Πώς σας φάνηκαν τελικά τα Διαμαντόσκυλα; Άξιζαν / δεν άξιζαν τον κόπο, κούραζαν / δεν κούραζαν στην ανάγνωση, ήταν επιτυχημένα / αποτυχημένα, κρατούσαν το ενδιαφέρον του αναγνώστη / δεν το κρατούσαν, οτιδήποτε.
Δώστε κάνα feedback, αν θέλετε.
Έχω διάφορες σχετικές ιδέες και σκέφτομαι να φτιάξω μια σειρά παρόμοιων διηγημάτων, στο ίδιο στιλ. Έχει νόημα, τι λέτε κι εσείς;
Πονηρέ, περιμένεις να εισπράξεις και άλλα συγχαρητήρια ε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΛοιπόν θα σου πω, το δεύτερο μέρος ήταν από μια στιγμή και μετά κάπως προβλέψιμο, αλλά πάντα απολαυστικό. Το χειρότερο που έκανες, ήταν ότι μας άφησες στη μέση της ιστορίας. Πού κατέληξαν τα Αντικείμενα; Ποια η πορεία της νεότερης Ελλάδας; Τι ρόλο παίζει το μαύρο Ινκάλ;
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι, ειλικρινά θέλω feedback.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναρωτιέμαι πόσοι άντεξαν να το διαβάσουν μέχρι το τέλος. Το θέμα είναι ότι προκειμένουν να υπάρχει μια πλοκή, να γίνουν κάποια πράγματα, κάποιες ανατροπές κ.λπ., χρειάζεται να γράψεις μπόλικα! Τα Διαμαντόσκυλα βγήκαν κοντά 12.000 λέξεις, κάπου εκεί θα βγουν και τα άλλα διηγήματα, αν καθίσω να τα γράψω.
Έχουν δουλειά όλα αυτά, είναι ένα παρασκευοσαββατοκύριακο να γράφεις συνέχεια. Βέβαια, μ' αρέσει να γράφω, όμως είναι πάντα καλύτερο να νιώθεις ότι σε διαβάζουν και κάποιοι.
Είναι ωραία, αν και σε pc αδυνατώ να διαβάσω τέτοια μεγέθη. Εγιναν marked στο GReader και το διάβασα με την ησυχία μου στον καναπέ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέχρι τον Τόμπρα, εκεί λιποθύμησα. Τεχνικά σχόλια λίγο δύσκολα να κάνω - προσωπικά με κράτησαν. Αδύναμα βρήκα μόνο τα κομμάτια του γκολφ της Γλυφάδας, των αναπτήρων και του ταξί - πιθανολογώ γιατί οι πρωταγωνιστές δεν ήταν γνωστά πρόσωπα και περισσότερο χαιρόμουν τις ποπ αναφορές μέσα στον κυκεώνα δράσης.
Σε διαβάζω και εν ευθέτω χρόνω επιθυμώ να παραγγείλω και ένα δίηγημα alternative history με ΕΦ και πάπρικα χωρίς ντομάτα, αν προφανώς είστε ανοικτός σε προτάσεις.
Πολύ καλό συνέχισε! Έπεσα τυχαία στο blog μετά τον ντόρο με το random ΚΚΕ announcement generator και κόλησα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ σκηνή στο ταξί ήταν η πιο αδύναμη, πράγματι. Κανονικά, θέλει γράψιμο από την αρχή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ σκηνή με τους αναπτήρες με προβληματίζει κι εμένα, γιατί κατέφυγα στο εύκολο στερεότυπο της χαζής ξανθιάς. Δεν μπόρεσα να σκεφτώ όμως κάτι καλύτερο.
Αυτιάς, γκολφ Γλυφάδας και Οινοποιητικός Συνεταιρισμός, ήταν οι πιο αγαπημένες μου σκηνές! Τις απόλαυσα πολύ όταν τις έγραφα, μη μου τις πειράζεις, αν θες!
Προσπάθησαν να κάνω όλους τους χαρακτήρες εντελώς διαφορετικούς μεταξύ τους, αυτό ήταν το μέλημά μου.
Διήγημα εναλλακτικής ιστορίας + ΕΦ + πάπρικα - ντομάτα = Ήρως Με Παντόφλες. Δες αν σε καλύπτει αυτό, αν πάλι κρίνεις ότι έχει υπερβολικά πολλή πάπρικα, θα ζητήσουμε απ' τον σεφ να μαγειρέψει άλλο.
Μερσί, άπαντες.
Στο δεύτερο μέρος ο ρυθμός κάπως χάλασε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν δέχεσαι παραγγελιές, θα με ενδιέφερε το πραγματικό παρασκήνιο της κατάκτησης του Ευρωμπάσκετ. Φουλ έιτις, συν Κύριος Χρήστος, συν ΚΚΕ, συν Γκάλης άρα υπερατλαντικός παράγοντας, συν Φίλιπας Συρίγος, διάβολε ακόμα και τον Νταλάρα μπορείς να στριμώξεις αν θες.
