Από τον Φαίδωνα του Πλάτωνα: ο Σωκράτης ετοιμάζεται να πιει το κώνειο και λέει τα τελευταία λόγια στους φίλους που πήγαν να τον δουν. Κλείνει με το Μύθο της Αληθινής Γης (108c–114c): «Η γη δεν είναι όπως τη νομίζουν ούτε το μέγεθός της είναι όσο νομίζουν αυτοί που συνήθως μιλούν γι’ αυτήν». Οπότε, πώς είναι η «γη που είναι στ’ αλήθεια γη»; (η ως αληθώς γη);
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Υπάρχει ένας ποταμός από λάβα κάτω απ’ τη γη που χύνεται σε τόπο μέγα, δημιουργεί λίμνη από νερό και λάσπη που κοχλάζει
Η Lago di Naftia στη Σικελία. Γεμάτη θεϊκό οξύ, δεν υπάρχει η παραμικρότερη ζωή μέσα ή στις όχθες της. Τα καυστικά νερά της όντως κοχλάζουν και βγάζουν φωσφορικούς ατμούς. Αν πέσει άνθρωπος ή ζώο μέσα τους, σε λίγα λεπτά δε θ‘ απομείνει ούτε οστό. Η λέξη Naftia, υποθέτω, είναι ελληνική («ναυτία»)
Η Lago di Naftia είναι τρυφερότερα γνωστή και με το παρατσούκλι Λίμνη του Θανάτου. Έχει χαρακτηριστεί «η πιο επικίνδυνη λίμνη στον κόσμο»
Φωτογραφία εποχής, μάλλον 19ος αιώνας, της Λίμνης του Θανάτου. Στην αρχαιότητα ήταν τόπος ορκωμοσίας: αν κάποιος έδινε όρκο στην περιοχή της Λίμνης, το καλό που του θέλω, έπρεπε να τον τηρήσει
Ένα άλλο εντυπωσιακό με τη Λίμνη του Θανάτου είναι ότι τείνει να εξαφανίζεται το χειμώνα και να επανεμφανίζεται το καλοκαίρι
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Στα σημεία που ρέει άφθονο νερό, όπως σε κρατήρες, υπάρχουν αστείρευτα ρεύματα ποταμών κάτω απ’ τη γη με θερμά νερά.
Τα θερμά λουτρά στο Vulcano της Σικελίας: λιμνούλες με ζεστό νερό, 40 ως 80 βαθμούς Κελσίου, και λοφάκια που αχνίζουν από θειάφι. Το θειούχο νερό αναμειγνύεται με το αλατόνερο της θάλασσας φτιάχνοντας ένα μοναδικό μείγμα
Terme Segestane στη Σικελία, στον ποταμό Caldo. Ένα υπόγειο μάγμα ανεβάζει τη θερμοκρασία των νερών κοντά στους 50 βαθμούς Κελσίου. Ελαφρώς ραδιενεργά νερά με υψηλή περιεκτικότητα σε νάτριο και θείο, μέσα σ’ ένα περιβάλλον από καλάμια, αρμυρίκια, καταρράκτες και βράχους.
