Η ελπίδα είναι όνειρο βραχύβιο
Δεν υπάρχει σωσίβιο
Η κρίση μ' έχει κάνει ορεσίβιο
Δεν υπάρχει σχέδιο εξόδου
Παίρνω το δρόμο της ορεινής ανόδου
Δεν καταπίνεται τέτοιο φαρμάκι
Φεύγω να πάω στη ζούγκλα με τον Μάκη
Κι αν θα με φάνε τ' άγρια θηρία
Θα με γράψουν και στην Ιστορία
Πως το έκανα με στιλ
Αλλά και με σεξ-απίλ.
He Taught Me To Yodel
Κάτι έχω πάθει τον τελευταίο καιρό και μου έχει κολήσει μια λόξα με το, εχμ, γιοντλ... Το οποίο, απ' ό,τι φαίνεται, εντοπίζεται μόνο σε δύο μέρη του κόσμου: στον αμερικάνικο νότο και στην περιοχή Αυστρίας - Ελβετίας - Βαυαρίας. Εντωμεταξύ πρέπει να τρελαίνω κόσμο, γιατί κάνω εξάσκηση στο δρόμο περπατώντας. Μα τι ωραίο που είναι όμως!
- Η Taylor Ware περιγράφει τα πρώτα μαθήματά της στο γιοντλ.
- Αν αντέξατε το προηγούμενο, πάμε και στα πιο σκληροπυρηνικά: η Jewel δε χρειάζεται πολλές συστάσεις, είναι απίθανη τραγουδίστρια. Του λόγου το αληθές. Αν καταφέρατε και δεν την ερωτευτήκατε, παρατηρήστε πόσο χαλαρή είναι, τραγουδάει αυτό το πανδύσκολο γιοντλ λες και είναι παιχνιδάκι.
- Στο γιοντλ δε χωράει πολλή σοβαρότητα: Yodeling Fool.
- Λίγο γιοντλ απογειώνει ένα οποιοδήποτε τραγούδι, το δείχνει ο μέγας Hank Williams.
- Από την άλλη μεριά του Ατλαντικού: Χάιντι, Χάιντι, παρέα με την Ασπρούλα.
- ΟΚ, ας σοβαρευτούμε: Κάτι από τη χώρα των τραπεζών και της καθαριότητας.
- Ναι, ξέρω, αυτοί οι χαμογελαστοί Ελβετοί δεν αντέχονται για πολύ... Ας πάμε σε ένα κλασικό hard rock γιοντλ.
- Τέλος, ο βασιλιάς του γιοντλ: Franzl Lang, για τον οποίο οι Βαυαροί λένε ότι δεν είναι απλώς Θεός, αλλά δημιούργησε το σύμπαν.
Προσέξτε, είναι κολλητικό!
- Η Taylor Ware περιγράφει τα πρώτα μαθήματά της στο γιοντλ.
- Αν αντέξατε το προηγούμενο, πάμε και στα πιο σκληροπυρηνικά: η Jewel δε χρειάζεται πολλές συστάσεις, είναι απίθανη τραγουδίστρια. Του λόγου το αληθές. Αν καταφέρατε και δεν την ερωτευτήκατε, παρατηρήστε πόσο χαλαρή είναι, τραγουδάει αυτό το πανδύσκολο γιοντλ λες και είναι παιχνιδάκι.
- Στο γιοντλ δε χωράει πολλή σοβαρότητα: Yodeling Fool.
- Λίγο γιοντλ απογειώνει ένα οποιοδήποτε τραγούδι, το δείχνει ο μέγας Hank Williams.
- Από την άλλη μεριά του Ατλαντικού: Χάιντι, Χάιντι, παρέα με την Ασπρούλα.
- ΟΚ, ας σοβαρευτούμε: Κάτι από τη χώρα των τραπεζών και της καθαριότητας.
- Ναι, ξέρω, αυτοί οι χαμογελαστοί Ελβετοί δεν αντέχονται για πολύ... Ας πάμε σε ένα κλασικό hard rock γιοντλ.
- Τέλος, ο βασιλιάς του γιοντλ: Franzl Lang, για τον οποίο οι Βαυαροί λένε ότι δεν είναι απλώς Θεός, αλλά δημιούργησε το σύμπαν.
Προσέξτε, είναι κολλητικό!
