Μια ανάρτηση για την Αρχαία Αίγυπτο, ελπίζω να μην τη μετανιώσω:
Περάσαν κιόλας 6 χρόνια, ε; Ήταν Ιούλιος 2015 που ο Τσίπρας ανήγγειλε το διαβόητο δημοψήφισμά του. Όλοι το θυμόμαστε. Είχα μόλις γυρίσει απ’ την Ασία, προσπαθούσα ακόμα να προσαρμοστώ στη χώρα της φέτας και του ελαιόλαδου (ακόμα μου ξέφευγαν ασιατικές λέξεις καθώς μιλούσα) και ξαφνικά ακούμε όλοι... δημοψήφισμα!
Ενθουσιάστηκα. Επιτέλους, μια ευκαιρία να σταθούμε ήρωες! Να κρατήσουμε μεγάλες στάσεις ακόμα κι αν το πληρώσουμε με τη ζωή μας. Δούλεψα για το ΟΧΙ κι έπιανα κουβέντα ακόμα και με κόσμο στο παγκάκι, στο δρόμο, στο καφενείο, παντού: όλους μας έκαιγε το θέμα. Ήμουν θερμός κι υποθέτω ότι θα επηρέασα αρκετούς. Πάντως πρώτη φορά έζησα τέτοια Ελλάδα εκείνη τη βδομάδα πριν το δημοψήφισμα, μου φαινόταν σαν η χώρα να ‘χε γίνει μια μεγάλη παρέα, ακόμα και με τους ψηφοφόρους του ΝΑΙ.
Η ανάρτηση είναι για την Αρχαία Αίγυπτο, δεν είναι πολιτική
Μιλώντας με κόσμο του ΟΧΙ, άκουγα συχνά μια νοοτροπία: «οι Γερμανοί μας θέλουν σκλάβους τους!» και δε μου άρεσε. Άκουγα και μια άλλη νοοτροπία: «Λίγο να τους κουνηθούμε, οι Ευρωπαίοι θα τρομάξουν, η ευρωζώνη θα διαλυθεί, οι αγορές θα τρελαθούν κ.λπ. τελικά θα υποχωρήσουν!» (όχι με τέτοια λόγια φυσικά). Ούτε αυτό μου άρεσε. Προσπαθούσα να τους πω ότι μπορεί να χρειαστεί και να πεινάσουμε, να δούμε τιμές να εκτοξεύονται, να εξαφανιστούν βασικότατα είδη, ακόμα και να βρεθούμε νεκροί μια μέρα σε κάποιο παγκάκι. Ας είμαστε προετοιμασμένοι για όλα. Άρχισα σιγά–σιγά να σχηματίζω την αίσθηση ότι δεν είναι όλοι οι ψηφοφόροι του ΟΧΙ μέρος της λύσης, ούτε όλοι οι ψηφοφόροι του ΝΑΙ μέρος του προβλήματος. Στο κάτω–κάτω, δεν μπορώ να κατηγορήσω κάποιον που ψηφίζει ΝΑΙ επειδή φοβάται, όλοι φοβόμασταν τότε.
Τη συνέχεια την ξέρουμε όλοι. Όπως είπε η κα. Μέρκελ αμέσως μετά το δημοψήφισμα: «Μάθαμε το αποτέλεσμα, τώρα ο κ. Τσίπρας πρέπει να μας εξηγήσει τι σημαίνει αυτό το αποτέλεσμα».
Και ο κ. Τσίπρας μας εξήγησε...
Μας είπε ότι «το ΟΧΙ ήταν ένα γαμώτο», το ‘λεγε συχνά τότε στις συνεντεύξεις του, «το 62% ήταν το γαμώτο του λαού» (τι άθλια έκφραση!)
Δε βρέθηκε κάποιος να του υποδείξει ότι το Σύνταγμα προβλέπει τα δημοψηφίσματα να γίνονται μόνο «για κρίσιμα εθνικά θέματα ή για σοβαρά κοινωνικά ζητήματα»;... Όχι για να βγει ένα γαμώτο (το ‘χει πει ακριβώς έτσι ο Τσίπρας σε συνέντευξή του). Οπότε, αν φτιάξεις το τρεχαγύρευε δημοψήφισμά σου και το κάνεις να γίνει για «το γαμώτο του λαού» είσαι έως και αντισυνταγματικός. Πέντε χρόνια μετά, ο Τσίπρας συνέχισε να το λέει!... Πέντε χρόνια που δε διάβασε το Σύνταγμα της χώρας του
Η ανάρτηση είναι ιστορική, για την Αρχαία Αίγυπτο.