Ο Πλάτωνας έγραψε τον Φαίδωνα λίγο μετά το πρώτο του ταξίδι στην Κάτω Ιταλία & Σικελία το 388 π.Χ. Είδε από κοντά αυτές τις περιοχές. Όμως τι άλλο έχει η Αληθινή Γη;
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Ανάμεσα στα χάσματα της γης υπάρχει ένα που είναι τεράστιο, διαμπερές και διασχίζει όλη τη γη απ’ άκρη σ’ άκρη. Είναι αυτό για το οποίο μίλησε ο Όμηρος λέγοντας: Πολύ μακριά, στο σημείο που κάτω απ’ τη γη υπάρχει το βαθύτερο βάραθρο. Δηλαδή, αυτό που ο ίδιος κι άλλοι ποιητές αποκάλεσαν Τάρταρο
Εδώ ο Πλάτωνας μιλά για την Αίτνα, το ορόσημο της Σικελίας, ψηλότερη απ’ τον Όλυμπο και θρυλική στους αρχαίους Έλληνες αφού κάτω απ’ αυτήν είχε ο Ήφαιστος το εργαστήριό του. Χώρια που το ηφαίστειο ήταν καρφωμένο πάνω σ’ έναν φλογερό γίγαντα. Κι άλλοι αρχαίοι συνέδεαν τον ομηρικό Τάρταρο με τη σικελική Αίτνα (π.χ. ο Πίνδαρος)
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Στην Αληθινή Γη υπάρχει άφθονη φωτιά, μεγάλοι πύρινοι ποταμοί, κι άλλοι από υδαρή λάσπη, κάποιες φορές διαυγής και κάποιες φορές λασπουδερή, όπως οι ποταμοί λάσπης στη Σικελία [πού ξέρει ο Σωκράτης τη Σικελία; Αφού πέρασε τη ζωή του στην Αθήνα]
Ηφαίστειο λάσπης στη Σικελία
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Όταν το νερό τραβηχτεί και κατασταλάξει στους κατώτερους τόπους, τότε χύνεται μέσα απ’ τη γη στις κοίτες των ποταμών και τις γεμίζει, όπως με τα αρδευτικά αυλάκια. Όταν αποτραβηχτεί, βυθίζεται πάλι μέσα στη γη διατρέχοντας μεγαλύτερες και μικρότερες εκτάσεις
Εδώ ο Πλάτωνας περιγράφει υπόγειους ποταμούς (subterranean rivers) καθώς και το σικελικό Fiumare: άδειες ξερορεματιές που τάχιστα γεμίζουν με ορμητικά ρεύματα νερού. Το εντυπωσιακό είναι ότι το νερό δεν προέρχεται από χειμωνιάτικες βροχές, όπως στις δικές μας ανηφαίστειες ξερορεματιές, αλλά ηφαιστειογενώς από υπόγειες πηγές [ανηφαίστειος = δική μου λέξη, α στερητικό + ηφαίστειος]
Βρήκα εδώ ένα βιντεάκι στο YouTube που δίνει μια ιδέα για το Fiumare (περιοχή Καλαβρίας, επίσης ηφαιστειογενής, που συνδέεται γεωλογικώς με τη Σικελία):
Όσο για τους υπόγειους ποταμούς, που δε νομίζω ότι είναι συνηθισμένοι στην Ελλάδα:
Ο υπόγειος ποταμός Amenano κάτω απ' την πόλη της Catania, στη Σικελία
Εδώ μια μικρή σημερινή γεύση από το εκτεταμένο σύστημα υπόγειων καναλιών, τούνελ και σπηλαίων του Agrigento (ο αρχαίος Ακράγας, η πόλη του Εμπεδοκλή) στη Σικελία:
Όμως τι άλλο έχει η Αληθινή Γη;
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Παντού στην Αληθινή Γη υπάρχουν κοιλώματα, με ποικιλία μορφών και μεγεθών. Εμείς κατοικούμε μέσα σ’ ένα απ’ αυτά και νομίζουμε ότι ζούμε στην επιφάνειά της γης [ο Πλάτωνας το ανέπτυξε αργότερα στην Πολιτεία στη γνωστή Αλληγορία του Σπηλαίου] ... Το νερό στην Αληθινή Γη δημιουργεί θάλασσες, λίμνες, πηγές και ποταμούς. Στο εσωτερικό της είναι κούφια, συνέχεια των κοιλωμάτων της, με πολλές περιοχές. Κι όλες αυτές οι περιοχές κάτω απ’ τη γη συγκοινωνούν μεταξύ τους σε πολλά σημεία με κανάλια, κι οι ποταμοί πλημμυρίζουν κάθε φορά τους υπόγειους τόπους
Εδώ δεν ξέρω τι να πρωτοδιαλέξω!... Θα ‘θελα να ‘μουν Σικελός!