Russell Hypertexted
Μπορεί να το έχει σκεφτεί και κάποιος άλλος, πάντως εμένα η έμπνευση μού ήρθε χθες βράδυ ενώ άκουγα το Σελήμ του Παντελή Θαλασσινού – για κάποιον απροσδιόριστο αθηνοκεντρικό λόγο, οι σπουδαίες εμπνεύσεις μου σχετίζονται πάντα με το Παγκράτι, τρέχα γύρευε γιατί.
Το Παράδοξο του Ράσελ είναι σχετικά γνωστό, ακόμα και σε μη-μαθηματικούς. Εδώ η πιο οικεία του μορφή, ως Παράδοξο του Κουρέα, εδώ μερικές ακόμα ευφάνταστες παραλλαγές, εδώ μια απαιτητική παρουσίασή του στα ελληνικά, κι εδώ μια πιο απλή παρουσίασή του (πάλι ως Παράδοξο του Κουρέα). Προτείνω λοιπόν μια καινούργια παραλλαγή η οποία, αν δεν έχει κατοχυρωθεί από κάποιον άλλον, απαιτώ να ονομαστεί Το Παράδοξο Του Σελήμ, ως φόρο τιμής στον Παντελή και στα τραγούδια του. Σε όσο το δυνατόν πιο απλή παρουσίαση:
1. Ας θεωρήσουμε ότι μια ιστοσελίδα προσδιορίζεται μόνο από τα link που έχει προς άλλες ιστοσελίδες. Παραβλέπουμε κείμενο, εικόνες, οτιδήποτε και κρατάμε τα link (οπότε μια ιστοσελίδα χωρίς καθόλου link μπορεί να θεωρηθεί κενή).
2. Έκπληξη: μπορώ να φτιάξω μια ιστοσελίδα και να της βάλω link προς τον εαυτό της. Για πατήστε αυτό εδώ το link να δείτε πού θα σας βγάλει... Είδατε; Ας ονομάσουμε λοιπόν αυτοαναφορικές τις ιστοσελίδες με link προς τον εαυτό τους (όπως αυτό το post). Δεν πρέπει να υπάρχουν και πολλές τέτοιες στο internet. Όλα τα post όλων των blog είναι αυτοαναφορικά (όπως παρατήρησε ο alkinoos στα σχόλια), γιατί ο τίτλος τους αποτελεί link που βγάζει στο ίδιο post. Κατά τ' άλλα δεν πάει το μυαλό μου σε καμία άλλη.
3. Ας ονομάσω Ω το επόμενό μου post. Το οραματίζομαι ως μια γιγαντιαία λίστα με link προς όλες τις μη-αυτοαναφορικές ιστοσελίδες του internet. Αυτές που δεν έχουν link προς τον εαυτό τους. Διατρέχω λοιπόν το internet, εντοπίζω όλες τις μη-αυτοαναφορικές ιστοσελίδες και στο post Ω βάζω link προς αυτές. Ετοιμάζομαι να πατήσω το κουμπί και να το δημοσιεύσω.
4. Μια στιγμή! Άραγε, στο post Ω θα πρέπει να βάλω link προς τον εαυτό του;
5. Αν δε βάλω link προς τον εαυτό του, τότε το Ω θα γίνει μια ακόμα μη-αυτοαναφορική ιστοσελίδα του internet, άρα εξ ορισμού θα πρέπει να το συμπεριλάβω κι αυτό στο Ω, άρα θα πρέπει να βάλω link προς τον εαυτό του (διότι είπαμε ότι στο Ω μαζεύω όλες τις μη-αυτοαναφορικές ιστοσελίδες, αυτές και μόνο αυτές).
6. Έστω ότι βάζω link προς τον εαυτό του. Τι είπαμε όμως ότι μαζεύω στο Ω; Όλες τις μη-αυτοαναφορικές σελίδες του internet και τίποτα άλλο. Άρα το Ω, ως προορισμός ενός link από το Ω, θα πρέπει να είναι μη-αυτοναφορικό, άρα να μη βάλω link προς τον εαυτό του.
7. Άρα;...