Τι να λέμε τώρα, η πραγματικότητα ξεπερνάει κάθε φαντασία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα αθλητικά δεν είναι το φόρτε μας, όμως πράγματι στο ευρωμπάσκετ μπορείς να κολλήσεις πολλά. Ο Τρίτσης ήταν τότε Υπουργός Παιδείας ή ο ΓΑΠ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι, με κάποιον τρόπο, μπορεί να τεθεί ότι η κατάκτηση του τροπαίου από την Ελλάδα, οδήγησε ίσως στην κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης.
Το 2ο μέρος είχε πιο πολύ μπλα-μπλα. Κάπως έτσι είχα κάνει και το 1ο αρχικά, μετά όμως μ' έπιασε πυρετός να κόψω οτιδήποτε αν κόβεται, για να το μικρύνω όσο το δυνατόν περισσότερο.
Ο Τρίτσης ήταν. Θυμάμαι Δευτέρα πρωί στο προαύλιο για τις Πανελλαδικές το μήνυμα να τελειώνει με την ευχή Καλά Τρίποντα
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα γραψεις. Το προβλεψιμο που λεει ο δυτης ,για μενα αποτελεσε κομματι της απολαυσης(περιπου με τον τροπο που περιγραφει ο εκο στους κηνσορες).Μου αρεσε πολυ ο στοχαστης, η σκηνη με τα διαμαντοσκυλα που σχηματισαν ηλιους με τα χερια τους και οι αναφορες σε τομπρα και γιαννοπουλο. Να γραψεις οπωσδηποτε
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνέχισε. Αλλά βάλε και σεχ :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμείς θα διαβάζουμε όσο γράφεις. Το γράψιμο θέλει τριβή και υπομονή από ότι καταλαβαίνω. Το προσωπικό σου στυλ θα αναδυθεί μόνο μέσα από συνεχή προσπάθεια. Δώσε έμφαση στο συνολικό "δέσιμο" μιας ιστορίας (εκεί τα πας καλά) για αρχή. Πολύ καλό το σημείο με το γεράκι/περιστέρι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή η ευχέρεια στο γράψιμο μου είναι αδιανόητη. Τα απόλαυσα τα διαμαντόσκυλα, τα διάβασα σαν μια σειρά από εξωφρενικά γκάγκ με συνεχείς αναφορές και αναφορές αναφορών σαν κουδουνάκια εδώ κι εκεί. Θα μπορούσαν να είναι λίγο συντομότερα, ας πούμε κατά το ένα τρίτο, αλλά αυτό μου φαίνεται σχετικό, είναι και ζήτημα διαχείρισης των επεισοδίων, ενορχήστρωσης κουδουνακίων, κρεσέντο ντεκρεσέντο κλπ. Σκέφτομαι ότι αφού γράφεις τόσο εύκολα πάντα θα είναι πιο ενδιαφέρον να γράφεις κάτι καινούργιο απ' το να διορθώνεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιός είναι αυτός ο κύριος Χρήστος του Ευρωμπάσκετ;
Ποιός είναι αυτός ο κύριος Χρήστος του Ευρωμπάσκετ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, έλα ντε! Κι εγώ αναρωτιόμουν, ο ανάθλητος, αλλά ντρεπόμουν να ρωτήσω.
Δε βαριέσαι, arcades, ο καθένας ψάχνει έναν τρόπο να κάνει το κέφι του. Είναι πάντα καλύτερο όταν το κέφι μοιράζεται κιόλας. Το κέφι του καθενός είναι ίσως η τελευταία καταχώριση στο βιογραφικό του, όμως έρχονται κάποιες στιγμές που μας χαρακτηρίζουν περισσότερο τα κέφια μας παρά το εκκαθαριστικό μας.
Ευχαριστώ πολύ όλους για τα σχόλια. Ο Θεός να σας τα αντιγυρίσει σε 500ευρα.
Για όνομα του Θεού, δύο είναι οι Κύριοι στην ιστορία της ανθρωπότητας. Και ο Σαρτζετάκης ο ένας που δεν έχει αναστηθεί. Ακόμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά. Τό' χεις και μας το ρίχνεις στις μετριοφροσύνες τώρα :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω τι ακριβώς κάνω, είμαι λίγο μεθυσμένος τώρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμένα μου άρεσαν πολύ και τα δυο. Οι διάλογοι συνρπαστικοί, γέλασα γιατί σαν να τους άκουγα να μιλούν. Πολύ πετυχημενοι!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή(άλλωστε είναι η αδυναμία μου ο διάλογος)
Ολα τα έβλεπα περισσότερο, παρά τα διάβαζα, αν καταλαβαίνεις τι θέλω να πω.. Με ξετρελλαίνει η ιδέα να μπορούσε να γυριστεί σε φιλμ/κόμικ με φλασάκια συντομότατα, όπου τα πραγματικά πρόσωπα θα αντικαθιστούσαν για δευτερόλεπτα τους ήρωες/ηρωΐδες.