Grotta Magniapane, σύστημα 9 σπηλιών στη Σικελία. Μέσα τους υπάρχει ολόκληρο εγκαταλειμμένο χωριό από τον 19ο αιώνα
Το σπήλαιο Sataria στο νησάκι της Panteleria, Σικελία. Τα νερά του είναι θερμά και θεραπευτικά. Εδώ ο Οδυσσέας συνάντησε την Καλυψώ
Το φαράγγι του ποταμού Alcantara στη Σικελία, βόρεια της Αίτνας. Οι βραχώδεις σχηματισμοί, κολώνες και μονόλιθοι είναι από κρυσταλλωμένη λάβα της Αίτνας που ψύχθηκε χιλιάδες χρόνια πριν από το νερό του ποταμού
To φαράγγι του ποταμού Cassibile στη Σικελία
* * * * *
Κάπου πρέπει να σταματήσω. H παρατήρηση & στοιχειοθέτηση ότι ο Πλάτωνας στο Μύθο της Αληθινής Γης εμπνεύστηκε από τη γεωλογία και τα τοπία της Σικελίας ανήκει στον Peter Kingsley, από το βιβλίο του Ancient Philosophy, Mystery & Magic. Έψαξα να βρω αυτόν τον Σικελικό Εσπερινό, εντυπωσιάστηκα από τις φωτογραφίες και τα βίντεο. Πού να τα ζήσεις κι από κοντά! Δεν ήξερα ότι η Σικελία είναι γεωμορφικώς τόσο ιδιαίτερη και όμορφη. Και θανατηφόρα.
Εμείς την έχουμε συνδεδεμένη με τη μαφία. Ο στρατηγός Πάττον την κορόιδευε: «Το πιο κατακτημένο μέρος του κόσμου!» έλεγε, «και ποιοι δεν πέρασαν από δω! Τώρα κι ο αμερικάνικος στρατός!». Όμως οι αρχαίοι την εκτιμούσαν. Κάθε μέρος στις παραπάνω φωτο (καθώς και πολλά άλλα ακόμα) στην αρχαιότητα ήταν τόπος λατρείας θεοτήτων και συνοδευόταν από μύθους και θρύλους. Τίποτα δεν κατάλαβε ο Πάττον απ’ τη Σικελία, αυτός μπορούσε να δει μόνο στρατούς να κατακτούν έναν τόπο. Ας κλείσουμε με λίγο Φαίδωνα (110c–111b):
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Η Αληθινή Γη είναι φτιαγμένη από χρώματα πολύ πιο λαμπερά και καθαρά από τα δικά μας. Κάποιο μέρος της είναι πορφυρό, εκπληκτικά ωραίο, άλλο χρυσωπό, άλλο ολόλευκο, λευκότερο απ’ το γύψο ή το χιόνι, και τα υπόλοιπα χρώματά της είναι ακόμα ωραιότερα απ’ αυτά που ξέρουμε εμείς εδώ. Τα βουνά κι οι λίθοι της είναι πιο όμορφα απ’ τα δικά μας ως προς τη λειότητα, τη διαφάνεια και τα χρώματα. Τα πετράδια που ‘χουμε εμείς εδώ, το σάρδιο, ο ίασπις, τα σμαράγδια, είναι μόρια όσων υπάρχουν εκεί. Η Αληθινή Γη είναι στολισμένη μ’ όλα τούτα τα στολίδια, και με χρυσό, ασήμι κι όλα τα παρόμοια. Και τα στολίδια τούτα αποκαλύπτονται από μόνα τους, καθώς είναι μεγάλα και σπαρμένα παντού. Το κλίμα εκεί είναι τόσο εύκρατο που οι άνθρωποι δε γνωρίζουν την αρρώστια και ζουν πολύ περισσότερο από μας. Αλλά κι ως προς την όραση, την ακοή, τη σοφία κι όλα τα παρόμοια, απέχουν πολύ από μας. Έχουν ακόμα άλση κι ιερά στα οποία κατοικούν οι Θεοί, καθώς και προφητείες, φωνές, κι άλλους τρόπους με τους οποίους παρουσιάζονται οι Θεοί, κι οι άνθρωποι έρχονται σ’ επαφή μαζί τους πρόσωπο με πρόσωπο. Να δεις αυτή τη Γη, θέαμα για καλότυχους θεατές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αδερφέ, δεν ξέρω τούτο το φεγγάρι
Στης καρδιάς της άδειας τη φυρονεριά
Πούθε τάχει φέρει, πούθε τάχει πάρει
Φωτεινά στην άμμο, χνάρια σαν κεριά.