8. Σελήμ, Σελήμ, φωνάζεις και στριφογυρνάς
Σελήμ, Σελήμ, κι απάνω στο όνειρο ξυπνάς
Είσαι μονάχη στο κρεβάτι
Και ξημερώνει στο Παγκράτι
Το Παράδοξο του Ράσελ είναι σχετικά γνωστό, ακόμα και σε μη-μαθηματικούς. Εδώ η πιο οικεία του μορφή, ως Παράδοξο του Κουρέα, εδώ μερικές ακόμα ευφάνταστες παραλλαγές, εδώ μια απαιτητική παρουσίασή του στα ελληνικά, κι εδώ μια πιο απλή παρουσίασή του (πάλι ως Παράδοξο του Κουρέα). Προτείνω λοιπόν μια καινούργια παραλλαγή η οποία, αν δεν έχει κατοχυρωθεί από κάποιον άλλον, απαιτώ να ονομαστεί Το Παράδοξο Του Σελήμ, ως φόρο τιμής στον Παντελή και στα τραγούδια του. Σε όσο το δυνατόν πιο απλή παρουσίαση:
1. Ας θεωρήσουμε ότι μια ιστοσελίδα προσδιορίζεται μόνο από τα link που έχει προς άλλες ιστοσελίδες. Παραβλέπουμε κείμενο, εικόνες, οτιδήποτε και κρατάμε τα link (οπότε μια ιστοσελίδα χωρίς καθόλου link μπορεί να θεωρηθεί κενή).
2. Έκπληξη: μπορώ να φτιάξω μια ιστοσελίδα και να της βάλω link προς τον εαυτό της. Για πατήστε αυτό εδώ το link να δείτε πού θα σας βγάλει... Είδατε; Ας ονομάσουμε λοιπόν αυτοαναφορικές τις ιστοσελίδες με link προς τον εαυτό τους (όπως αυτό το post). Δεν πρέπει να υπάρχουν και πολλές τέτοιες στο internet. Όλα τα post όλων των blog είναι αυτοαναφορικά (όπως παρατήρησε ο alkinoos στα σχόλια), γιατί ο τίτλος τους αποτελεί link που βγάζει στο ίδιο post. Κατά τ' άλλα δεν πάει το μυαλό μου σε καμία άλλη.
3. Ας ονομάσω Ω το επόμενό μου post. Το οραματίζομαι ως μια γιγαντιαία λίστα με link προς όλες τις μη-αυτοαναφορικές ιστοσελίδες του internet. Αυτές που δεν έχουν link προς τον εαυτό τους. Διατρέχω λοιπόν το internet, εντοπίζω όλες τις μη-αυτοαναφορικές ιστοσελίδες και στο post Ω βάζω link προς αυτές. Ετοιμάζομαι να πατήσω το κουμπί και να το δημοσιεύσω.
4. Μια στιγμή! Άραγε, στο post Ω θα πρέπει να βάλω link προς τον εαυτό του;
5. Αν δε βάλω link προς τον εαυτό του, τότε το Ω θα γίνει μια ακόμα μη-αυτοαναφορική ιστοσελίδα του internet, άρα εξ ορισμού θα πρέπει να το συμπεριλάβω κι αυτό στο Ω, άρα θα πρέπει να βάλω link προς τον εαυτό του (διότι είπαμε ότι στο Ω μαζεύω όλες τις μη-αυτοαναφορικές ιστοσελίδες, αυτές και μόνο αυτές).
6. Έστω ότι βάζω link προς τον εαυτό του. Τι είπαμε όμως ότι μαζεύω στο Ω; Όλες τις μη-αυτοαναφορικές σελίδες του internet και τίποτα άλλο. Άρα το Ω, ως προορισμός ενός link από το Ω, θα πρέπει να είναι μη-αυτοναφορικό, άρα να μη βάλω link προς τον εαυτό του.
7. Άρα;...
8. Σελήμ, Σελήμ, φωνάζεις και στριφογυρνάς
Σελήμ, Σελήμ, κι απάνω στο όνειρο ξυπνάς
Είσαι μονάχη στο κρεβάτι
Και ξημερώνει στο Παγκράτι
Ο Θάνατος Είναι Μια Καινούργια Γέννηση
Ασήκωτος ο πόνος μετά από το ναυάγιο
Μα κι η χαρά πελώρια, άγρια, ατέλειωτη
Αβάσταχτος ο πόνος, ανείπωτη η χαρά.
