Κάπου Στην Αθήνα











4 σχόλια:

  1. Ανώνυμος18/2/09

    H φράση "έζησαν ταπεινά" τα λέει όλα.

    Μακάρι αυτό να ίσχυε και για τους περισσότερους σήμερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Λέει πολλά επίσης και η ίδια η μαρμάρινη πλάκα, η πράξη της ανάρτησής της σε ένα απλό σπιτάκι. Όχι για κάποιον μεγάλο ευεργέτη αλλά για δύο άγνωστους στρατιώτες της καθημερινότητας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. λέει πιθανά όμως ότι ο απόγονος τους δεν ήταν και πολύ ταπεινός ή ήταν αρπαγμένος ολίγον!
    τώρα δεν υπάρχει ανάγκη ανοίγεις μπλόγκ και λες τον πόνο του γενεαλογικού σου με το νι και με το σίγμα, αν θες, ή σε πνίγει η βαριά καταγωγή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Έτσι το εξέλαβες; Εγώ το είδα ως φόρο τιμής. Μία μαρμάρινη πλάκα για τον Θανάση και την Ευλαλία, σε ένα σπιτάκι - λογιστικό γραφείο στο Παγκράτι, είναι τόσο... παράταιρη που δεν μπορεί παρά να αναρτήθηκε με σεβασμό και αγάπη. Εμένα με (ψιλο)συγκίνησε.

    Παίζει όμως και να κάνεις πλάκα, εγώ ν' απαντάω στα σοβαρά και να την πατάω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Αδερφέ, δεν ξέρω τούτο το φεγγάρι
Στης καρδιάς της άδειας τη φυρονεριά
Πούθε τάχει φέρει, πούθε τάχει πάρει
Φωτεινά στην άμμο, χνάρια σαν κεριά.