Παραβολή Των Ταλάντων Reloaded

Ο λαός θέλει, ο Ηλίας μπορεί. Μπορεί; Ε ναι, φαντάζομαι, ότι μάλλον μπορεί, ξέρω γω; Τουλάχιστον προσπαθεί. Στη νέα βελτιωμένη έκδοση του Ευαγγελίου λοιπόν, πρόκειται να συμπεριληφθεί και η Παραβολή των Ταλάντων Reloaded. Την παρουσιάζω εδώ σε προδημοσίευση.

(Προσοχή: ακολουθεί πανάθλια αρχαΐζουσα! Αν εντοπίσετε κάποιο σφάλμα – που θα εντοπίσετε, δεν υπάρχει περίπτωση – πείτε το μου)

"Άνθρωπός τις πολιτικός, εκάλεσε τους ιδίους δούλους και παρέδωκεν αυτοίς εκ του δημοσίου ταμείου μέρισμα. Και τω μεν έδωκε πέντε τάλαντα, τω δε δύο, τω δε εν, και απεδήμησεν ευθέως εις το Κοινοβούλιον. Πορευθείς δε ο τα πέντε τάλαντα λαβών πρόεδρος ΠΑΕ εγένετο και ναρκωτικά εμπορεύετο και εις υπερακτίους εταιρείας το λερόν χρήμα εκατέθεσεν ίνα αυτό καθαρόν μεταπράξει, και εποίησεν άλλα πέντε τάλαντα. Ωσαυτώς και ο τα δύο εκέρδησε και αυτός άλλα δύο. Ο δε το εν λαβών απελθών έδωκε εξετάσεις ΑΣΕΠ, κλητήρας εδιορίστηκε σε υπουργείο ο Γιώργος, και απέκρυψε το αργύριον του κυρίου αυτού. Μετά δε χρόνον πολύν έρχεται ο κύριος των δούλων και συναιρεί μετ' αυτών ανοιχτήν διακυβέρνησην. Και προσελθών ο τα πέντε τάλαντα λαβών προσήνεγκεν άλλα πέντε τάλαντα λέγων: Κύριε, πέντε τάλαντα μοι παρέδωκας, ίδε άλλα πέντε τάλαντα προεκλογικήν χορηγίαν σοι χορηγώ.

Έφη αυτώ ο κύριος αυτού: Ευ, δούλε αγαθέ και πιστέ. Επ’ ολίγα ης πιστός, επί πολλών σε καταστήσω, είσελθε εις την χαράν της συμμετοχικής δημοκρατίας. Προσελθών δε και ο τα δύο τάλαντα λαβών είπε: Κύριε, δύο τάλαντα μοι παρέδωκας, ίδε αλλα δύο τάλαντα προεκλογικήν χορηγίαν σοι χορηγώ. Έφη αυτώ ο κύριος αυτού: Ευ, δούλε αγαθέ και πιστέ. Επ’ ολίγα ης πιστός, επί πολλών σε καταστήσω, είσελθε εις την χαράν της συμμετοχικής δημοκρατίας. Προσελθών δε και ο το εν τάλαντον ειληφώς είπε: Κύριε, έγνων ότι σκληρός ης, θερίζων όπου ουκ έσπειρας και συνάγων όθεν ου διεσκόρπισας, και φοβηθείς απελθών, εις των εγκυκλίων και των χαρτοσήμων την καθημερινήν ανοησίαν κατέστην, μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει ο μισθός να κατεβαίνει, έκρυψα το τάλαντον σου εν τη γη. Ίδε έναν μισθόν δια την πατρίδα διδώς. Αποκριθείς δε ο κύριος αυτού είπεν: Πονηρέ δούλε και κοπρίτη, εάν εις το Δημόσιον καταστείς, κοπρίτης δια βίου μενείς, και τους πολιτικούς διαφθείρεις. Ηδείς ότι θερίζω όπου ουκ έσπειρα και συνάγω όθεν ου διεσκόρπισα, έδει ουν σε βαλείν το αργύριόν μου τοις τραπεζίταις, και ελθών εγώ εκομισάμην αν το εμόν συν τόκω. Άρατε ουν απ' αυτού το τάλαντον και δότε τω έχοντι τα δέκα τάλαντα, μαζί τα φάγαμε.

Τω γαρ έχοντι παντί δοθήσεται και περισσευθήσεται, από δε του μη έχοντος και ο έχει αρθήσεται απ' αυτού [τέλεια φράση, δε χρειάζεται καμία επέμβαση]. Και τον αχρείον δούλον εκβάλετε εις το σκότος το εξώτερον, εκεί έσται το μνημόνιον και η τρόικα και η ανεργία και οι περικοπές και οι πτωχεύσεις και ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων".


Το μπλογκ θα κάνει ένα μικρό διάλειμμα από το ίντερνετ, όμως σε τρία τέρμινα ακριβώς θα είναι και πάλι κοντά σας. Όλα θα πάνε καλά.

6 σχόλια:

  1. Εγώ είχα ζητήσει την μπλογκολογική παραβολή, αλλά δεν πειράζει (είναι σαν το ανέκδοτο με το κουφό τζίνι και τον μούτσο)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. α! και ελπίζω τα τρία τέρμινα να περάσουν γρήγορα, όχι σαν την άλλη φορά. Αλλά, όπως λένε και στην Κρήτη, ξάσου. Καλά νάσαι, Ηλία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Άντε καλά, σε δύο τέρμινα. Πρέπει να τελειώσω κάποιες δουλειές και να κάνω μια αποθεραπεία, έχω κάψει τον εγκέφαλό μου, πλέον δεν μπορώ να διαβάσω ούτε εφημερίδα. Θα τα ξαναπούμε, ρε συ, μπορεί και σύντομα.

    Το "ξάσου" είναι προστακτική του "ξάμαι"; ("ξάω";)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Υποτίθεται ότι είναι "εξουσά σου", δηλ. "όπως νομίζεις". Ξάσου, ξάτου, ξάσας, ξάντωσαν και πάει λέγοντας.
    Ας το κάνουμε και ένα τέρμινο, τι ψυχή έχει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εφωτίσθην αποτόμως. Κείμενον πλήρες διαφανείας και πλήρως ανεπτυγμένον. Λαμπρότατα!

    Τί έχανα τόσα χρόνια που ενόμιζα ότι εννοούσε τα ταλέντα (=χαρίσματα) η Γραφή. Το πολύ "μελετάτε τα Γραφάς" τυφλώνει τελικά. Καλύτερα να τα μαθαίνουμε στην πράξη -πρακτική εξάσκηση, δλδ- το νόημα βγαίνει αβίαστα εντελώς, σαν τη γέννα πολύτοκης γυναίκας.

    Ορθογραφικά; Μονο δυο ψιλά έπιασε το μάτι μου. Πιθανόταρο να είναι πράγματι τόσα, εκτός αν στραβώθηκα απο τη λάμψη!!!
    1. Άνθρωπος τις θέλει και τόνο στη λήγουσα "άνθρωπός τις", επειδή κλέβει (για να είμαστε μέσα στα πράγματα) τον τόνο του "τις", το οποίο μένει άτονο...

    2. την πατρίδαν δεν θέλει "ν" στο τέλος (η πατρίς, τριτόκλιτο)

    Αντε, να τερματίσουν σύντομα τα τέρμινα, ε :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Αδερφέ, δεν ξέρω τούτο το φεγγάρι
Στης καρδιάς της άδειας τη φυρονεριά
Πούθε τάχει φέρει, πούθε τάχει πάρει
Φωτεινά στην άμμο, χνάρια σαν κεριά.