Όμως τα σημάδια ήταν εκεί, μπροστά μας. Δεν τα βλέπαμε τότε – εγώ, τουλάχιστον, δεν τα ‘βλεπα μέσα στη θέρμη μου. Όχι μόνο το εξαιρετικά αόριστο, μη–δεσμευτικό ερώτημα του δημοψηφίσματος, πήγαμε στην κάλπη και δεν ξέραμε τι ακριβώς ψηφίζουμε (θυμάστε; Πρέπει να γίνει αποδεκτό το σχέδιο συμφωνίας το οποίο κατέθεσαν η ΕΕ, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ στο Eurogroup της 25/06/15 και αποτελείται από δύο μέρη κ.λπ.). Κυρίως ήταν το προηγούμενο του ΣΥΡΙΖΑ στο ουδέποτε διεξαχθέν δημοψήφισμα του Παπανδρέου, Νοέμβρης 2011, τότε που σπάσαν τα νεύρα του και πέταξε ένα πυροτέχνημα για δημοψήφισμα. Λοιπόν, η αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ και του ίδιου του Τσίπρα ήταν υπερβολικά... διστακτική και πολιτικάντικη. «Κάλπες εκλογών, όχι κάλπες δημοψηφίσματος», «προσωπικές επιδιώξεις του κ. Παπανδρέου», τέτοια έλεγαν (θυμίζω ότι στην αρχή κι ο ΓΑΠ σχεδίαζε το δημοψήφισμά του μ’ ένα αντίστοιχα μη–δεσμευτικό ερώτημα όπως αυτό του Τσίπρα, όμως οι Βρυξέλλες του αγρίεψαν: «το δημοψήφισμά σου θα είναι ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο ευρώ, μόνο έτσι!»).
Αυτό έπρεπε να μας είχε χτυπήσει καμπανάκι πως όποιο και να ‘ναι το αποτέλεσμα, αν ο Τσίπρας στριμωχτεί, θα βρει τρόπο να το κάνει: «έλα μωρέ, ένα ξέσπασμα ήταν, μην το κάνουμε θέμα, να βγει ένα γαμώτο».
Η ανάρτηση είναι για την Αρχαία Αίγυπτο, δεν είναι πολιτική. Πραγματικά δεν είναι, από ηθική σκοπιά κάνω κριτική, όχι από πολιτική.
Καμιά φορά αναρωτιέμαι: αν τον Τσίπρα τότε τον έπιανε μια έκλαμψη ηρωισμού και το τραβούσε ως το τέρμα, πόσοι απ’ το 62% που ψήφισαν ΟΧΙ θα δέχονταν να πληρώσουν τον λογαριασμό της επιλογής τους στις αναπόφευκτες αντιξοότητες που θα ακολουθούσαν; (ίσως ΠΟΛΥ σφοδρές αντιξοότητες). Πόσοι απ’ αυτούς που ήταν σίγουροι: «έλα μωρέ, λίγο να τους κουνηθούμε, οι αγορές / η Ευρωζώνη / το ΔΝΤ κ.λπ. θα τρελαθούν»; Πόσα παιδάκια Δημοτικού θα άκουγα γύρω μου να γκρινιάζουν: «εντάξει, ψηφίσαμε ΟΧΙ, όμως μόνο ίχνη Λέοντα ψάχναμε, τώρα γιατί μας δίνουν τον ίδιο τον Λέοντα;». Υποψιάζομαι, πάρα πολλά παιδάκια Δημοτικού... Το υποψιάστηκε κι ο Τσίπρας κι απεδείχθη εύστοχος. Έδωσε στον ανηρωικό κόσμο της χώρας αυτό ακριβώς που ζητούσε, «το γαμώτο του λαού», τίποτα περισσότερο. Ο κόσμος τον ψήφισε για πρωθυπουργό (τότε), τον ξαναψήφισε τον Σεπτέμβρη του 2015, κύλισε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι, εγώ τι θέλω κι ανακατεύομαι;
* * * * *
Στα Βιβλία των Νεκρών της Αρχαίας Αιγύπτου υπάρχει το σημείο της Αρνητικής Ομολογίας. Όταν μετά θάνατον παρουσιαστούμε μπροστά στους 42 θεούς–κριτές του Κάτω Κόσμου, θα τους χαιρετίσουμε έναν–έναν και θα τους προσφέρουμε δώρα. Όχι χρήματα, κοσμήματα, χρυσάφι, οι θεοί δε νοιάζονται γι’ αυτά. Άλλου είδους δώρα θα τους προσφέρουμε (αν έχουμε). Από το Βιβλίο του Άνι:
32. Σε χαιρετώ, Neb-abui, που έρχεσαι από την πόλη της Sauti. Ποτέ δεν πολλαπλασίασα τα λόγια μου
«Πολλαπλασιάζω τα λόγια μου» σήμαινε, στην Αρχαία Αίγυπτο, πάω να κάνω το άσπρο μαύρο με βερμπαλισμούς, δικηγορισμούς, υπεκφυγές, ελιγμούς, να κρύψω αυτά που δε με συμφέρουν ή να μειώσω τη σημασία τους κ.λπ.
Λοιπόν, όταν ο Αλέξης Τσίπρας κληθεί να δώσει την 32η Αρνητική Ομολογία, δεν θα μπορέσει να προσφέρει αυτό το δώρο... (όμως και για τον κόσμο της Ελλάδας τι να πω; μια χαρά δέχτηκε τον λεκτικό πολλαπλασιασμό του πρωθυπουργού του... ούτε αυτοί, νομίζω, θα έχουν πολύ θάρρος όταν σταθούν μπροστά στον Neb-abui που έρχεται από την πόλη της Sauti...)
The Bangles, Walk Like an Egyptian
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αδερφέ, δεν ξέρω τούτο το φεγγάρι
Στης καρδιάς της άδειας τη φυρονεριά
Πούθε τάχει φέρει, πούθε τάχει πάρει
Φωτεινά στην άμμο, χνάρια σαν κεριά.