Πραγματικά άριστα και να ακούς την καρδιά σου --και τον Στάζυμπο, έχει δίκιο για το σεχ, αλλά άμα δεν βγαίνει αυθόρμητα οκ.
Τι θυμήθηκα τώρα! το Γιαννοπουλο στα μπουζουκια με το σουτιεν να κρεμεται στον ώμο του..
ΑπάντησηΔιαγραφή(το γραφω προς αποθηκευσιν) :)
Ηλία, να γράψεις γιατί αυτά τα πράγματα δεν πρέπει να τα κρατάς μέσα σου. Μη σκας για το αν είναι πολύ, τελικά καλύτερα πολύ. Νομίζω υπάρχει μια κρίσιμη μάζα στο δικτυακό κείμενο, αν είναι κάτω από κάποιον αριθμό λέξεων, πες Χ (γιατί δεν ξέρω πόσες), διαβάζεται εύκολα, γρήγορα, δυνατά. Αν είναι πάνω από Χ αλλά λιγότερο από Ψ (άλλος αριθμός που δεν ξέρω σίγουρα) δεν διαβάζεται γιατί σου φαίνεται πολύ. Αν είναι όμως πάνω από Ψ, τότε -αν αξίζει και τον κόπο να το διαβάσεις- είναι απολαυστικό και σε ανταμοίβει, και μετά θες κι άλλο και στεναχωριέσαι που τέλειωσε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα για να πω την αλήθεια, εμένα οι ποπ αναφορές στα κομματικά των τελευταίων 3ών δεκαετιών μου πέσανε λίγο βαρειές. Θα προτιμούσα τα ΕΦ στοιχεία σκέτα, αλλά πάλι αυτό μάλλον θα το βαριούνταν οι υπόλοιποι από τους αναγνώστες σου (ε, όχι όλοι, καλά). Γενικά ΟΚ, ωραίο ήτανε, πάλι πρωί πρωί το διάβαζα...
Δεν είναι και πολύ εποικοδομητική κριτική αυτή, ξέρω... :/
Μα έβαλα λίγη τσόντα! (ΟΚ, πολύ λίγη...) Από δω και μπρος θα τα κάνω hardcore.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Στάσσα
Τώρα, κριτική είν' αυτή;!
Μας έχει στιγματίσει το ΠΑΣΟΚ του '80, ρε συ, μας έχει κάνει ζημιά! Αφού πλέον όλοι οι +35 χωριζόμαστε σε συνειδητούς πασόκους (αυτοί που είναι ΠΑΣΟΚ και το ξέρουν) και σε υποσυνείδητους (αυτοί που είναι ΠΑΣΟΚ αλλά δεν το ξέρουν). Άλλη κατηγορία δεν υπάρχει.
Δεν ήταν κόμμα, ήταν υπαρξιακό αδιέξοδο. Ψυχική οδύνη.
@ Elias
ΑπάντησηΔιαγραφήΜονορούφι, τρία τσιγάρα κάπνισα. Μιά πρόταση: καν'το όπως ο Τόλκιν, δέσε τις άλλες ιστορίες πάνω στον κεντρικό καμβά. Και μιά παράκληση: μια σπέσιαλ αφιέρωση στον γέροντα με την κουκούλα, η ιστορία του ξεκινάει από παλιά (1995) με την "Τίμια Ζώνη" στο Καστρί (τότε εξόρισαν τα διαμαντόσκυλα μήπως?)
Υ.Γ Το "...αγαπητοί φίλοι και φίλες, ξαναγυρίζουμε στην τραγική ταράτσα, όπου μια απελπισμένη νοικοκυρά προσπαθεί να μειώσει το έλλειμα του ΟΓΑ" με σημάδεψε...
Στάθης Δ
Πάνω από 35; Μα τί κουβέντες είναι αυτές τώρα, εγώ είμαι 25 (σε δεκαεξαδικό) και εννοώ να παραμείνω 25 για τα επόμενα 15 χρόνια (στην ίδια βάση) :P
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν ήμουν 21, μια κυρία μού είχε πει: "Ούτε που θα το καταλάβεις για πότε θα γίνεις 30". Από μέσα μου σκέφτηκα: τι λέει αυτή τώρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάπου στα 31α μου γενέθλια θυμήθηκα τα λόγια της.
Στάθη, είχα ξεχάσει την Τιμία Ζώνη στο Καστρι! Αστείρευτος ο πλούτος που μας προσφέρει η μεγάλη δημοκρατική παράταξη.
ΥΓ: Γιατί όλοι μετράτε το διήγημα σε τσιγάρα; Τελικά μου φαίνεται ότι τα Διαμαντόσκυλα μπορούν να προκαλέσουν καρκίνο των πνευμόνων, καρδιοαγγειακές παθήσεις κι άλλα τέτοια αντι-γεωργοπαπανδρεϊκά.