Once Upon A Time In Thailand

Κάποτε, σε μια πόλη του Ταϊλανδικού βορρά, οκτώ η ώρα το πρωί: ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία, που δεν διέφερε σε τίποτα από τις μυριάδες άλλες ιστορίες των μικρών ταϊλανδικών δρόμων. Χαμηλά σπιτάκια και μικρομάγαζα, μια αλάνα με συρμάτινο φράχτη, λακούβες και υποτυπώδη πεζοδρόμια, απλωμένες μπουγάδες, μηχανάκια και λίγο παραπέρα ένα σχολείο. Ο σκύλος είχε επίσης τη δική του ιστορία, όπως όλοι οι περιφρονημένοι σκύλοι της Ταϊλάνδης: να διασχίζει αδιάκοπα την πόλη και να αποφεύγει αυτοκίνητα κι ανθρώπους. Δεν ήξερε όμως τίποτα από φραγμένες αλάνες, οπότε όταν προσπάθησε να διασχίσει το σύρμα του φράχτη, μπλέχτηκε για τα καλά.

Πρώτα πέρασαν κάποιοι καλοντυμένοι τύποι, μάλλον καθηγητές στο κοντινό σχολείο καθότι κρατούσαν χαρτοφύλακες. Έριξαν μια ματιά στον σκύλο και συνέχισαν τον δρόμο τους, είχαν πιο σημαντικά πράγματα ν' ασχοληθούν.

Κατόπιν πέρασαν οι βουδιστές μοναχοί επιστρέφοντας στον ναό τους από την πρωινή βόλτα για το φαγητό της ημέρας. Ούτε καν ασχολήθηκαν με τον μπλεγμένο σκύλο, συνέχισαν κι αυτοί τον δρόμο τους, ξυπόλητοι και βουδιστές, είχαν πιο πνευματικά πράγματα ν' ασχοληθούν.

Κατόπιν πέρασαν κάποια πιτσιρίκια, μάλλον μαθητές στο σχολείο. Σταμάτησαν λίγο και γέλασαν με τον σκύλο και τις αδέξιες προσπάθειές του να ξεμπλεχτεί, και μετά συνέχισαν κι αυτά τον δρόμο τους, είχαν πιο σχολικά πράγματα ν' ασχοληθούν.

Κατόπιν πέρασαν δύο κυρίες. Δεν είναι σωστό να κρίνουμε, όμως το μακιγιάζ και το ντύσιμό τους (ή καλύτερα, το μη-ντύσιμό τους) υποδείκνυαν ότι ήταν μάλλον γυναίκες της νύχτας. Είδαν τον σκύλο, σταμάτησαν αμέσως και τον βοήθησαν να ξεμπλεχτεί από το σύρμα.

Ζητείται συγγραφέας να γράψει την εκμοντερνισμένη εκδοχή του Καλού Σαμαρείτη. Τα ηθικά διδάγματα ανοιχτά.