Κορμί σακατεμένο, καραβοτσακισμένο
Δυο φορές γεννημένο, αγνό, παρθενικό
Αβάσταχτος ο πόνος, ανείπωτη η χαρά.
Καρδιά χίλια κομμάτια, ξερή και πεθαμένη
Για πάντα μεθυσμένη από κρασί θεών
Αβάσταχτος ο πόνος, ανείπωτη η χαρά.
Πληγές που δε θα κλείσουν, που θα κακοφορμίσουν
Που θα γεννήσουν άνθη, λίθους πολύτιμους
Αβάσταχτος ο πόνος, ανείπωτη η χαρά.
Μια τέτοια δυστυχία ποιος άλλος έχει νιώσει;
Μια τέτοια ευτυχία ποιος έχει φανταστεί;
Αβάσταχτος ο πόνος, ανείπωτη η χαρά.
Ντροπή και περηφάνεια, ρεζίλι και καμάρι
Θανάσιμη αμαρτία μαζί και λύτρωση
Αβάσταχτος ο πόνος, ανείπωτη η χαρά.
Μα κι η χαρά πελώρια, άγρια, ατέλειωτη
Αβάσταχτος ο πόνος, ανείπωτη η χαρά.
Κορμί σακατεμένο, καραβοτσακισμένο
Δυο φορές γεννημένο, αγνό, παρθενικό
Αβάσταχτος ο πόνος, ανείπωτη η χαρά.
Καρδιά χίλια κομμάτια, ξερή και πεθαμένη
Για πάντα μεθυσμένη από κρασί θεών
Αβάσταχτος ο πόνος, ανείπωτη η χαρά.
Πληγές που δε θα κλείσουν, που θα κακοφορμίσουν
Που θα γεννήσουν άνθη, λίθους πολύτιμους
Αβάσταχτος ο πόνος, ανείπωτη η χαρά.
Μια τέτοια δυστυχία ποιος άλλος έχει νιώσει;
Μια τέτοια ευτυχία ποιος έχει φανταστεί;
Αβάσταχτος ο πόνος, ανείπωτη η χαρά.
Ντροπή και περηφάνεια, ρεζίλι και καμάρι
Θανάσιμη αμαρτία μαζί και λύτρωση
Αβάσταχτος ο πόνος, ανείπωτη η χαρά.
Τυχαίο;
Πριν από περίπου δύο χρόνια αναρωτήθηκα αν η λέξη VALIS σημαίνει κάτι σε κάποια γλώσσα. Έψαξα στο ίντερνετ και βρήκα ότι είναι η φάλαινα στα λετονικά. Η φάλαινα; Κάτι μου θύμιζε αυτό... Μα φυσικά, το αστέρι Φομαλχούτ (Φομ αλ-Χουτ), από το οποίο προέρχεται ο εξωγήινος δορυφόρος VALIS / Aramchek, σημαίνει στα αραβικά: το στόμα της (νότιας) φάλαινας! Τυχαίο;... Ξέρω γω, εσείς τι λέτε;
Πάντως, στα τέλη της δεκαετίας του '70, που ο Φίλιπ Ντικ έγραφε το έντονα αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα VALIS (δημοσιεύτηκε τελικά το 1981), η Λετονία ήταν προσαρτημένη στην ΕΣΣΔ και η λετονική γλώσσα σε καθεστώς ημιπαρανομίας. Πολύ απίθανο να βρήκε τη λετονική λέξη ο Ντικ και καμία σχετική νύξη δεν υπάρχει στις επιστολές ή στις σημειώσεις του. Τέλος πάντων. Ας δούμε σήμερα ένα δευτερεύον θέμα σχετικά με το VALIS, τους ήρωες του βιβλίου. Όλοι σχεδόν υπήρξαν πραγματικά, ήταν πρόσωπα από τη ζωή του Ντικ, ο οποίος απλώς άλλαξε τα ονόματά τους στο μυθιστόρημα. Μάλιστα οι περισσότεροι από αυτούς υπάρχουν ακόμα και σήμερα, έχουν και σελίδες στο ίντερνετ:
- Ο "Φιλ Ντικ" είναι φυσικά ο ίδιος ο Φίλιπ Ντικ. Δεν ευτύχησε να δει το ίντερνετ αφού πέθανε το 1982, σήμερα όμως υπάρχει αυτό το επίσημο website στο όνομά του, από το Philip K. Dick Trust (πρόκειται ουσιαστικά για τα τρία παιδιά που έκανε στους συνολικά πέντε γάμους του).
