Τα Ανθρωπάκια Της Τηλεόρασης

Τα ανθρωπάκια μέσα στην τηλεόραση, αόρατα πίσω απ' το γυαλί, που μας κοιτάνε όταν παρακολουθούμε, δεν ξέρουν φυσικά τι πρόγραμμα βλέπουμε κάθε φορά. Δεν ξέρουν τι είναι τα σήριαλ και τι τα ντοκιμαντέρ, οι ποδοσφαιρικοί αγώνες γι' αυτά είναι απλώς κάποιες εκπομπές με έντονη δράση της καθοδικής δέσμης που ενεργοποιεί τα πράσινα φωσφορικά πίξελ της οθόνης και δημιουργεί Συμμετοχικούς τηλεθεατές – γιατί τα ανθρωπάκια διασκεδάζουν καθώς μας παρατηρούν και αρέσκονται να χωρίζουν τους τηλεθεατές σε δύο κατηγορίες: 1) τους Προσηλωμένους, που δε σαλεύουν εκατοστό και 2) τους Συμμετοχικούς, που συνδιαλλέγονται με το Μέσο, χειρονομούν, αντιδρούν και φωνάζουν.

Είμαστε τα ανθρωπάκια της τηλεόρασης,
Είμαστε ο λαός των καθοδικών ακτίνων
Οι στεγνές φωνές μας όταν
Χαχανίζουμε μαζί σας
Είναι ήσυχες κι άηχες
Σαν άνεμος σε ξερό χορτάρι
Ή σαν πόδια ποντικών σε σπασμένο γυαλί

Είναι επάγγελμα αυτό που κάνουν τα ανθρωπάκια, βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία: οφείλουν να καταγράψουν όλες τις ατέλειωτες ώρες που παρακολουθούμε τηλεόραση στη ζωή μας. Γιατί όταν έρθει η στιγμή να πεθάνουμε, στο τελευταίο δευτερόλεπτο του βίου μας, τα ανθρωπάκια θα μας δείξουν τον εαυτό μας, πώς φαινόταν πίσω από το γυαλί. Εκείνο το δευτερόλεπτο θα κρατήσει μήνες, χρόνια στη δική μας αντίληψη του χρόνου, μέχρι να δούμε μαζεμένες όλες τις ώρες που αφιερώσαμε στην τηλεόραση.

Μεταξύ ιδέας και πραγματικότητας
Μεταξύ κίνησης και δράσης
Πέφτουν διαφημίσεις.

Μεταξύ πόθου και σπασμού
Μεταξύ δύναμης και ύπαρξης
Πέφτουν δελτία ειδήσεων.

Ναι, υπάρχει δόση αλήθειας σ' αυτό που λέγεται συχνά, ότι κατά τη στιγμή του θανάτου περνάει σαν σε ταινία μπροστά από τα μάτια μας η ζωή μας – όχι όμως η ζωή μας, όχι. Περνάνε σαν σε ταινία οι συγκεντρωμένες ώρες που αφιερώσαμε στην τηλεόραση. Ο θάνατος, όταν έρθει, θα μας αποκαλυφθεί με τη μορφή HDTV τηλεόρασης 22 ιντσών, με ανάλυση 1690x1050, λόγο αντίθεσης 20.000:1, χρόνο απόκρισης 5 ms, συνδέσεις D-Sub, DVI-D, 2 HDMI, Full και Half Scart και PC Audio in & out, ενσωματωμένο DTV Tuner και ήχο SRS surround. Η Τηλεόραση του Θανάτου θα μας καταπιεί, θα δούμε την οθόνη να βουλιάζει, το πλήθος να σαλεύει, εικόνες θα ξεχυθούν μεμιάς, θα βρεθούμε πίσω από το γυαλί και θα παρακολουθήσουμε το σύνολο του τηλεβίου μας, όλες τις στιγμές της Προσήλωσης και της Συμμετοχής μας, ενώ τα ανθρωπάκια της τηλεόρασης θα ψέλνουν γύρω μας σαν χορός αρχαίας τραγωδίας: Πού πας, παλικάρι / Αποβλακωμένο σαν λίθος / Κι ολόισια στον θάνατο κολυμπάς;

Αυτή είναι η νεκρή χώρα
Αυτή είναι η τηλεοπτική χώρα
Εδώ τα πέτρινα είδωλα
Σηκώνονται, εδώ λαμβάνουν
Το σήμα ενός χαλασμένου τηλεκοντρόλ
Τη φωταύγεια μιας ραγισμένης οθόνης.

Ας μην πλησιάσω περισσότερο
Στου θανάτου το άλλο βασίλειο
Ξυπνάμε μόνοι
Την ώρα που τρέμουμε με τρυφερότητα
Χείλη που θα φιλούσαν
Προσεύχονται σε μεταμεσονύχτια πορνό.

Ένα μόνο πράγμα φοβούνται τα ανθρωπάκια της τηλεόρασης: τον σποραδικό τηλεθεατή που, για μια στιγμή, θα τα κοιτάξει στα μάτια, θα τα δει πίσω από το γυαλί. Είναι συνηθισμένα να κοιτάζουν, όχι να κοιτάζονται, κι αν γίνουν αντικείμενο παρατήρησης, δεν μπορούν να το αντέξουν. Τα χάνουν, διακόπτουν την καταγραφή, ντρέπονται και ζαρώνουν σε μια γωνιά του πιο απόμερου πηνίου. Οπότε, όλες αυτές οι στιγμές θα αφαιρεθούν από το επιθανάτιο μαρτύριό μας, θα κοπούν στο μοντάζ της τηλεβιοτικής μας ταινίας.

Αυτοί που μας είδαν
Με έκπληκτα μάτια, πίσω από την οθόνη
Μας αναγνώρισαν
Σαν τα ανθρωπάκια της τηλεόρασης
Σαν τον λαό των καθοδικών ακτίνων.

Κι όσοι έχουν δει τα ανθρωπάκια πίσω από το γυαλί, δεν τα ξεχνάνε ποτέ, η τηλεόραση δε θα είναι πλέον η ίδια γι' αυτούς. Τους συναντάς συνήθως σε ανύποπτους τοίχους που γράφουν: ΕΓΧΡΩΜΗ TV – ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΗ ΖΩΗ ή σε κάτι παγκάκια που βρίσκεις γραμμένο με στιλό: Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΣΑΣ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΟΤΑΝ ΚΟΒΕΤΑΙ ΤΟ ΡΕΥΜΑ. Δεν είναι “αναρχικοί”, “αντισυστημικοί” ή άλλες τέτοιες ταμπέλες, είναι απλώς κάποιοι που είδαν τι κρύβεται πίσω από την οθόνη και προσπαθούν να ενημερώσουν τους άλλους. Φυσικά, το γράφουν έμμεσα• γιατί πώς να γίνουν πιστευτοί, άμα πουν ότι το κουτί είναι γεμάτο με μικρά ανθρωπάκια;

Έτσι τελειώνει ο κόσμος
Έτσι τελειώνει ο κόσμος
Έτσι τελειώνει ο κόσμος
Όχι με μια έκρηξη αλλά μ' ένα σήμα εκπομπής.

(σχόλιο που παρεκτράπηκε εντελώς, πάνω σε μια κουβέντα περί ποδοσφαίρου)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αδερφέ, δεν ξέρω τούτο το φεγγάρι
Στης καρδιάς της άδειας τη φυρονεριά
Πούθε τάχει φέρει, πούθε τάχει πάρει
Φωτεινά στην άμμο, χνάρια σαν κεριά.