Άπλετο Φως!

Η Κυβέρνηση κρεμόταν από μια κλωστή. Οι εφημερίδες μιλούσαν για σκάνδαλο. Το ερώτημα βασάνιζε πολιτικούς και απλούς ψηφοφόρους: ποιο ήταν το περίφημο τραγούδι του Λούκυ Λουκ;
Εντάξει, όλοι ξέραμε τη φιγούρα του τελευταίου καρέ, που καλπάζει προς τη δύση και τραγουδάει «είμαι ένας φτωχός και μόνος κάου μπόι...», όμως υπήρχε πραγματικά αυτό το τραγούδι; Σε φα μείζονα ή σε ρε ελάσσονα; Αλήθευαν οι ισχυρισμοί της αντιπολίτευσης που το ήθελαν προϊόν φαντασίας; Σε τι θα μπορούσαμε να βασιστούμε, τέλος πάντων;...

Η αρχική έρευνα πρότεινε αβασάνιστα ότι το περίφημο τραγούδι του Λούκυ Λουκ ήταν αυτό (Marty Robbins). Η υπόθεση ετοιμαζόταν να μπει στο αρχείο, τότε όμως ήρθε ο Κουκουζέλης και παρουσίασε νέα στοιχεία (Pat Woods). Η κατάσταση περιπλέχτηκε. Τα πρωτοσέλιδα οργίασαν, οι ομιλούσες κεφαλές άστραψαν και βρόντηξαν στα τηλεπαράθυρα, ενώ από την υπόθεση δε θα μπορούσε να λείψει, φυσικά, και ο Elvis. Ήταν, λέει, ένα τραγούδι που κυκλοφόρησε κοντά στο 1957, τότε που οι Goscinny & Morris ένωσαν τις δυνάμεις τους και σχημάτισαν κυβέρνηση συνασπισμού. Βάσιμη υπόθεση, λέει, για να είναι αυτό το τραγούδι του Λούκυ Λουκ. «Δε σχολιάζω υποθέσεις!» επέμενε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Ο φάκελος δεν έμενε παρά να μεταβιβαστεί στη Βουλή.

Το μπλογκ, πάντα πρωτοπόρο στον αγώνα για διαφάνεια και αξιοπιστία, συνέστησε αμέσως Προανακριτική Επιτροπή και εξέτασε λεπτομερώς τα στοιχεία. Τελικά, ο μίτος της Αριάδνης βρέθηκε σ’ ένα καταχωνιασμένο αρχείο: «ΤΟ ΚΡΥΦΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ MORRIS», εκδόσεις ΜΑΜΟΥΘΚΟΜΙΞ, 1997. Εκεί αναφέρεται (σελ. 78-79) ότι η παρθενική εμφάνιση του τραγουδιού ήταν στο πρώτο καρέ της τρίτης περιπέτειας (The Buffalo Creek Gold Rush) του δευτέρου τεύχους, τότε που ο Morris είχε ακόμα αυτοδύναμη κυβέρνηση. Στις υπογραφές του δημιουργού εντοπίστηκε: «Morris 48». Μιλάμε για 1948! Τότε που η folk μουσική ήταν ακόμα σχετικά περιθωριακό άκουσμα.

Ως εκ τούτου, το τραγούδι του Elvis απορρίφθηκε. Ομοίως και το τραγούδι του Marty Robbins, που κυκλοφόρησε στις 01.01.1960. Το τραγούδι του Pat Woods ήταν σύνθεση Claude Bolling, ο οποίος όμως πρωτοανακατεύτηκε με τον Λούκυ Λουκ το 1971 (Daisy Town) - απορρίφθηκε κι αυτό. Οπότε λοιπόν; Μία πρώτη σκέψη ήταν ότι εφόσον η Wikipedia δεν αναφέρει πηγή για το τραγούδι, ίσως αυτό να αποτελούσε απλώς μία ιδέα του Morris, προϊόν της φαντασίας του, όπως ακριβώς ήθελε η αντιπολίτευση...

Σε μία τόσο σοβαρή υπόθεση όμως, η Προανακριτική Επιτροπή του μπλογκ δεν ήταν δυνατόν να ικανοποιηθεί με «ίσως» και εικασίες. Όχι, κύριε! Άπλετο φως!
Περαιτέρω έρευνα στα αραχνιασμένα βάθη του internet έφερε στο φως αυτό το παραδοσιακό τραγούδι (scroll down please), αγνώστου δημιουργού, από τότε που η Δύση ήταν ακόμα Άγρια!