- Ο "Χορς Φατ" είναι... επίσης ο Φίλιπ Ντικ. Ισχύουν τα ανωτέρω.
- Η "Μπεθ" του βιβλίου είναι, φυσικά, η Τέσα Ντικ, η τελευταία του γυναίκα. Μπορείτε να τη βρείτε εδώ κι εδώ.
- Η "Σέρι Σόλβιγκ" λεγόταν στην πραγματικότητα Ντόρις Σάουτερ και, όπως περιγράφεται στο βιβλιο, πέθανε από καρκίνο.
- Μαζί με αυτήν, πάει πακέτο και ο "πάτερ Λάρι", δηλαδή ο πάτερ Άνταμς όπως ήταν το πραγματικό του όνομα.
- Η "Γκλόρια Κνούντσον" λεγόταν Κάθι Ντεμιουέλ. Ο ίδιος ο Ντικ είχε δηλώσει ότι η Κάθι ήταν επίσης η έμπνευση και για την "Ντόνα" του A Scanner Darkly, όπως και για την "Έιντζελ Άρτσερ" στη Μετενσάρκωση του Τίμοθι Άρτσερ.
- Ο ψυχολόγος "Μωρίς" είναι υπαρκτό πρόσωπο, λέγεται Μπάρι Σπατζ και βρίσκεται εδώ.
- Ο "Μπρεντ Μίνι" με την περίφημη συγχρονική μουσική του ήταν - ποιος άλλος; - ο Μπράιαν Ίνο από τους Roxy Music. Εδώ βρίσκεται το, ας πούμε, επίσημο website του.
- Ως προς τον ροκ σταρ "Έρικ Λάμπτον" (aka Mother Goose), δε χωράει και μεγάλη φιλοσοφία ποιον είχε στο μυαλό του ο Φίλιπ Ντικ. Φυσικά, αυτόν τον πασίγνωστο κύριο.
- Ο "Κέβιν" του βιβλίου είναι ο K. W. Jeter, φίλος του Ντικ αλλά και συγγραφέας ΕΦ. Θεωρείται μάλιστα αυτός που έγραψε το πρώτο βιβλίο cyberpunk, πριν ακόμα από τον Νευρομάντη του Γκίμπσον. Δε βρίσκω επίσημο website, ας αρκεστούμε σ' αυτό το λήμμα της Wikipedia.
- Ο "Ντέιβιντ" του βιβλίου είναι ένας σπουδαίος συγγραφέας ΕΦ και φίλος του Ντικ, ο Tim Powers.
- Υπάρχει και μια ακόμα περιθωριακή ερμηνεία για τον "Κέβιν" και τον "Ντέιβιντ": η Κοινωνία του Ριπιδίου, η ομάδα των τεσσάρων φίλων που ήταν τρεις (αντίθετα από τους Τρεις Σωματοφύλακες που ήταν τέσσερις), τελικά ήταν... ένας! Αν πάρουμε τα αρχικά τους, P (από το Phil), K (από το Kevin), D (από το David), καταλήγουμε στο PKD, δηλαδή στα αρχικά του ίδιου του Philip K. Dick. Τυχαίο; Έτσι νομίζω. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι ο Ντικ είχε κατά νου τους συγκεκριμένους φίλους του κι απλώς διάλεξε κάποια μυθιστορηματικά ονόματα γι' αυτούς.
- Όσο για τους υπόλοιπους, η "Λίντα Λάμπτον" μοιάζει να ήταν καθαρά δημιούργημα της φαντασίας του Ντικ, η "Ζέβρα" ήταν nickname για τον ίδιο τον Θεό, και η "Σοφία" ήταν η γνωστικιστική Σοφία, η θηλυκή άποψη του Θεού δηλαδή που εξέπεσε στον υλικό κόσμο.
