκους του Υφάλου. Μόνο ο Μπίλι, το χταπόδι, κι η ομάδα του έμειναν στο βυθό, λέγοντας πως αυτά δεν ήταν Άγγελοι και καλύτερα να μην τα πλησιάσουν, ό,τι και να 'ναι αυτά τα πράγματα.

«Εμπρός, αδερφοί μου, πάμε να συναντήσουμε τον Δημιουργό μας!» φώναξε ο Μπλιμπ ανάμεσα σε πλήθη πιστών ψαριών.

Κοπάδια ολόκληρα ανέβαιναν προς το Φως…

… ο ψαράς σήκωσε τα δίχτυα του βαριά-βαριά κι έκανε νόημα στις άλλες τρεις βάρκες παραδίπλα να κλείσουν τα πυροφάνια: «Ε ρε, πράμα που σαλεύει! Άιντε, γυρνάμε;»

«Είσαι φοβερός, ρε καπετάν Αντρέα!» είπε κάποιος από τη διπλανή βάρκα. «Πώς το ‘ξερες ότι έχει τόσο ψάρι στον ύφαλο;»

«Έπιασα έναν σπάρο εδώ το απόγευμα, μ’ άρεσε το μέρος κι είπα να ξαναπεράσω» απάντησε ο καπετάν Αντρέας.

«Ρε συ, είσαι θεός! Θεός των ψαριών!» φώναξε ένας άλλος ψαράς. «Σε μυρίζονται! Όλοι καλάρουνε μα δε βγάζουν ψάρια, καλάρει ο καπετάν Αντρέας και βγάζει καλαμάρια!»

Σιγά-σιγά, πλησίαζαν το λιμάνι με το πρώτο φως της αυγής να χαράζει στον ορίζοντα. Ήδη οι πρωινοί πελάτες είχαν αρχίσει να μαζεύονται για φρέσκο ψάρι. Ο ψαράς είδε ένα φίλο του στο μόλο και κούνησε το χέρι.

«Καπετάν Αντρέα Ζέπο, χαίρομαι όταν σε βλέπω!» φώναξε ο άλλος.