I'm a poor lonesome cowboy (x3)
And a long way from home
I ain't got no father
To buy the clothes I wear
I ain't got no mother
To mend the clothes I wear
I ain't got no brother
To drive the steers with me
I ain't got no sweetheart
To sit and talk with me
I'm a poor lonesome cowboy (x3)

Κλείνοντας αυτήν την έρευνα και ως εκπρόσωπος της Επιτροπής, θέλω να παραδώσω το πόρισμα στη δημοσιότητα: βρέθηκε το τραγούδι του Λούκυ Λουκ! (μάλλον)
- Μήπως θα μπορούσαμε να το ακούγαμε κιόλας;
- Βεβαίως, πάρτε μία γεύση: στα δύο τέταρτα εδώ, στα τρία τέταρτα εδώ.

(«Ανάθεμά σε, Κουκουζέλη!» - πολεμική ιαχή των Ναβάχο)

Ένας Άλλος Λούκυ Λουκ Είναι Εφικτός

(Συνέχεια αυτού του post). Ήταν μία συνηθισμένη μέρα στην Άγρια Δύση, όταν κατέφθασε ένας διακεκριμένος ξένος από την Ευρώπη...


...και διατύπωσε τις, ομολογουμένως, ριζοσπαστικές του θέσεις...


...οι οποίες φυσικά ακούστηκαν με προβληματισμό και σκεπτικισμό.



Τίποτα όμως δεν μπορούσε να πτοήσει τον αποφασισμένο Αλέκο, που είχε στόχο έναν άλλο, καλύτερο κόσμο, απελευθερωμένο από τον καταναγκασμό των αγορών και του κέρδους.



Έπιασε δουλειά άμεσως. Και προκειμένου να καταδείξει ότι η βία είναι πολιτικό πρόβλημα, προσέγγισε τους πιο σκληρούς, μοχθηρούς, αιμοβόρους εκληματίες της Άγριας Δύσης. Σύντομα ανακάλυψε ότι κάτω από το αιμοσταγές προσωπείο που φορούσαν, κρυβόταν ένα τραυματισμένο παιδί που ζητούσε κατανόηση, δικαιοσύνη και αύξηση των κοινωνικών δαπανών χωρίς τους περιορισμούς του Συμφώνου Σταθερότητας:


Όλοι αυτοί οι εγκληματίες ήταν στην πραγματικότητα αποξενωμένοι νέοι άνθρωποι, που έπεσαν θύματα των περιστάσεων και της αλλοτρίωσης, φυλακισμένοι σε μία κοινωνία που κάποιοι άλλοι δημιούργησαν και επέβαλλαν. Ο Αλέκος δε μάσησε τα λόγια του και κατονόμασε αμέσως την αιτία του κακού:


Έτριξαν οι δομές του συστήματος... Οι κερδοσκόποι και οι στυλοβάτες του δικομματισμού ένιωσαν τη λάβα της λαϊκής οργής και τρόμαξαν.


Ή κατακλύστηκαν από τύψεις, όσοι δηλαδή είχαν ακόμα λίγη τσίπα μέσα τους.

Ο Αλέκος άρχισε να νιώθει τη γλυκιά γεύση της επιτυχίας και της δικαίωσης που ονειρευόταν μια ζωή, από τότε ακόμα που ήταν ΚΚΕ και έτρωγε τις Chernobyl-free φράουλες. Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται - ένας αγώνας αποκλειστικά δικός του, που ξεκίνησε από τον πρώτο ξεσηκωμό των φοιτητών επί Μαριέτας.

Όμως σε κάποια στιγμή ήρθε το πλήρωμα του χρόνου... Δεκέμβρης ήτανε δεν ήτανε, θαρρώ, τότε που έβγαιναν μπουλούκια οι κουκουλοφόροι - κι αναστενάζαν οι βιτρίνες.

Το κίνημα που δημιουργήθηκε απεδείχθη ένα ετερόκλητο συνονθύλευμα από θυμικά κινούμενες μονάδες, που όχι μόνο δεν μπορούσαν να αρθρώσουν λόγο για τα αιτήματά τους, αλλά ούτε και να συνεννοηθούν μεταξύ τους.

Η κατάσταση άρχισε να ξεφεύγει. Δακρυγόνα και φωτιές σκόρπισαν παντού, η Βουλή απέχει μόλις ένα ντου.

Ο Αλέκος σύντομα διαπίστωσε ότι οι πολίτες άρχισαν να ψυχραίνονται από τη νεφελώδη στάση του και τις "ναι μεν αλλά" δηλώσεις του. Στη συνείδησή τους, η βία - είτε επαναστατική είτε ποινική - συνέχισε να παραμένει βία, ενώ όλο και λιγότεροι πλέον πείθονταν ότι η κυβέρνηση είναι αυταρχική και όχι απλώς εγκληματικά ανίκανη.