Πάντως, στα τέλη της δεκαετίας του '70, που ο Φίλιπ Ντικ έγραφε το έντονα αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα VALIS (δημοσιεύτηκε τελικά το 1981), η Λετονία ήταν προσαρτημένη στην ΕΣΣΔ και η λετονική γλώσσα σε καθεστώς ημιπαρανομίας. Πολύ απίθανο να βρήκε τη λετονική λέξη ο Ντικ και καμία σχετική νύξη δεν υπάρχει στις επιστολές ή στις σημειώσεις του. Τέλος πάντων. Ας δούμε σήμερα ένα δευτερεύον θέμα σχετικά με το VALIS, τους ήρωες του βιβλίου. Όλοι σχεδόν υπήρξαν πραγματικά, ήταν πρόσωπα από τη ζωή του Ντικ, ο οποίος απλώς άλλαξε τα ονόματά τους στο μυθιστόρημα. Μάλιστα οι περισσότεροι από αυτούς υπάρχουν ακόμα και σήμερα, έχουν και σελίδες στο ίντερνετ:
- Ο "Φιλ Ντικ" είναι φυσικά ο ίδιος ο Φίλιπ Ντικ. Δεν ευτύχησε να δει το ίντερνετ αφού πέθανε το 1982, σήμερα όμως υπάρχει αυτό το επίσημο website στο όνομά του, από το Philip K. Dick Trust (πρόκειται ουσιαστικά για τα τρία παιδιά που έκανε στους συνολικά πέντε γάμους του).
- Ο "Χορς Φατ" είναι... επίσης ο Φίλιπ Ντικ. Ισχύουν τα ανωτέρω.
- Η "Μπεθ" του βιβλίου είναι, φυσικά, η Τέσα Ντικ, η τελευταία του γυναίκα. Μπορείτε να τη βρείτε εδώ κι εδώ.
- Η "Σέρι Σόλβιγκ" λεγόταν στην πραγματικότητα Ντόρις Σάουτερ και, όπως περιγράφεται στο βιβλιο, πέθανε από καρκίνο.
- Μαζί με αυτήν, πάει πακέτο και ο "πάτερ Λάρι", δηλαδή ο πάτερ Άνταμς όπως ήταν το πραγματικό του όνομα.
- Η "Γκλόρια Κνούντσον" λεγόταν Κάθι Ντεμιουέλ. Ο ίδιος ο Ντικ είχε δηλώσει ότι η Κάθι ήταν επίσης η έμπνευση και για την "Ντόνα" του A Scanner Darkly, όπως και για την "Έιντζελ Άρτσερ" στη Μετενσάρκωση του Τίμοθι Άρτσερ.
- Ο ψυχολόγος "Μωρίς" είναι υπαρκτό πρόσωπο, λέγεται Μπάρι Σπατζ και βρίσκεται εδώ.
- Ο "Μπρεντ Μίνι" με την περίφημη συγχρονική μουσική του ήταν - ποιος άλλος; - ο Μπράιαν Ίνο από τους Roxy Music. Εδώ βρίσκεται το, ας πούμε, επίσημο website του.
- Ως προς τον ροκ σταρ "Έρικ Λάμπτον" (aka Mother Goose), δε χωράει και μεγάλη φιλοσοφία ποιον είχε στο μυαλό του ο Φίλιπ Ντικ. Φυσικά, αυτόν τον πασίγνωστο κύριο.
- Ο "Κέβιν" του βιβλίου είναι ο K. W. Jeter, φίλος του Ντικ αλλά και συγγραφέας ΕΦ. Θεωρείται μάλιστα αυτός που έγραψε το πρώτο βιβλίο cyberpunk, πριν ακόμα από τον Νευρομάντη του Γκίμπσον. Δε βρίσκω επίσημο website, ας αρκεστούμε σ' αυτό το λήμμα της Wikipedia.
- Ο "Ντέιβιντ" του βιβλίου είναι ένας σπουδαίος συγγραφέας ΕΦ και φίλος του Ντικ, ο Tim Powers.
- Υπάρχει και μια ακόμα περιθωριακή ερμηνεία για τον "Κέβιν" και τον "Ντέιβιντ": η Κοινωνία του Ριπιδίου, η ομάδα των τεσσάρων φίλων που ήταν τρεις (αντίθετα από τους Τρεις Σωματοφύλακες που ήταν τέσσερις), τελικά ήταν... ένας! Αν πάρουμε τα αρχικά τους, P (από το Phil), K (από το Kevin), D (από το David), καταλήγουμε στο PKD, δηλαδή στα αρχικά του ίδιου του Philip K. Dick. Τυχαίο; Έτσι νομίζω. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι ο Ντικ είχε κατά νου τους συγκεκριμένους φίλους του κι απλώς διάλεξε κάποια μυθιστορηματικά ονόματα γι' αυτούς.
- Όσο για τους υπόλοιπους, η "Λίντα Λάμπτον" μοιάζει να ήταν καθαρά δημιούργημα της φαντασίας του Ντικ, η "Ζέβρα" ήταν nickname για τον ίδιο τον Θεό, και η "Σοφία" ήταν η γνωστικιστική Σοφία, η θηλυκή άποψη του Θεού δηλαδή που εξέπεσε στον υλικό κόσμο.
Το Μη-Μετρήσιμο
Όχι το αισθητό και το ορισμένο
Όχι το θετικό, το συγκεκριμένο
Το απροσδιόριστο, το φευγαλέο
Μαζί ασήμαντο, μαζί σπουδαίο.
Σχήμα αόρατο, άφατος λόγος
Που δε γνωρίζει κανείς ψυχολόγος
Που δεν κυρώνει κανείς δικηγόρος
Το μη-μετρήσιμο, ο μέσα χώρος.
Μια νοσταλγία για άγνωστα μέρη
Δικαιολογίσιμη; Κανείς δεν ξέρει
Γνώση χωρίς ούτε μια εμπειρία
Το νόημα που γεννά μια μελωδία.
Σχήμα αόρατο, άφατος λόγος
Που δε γνωρίζει κανείς ψυχολόγος
Που δεν κυρώνει κανείς δικηγόρος
Το μη-μετρήσιμο, ο μέσα χώρος.
Αιωνιότητα, φέτα του απείρου
Απ' το υλικό, τον πηλό του ονείρου
Μη-αναγώγιμο σε θεωρία
Μη-εξηγήσιμο, χωρίς αιτία.
Σχήμα αόρατο, άφατος λόγος
Που δε γνωρίζει κανείς ψυχολόγος
Που δεν κυρώνει κανείς δικηγόρος
Το μη-μετρήσιμο, ο μέσα χώρος.
Δεν διατίθεται σε πρακτορεία
Δεν το φορολογεί καμιά εφορία
Ατυποποίητο, χωρίς κανόνα
Αδιευθέτητο, θολή εικόνα
Σχήμα αόρατο, άφατος λόγος
Που δε γνωρίζει κανείς ψυχολόγος
Που δεν κυρώνει κανείς δικηγόρος
Το μη-μετρήσιμο, ο μέσα χώρος.
Όχι το θετικό, το συγκεκριμένο
Το απροσδιόριστο, το φευγαλέο
Μαζί ασήμαντο, μαζί σπουδαίο.
Σχήμα αόρατο, άφατος λόγος
Που δε γνωρίζει κανείς ψυχολόγος
Που δεν κυρώνει κανείς δικηγόρος
Το μη-μετρήσιμο, ο μέσα χώρος.
Μια νοσταλγία για άγνωστα μέρη
Δικαιολογίσιμη; Κανείς δεν ξέρει
Γνώση χωρίς ούτε μια εμπειρία
Το νόημα που γεννά μια μελωδία.
Σχήμα αόρατο, άφατος λόγος
Που δε γνωρίζει κανείς ψυχολόγος
Που δεν κυρώνει κανείς δικηγόρος
Το μη-μετρήσιμο, ο μέσα χώρος.
Αιωνιότητα, φέτα του απείρου
Απ' το υλικό, τον πηλό του ονείρου
Μη-αναγώγιμο σε θεωρία
Μη-εξηγήσιμο, χωρίς αιτία.
Σχήμα αόρατο, άφατος λόγος
Που δε γνωρίζει κανείς ψυχολόγος
Που δεν κυρώνει κανείς δικηγόρος
Το μη-μετρήσιμο, ο μέσα χώρος.
Δεν διατίθεται σε πρακτορεία
Δεν το φορολογεί καμιά εφορία
Ατυποποίητο, χωρίς κανόνα
Αδιευθέτητο, θολή εικόνα
Σχήμα αόρατο, άφατος λόγος
Που δε γνωρίζει κανείς ψυχολόγος
Που δεν κυρώνει κανείς δικηγόρος
Το μη-μετρήσιμο, ο μέσα χώρος.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)