Και τι απέμεινε τελικά στην Άγρια Δύση από αυτήν την περιπέτεια; Τίποτα το ιδιαίτερο - ίσως μόνο ένα ρομαντικό τραγουδάκι που σιγοσφυρίζουν οι μοναχικοί καουμπόυς επάνω στο άλογό τους και οι τσαχπίνες Μεξικάνες στις αυλές των σπιτιών:

When markets & profits ruled the West

And fear filled the land

The cry went out for a man with guts

To take the West in hand

They needed a man who was brave and true

With justice for all but his aim

And out of the sun came a man from SYRIZA

And Alekos was his name

Yes, Alekos was his name...

Φωνή Λαού

Τα ψέματα τελείωσαν. Ο λαός ψήφισε προοδευτικά, έστειλε ηχηρό μήνυμα στα συμφέροντα και σε όλους αυτούς που δημιούργησαν την κρίση, και επέλεξε τα αγαπημένα του ντίκεια βιβλία:

Στην πρώτη θέση το "Ubik", το μυθιστόρημα που έχει γενικά αναδειχθεί ως το δημοφιλέστερο του αμερικανού συγγραφέα. Ισοψηφεί μαζί του με 13 ψήφους το αγαπημένο βιβλίο του John Lennon, ο απόλυτος εφιάλτης, το μυθιστόρημα που το διαβάζεις και δεν το ξεχνάς ποτέ στη ζωή σου, τα "Τρία Στίγματα Του Πάλμερ Έλντριτς".
Και τα δύο έργα ουσιαστικά περιγράφουν τον ίδιο εφιάλτη. Ο "Πάλμερ Έλντριτς" όμως σε αφήνει με την αίσθηση του παγιδευμένου, ενώ το "Ubik" δίνει μία διέξοδο - και είναι γραμμένο με αυτό το αδιόρατο, σουρεαλιστικό χιούμορ. Τελειώνεις το ένα και ανακαλύπτεις ότι το στομάχι σου είναι σφιγμένο, τελειώνεις το άλλο και φωνάζεις: "Νέα πιστωτική κάρτα Ubik! Με το χαμηλότερο επιτόκιο της αγοράς, χωρίς προϋποθέσεις έκδοσης και χωρίς πιστωτικό όριο! Μερικά πράγματα είναι ανεκτίμητα, ένα από αυτά και η κάρτα Ubik! Κανένας κίνδυνος αν ακολουθήσετε τις οδηγίες χρήσης".

Στη δεύτερη θέση με 10 ψήφους έχουμε το "Κυλήστε Δάκρυά Μου, Είπε Ο Αστυνόμος", ένα από τα μεγαλύτερα best-sellers του PKD, μαζί με το "Ηλεκτρικό Πρόβατο" που σύντομα θα βγει και σε κόμικ. Μάλλον αναμενόμενο το αποτέλεσμα αυτό.

Στην τρίτη θέση ισοψηφούν η "Θεϊκή Εισβολή" (δεν το περίμενα, φανταζόμουν ότι θα πήγαινε άπατο), ο "Άνθρωπος Στο Ψηλό Κάστρο" και το "VALIS" (περισσότερα περίμενα), όλα με 9 ψήφους.

Στην τέταρτη θέση με 7 ψήφους βρίσκουμε το "A Scanner Darkly" και το "Radio Free Albemuth", που ακόμα περιμένουμε τη μεταφορά του στον κινηματογράφο.

Μόνη με 6 ψήφους η "Προτελευταία Αλήθεια", το βιβλίο απ' το οποίο έκλεψε ο Κουστορίτσα το θέμα στο Underground.

Κατόπιν, με 5 ψήφους, έπεται ο "Λαβύρινθος Θανάτου", η "Μετενσάρκωση Του Τίμοθυ Άρτσερ" και κάποιοι εξωκοινοβουλετικοί.

Πήραν 4 ψήφους το "Εμείς Οι Αρειανοί" (γιατί τόσοι λίγοι, ρε παιδιά;), ο "Dr. Bloodmoney" και το "Now Wait For Last Year".

Τέλος, ο "Αντίστροφος Κόσμος" εντυπωσίασε μόνο 3 αναγνώστες του μπλογκ. Κακώς. Για ξαναδιαβάστε τον, σας παρακαλώ πολύ.

Εσύ (ναι, σ' εσένα μιλάω, μην κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις) πόσα βιβλία του Philip K. Dick διάβασες σήμερα; Πόσα; Κάνε την αυτοκριτική σου, ανάλαβε τις ευθύνες σου και τρέχα αμέσως να επανορθώσεις!

Ανοίξαμε Και Σας Περιμένουμε!

Το μπλογκ επανέρχεται ανακαινισμένο, επανιδρυμένο, με σχέδιο εξόδου από την κρίση, προτάσεις για το ασφαλιστικό και στόχο την πράσινη ανάπτυξη.

Τώρα με πιο πολύ και πιο καλό Φίλιπ Ντικ!

ΥΓ: Έφυγε κι ο J. G. Ballard... H πραγματικότητα έγινε λίγο λιγότερο ενδιαφέρουσα.

Geschlossen

Το μπλογκ κλείνει επ' αόριστο

Στα Όπα Όπα Σ' Είχα...

... και σε ζηλεύανε, να βρούνε τέτοιον σκύλο κι άλλοι γυρεύανε

Τι Να 'Ναι Αυτό Που Ξαφνικά Μ' Αναστατώνει;

Μην είν' το σχέδιο έξι σημείων της Κυβέρνησης για την κρίση;

Όχι!

Μήπως είναι οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την ανώτατη παιδεία;

Μα, όχι!

Ε, τότε θα είναι το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ για την πράσινη ανάπτυξη.

Όχι, κάτι ακόμα καλύτερο!

Είναι το Asimov's στα Ελληνικά!


Επιτέλους (ξανα)κυκλοφορεί στη χώρα μας ένα από τα κορυφαία περιοδικά ΕΦ, ας είναι καλά οι εκδόσεις Anubis. Ο καιρός γαρ εγγύς, τα άστρα βρεθήκαν στη σωστή τους θέση τον Φεβρουάριο, και το Asimov's πλέον ζει ανάμεσά μας - και μιλάει Ελληνικά. Με ποιότητα και φροντίδα, με διαλεχτά διηγήματα όλο Nebula και Hugo, το περιοδικό ήρθε και θα μείνει. Tίποτα δε θα 'ναι το ίδιο πια.

Όπως έλεγαν κι οι παλιοί, καλοί Δραματουργοί των Γιανν: "Βασανίστε τους βιβλιοπώλες μέχρι να σας δώσουν το περιοδικό, ακόμα κι αν στην αρχή ισχυρίζονται ότι δεν το έχουν".

Η Σταχτοπούτα Και Η Πτώση Της Αστικής Τάξης

Η "Σταχτοπούτα" ήταν μία άσκηση στα Γερμανικά! Την έγραψα μέσα σ' ένα μεσημέρι για το κέφι της υπόθεσης αφού βρήκα στο internet το πρωτότυπο κείμενο των αδερφών Γκριμ, και το συνέθεσα με κάποια χαρακτηριστικά εδάφια από το "Κεφάλαιο" και το "Κομμουνιστικό Μανιφέστο". Κατόπιν τη διάβασα στην τάξη, γελάσαμε όλοι, η καθηγήτρια μού διόρθωσε κάποια λάθη και την ξέχασα κάπου στο σκληρό δίσκο του Η/Υ μου. Αν κανείς ενδιαφέρεται, μπορώ να του τη στείλω στη γλώσσα του Μπαχ και της Άνγκελα Μέρκελ.

Πριν δύο χρόνια, ο Μάριος κι ο Γιάννης μού ζήτησαν μερικά κείμενα για το "Μπλάιμπ Τρόι", το περιοδικάκι που έβγαζαν τότε στο Βόλο. Ένα από αυτά υπήρξε και η "Σταχτοπούτα" -τη θυμήθηκα, τη μετέφρασα στα Ελληνικά (διανθίζοντάς τη με ό,τι πιο ξύλινο είχε να επιδείξει ο λόγος του ΚΚΕ) και τους την έστειλα. Το παραμυθάκι μου ξεκίνησε λοιπόν μία δεύτερη καριέρα σε καφέ, εισόδους βιβλιοπωλείων και φοιτητικά στέκια. Αν έχετε ακόμα τεύχη του "Μπλάιμπ Τρόι", κρατήστε τα -σε μερικά χρόνια θα γίνουν συλλεκτικά και θα ακριβοπουληθούν.

Σε κάποια στιγμή όμως, η "Σταχτοπούτα" πήρε πρωτοβουλίες και ξεκίνησε μία τρίτη καριέρα στο internet! Τελευταία την εντοπίζω τυχαία σε διάφορα απίθανα μέρη! Δεν ξέρω πώς το σκέφτηκαν οι σύντροφοι του ΚΚΕ, μπράβο τους πάντως, δείχνουν χιούμορ. Νόμιζα πως ήταν φανερό (ήταν άραγε;) ότι η "Σταχτοπούτα" κάνει σάτιρα ή κάτι σαν σάτιρα ή τέλος πάντων διακατέχεται από εικονοκλαστικό πνεύμα. Χαίρομαι επίσης γιατί μου έδωσαν τη σπάνια ικανοποίηση να συγκαταλέγομαι -εγώ, ένας Δεξιός- ανάμεσα στους μεγάλους κομμουνιστές συγγραφείς του εικοστού αιώνα (μαζί με τον Μπρεχτ και τον Λένιν!)