Φτηνές Φιλοσοφίες

«Κύριε, δώσ’ μου γαλήνη να δεχτώ αυτά που δεν μπορώ ν’ αλλάξω, δύναμη ν’ αλλάξω αυτά που μπορώ, και σοφία να διακρίνω τη διαφορά», λέει η γνωστή Προσευχή της Γαλήνης που αποδίδεται στον Reinhold Niebuhr. Συχνά όμως δεν ξέρουμε εκ των προτέρων τι μπορούμε ν’ αλλάξουμε, αν δεν δοκιμάσουμε. Το άλογο το αποδεικνύει ο δρόμος, τον άνθρωπο τον αποδεικνύει ο χρόνος. Κάποιες φορές μετακινούνται βουνά.

Η οντολογία της Προσευχής θέλει τον κόσμο να αποτελείται από δύο κατηγορίες αντικειμένων: αυτά που μπορούμε κι αυτά που δεν μπορούμε ν’ αλλάξουμε. Θα μπορούσε να ονομαστεί και η Προσευχή του Μικροαστού. Αν ο Δαυίδ άκουγε την Προσευχή, δε θα τα έβαζε ποτέ με τον Γολιάθ. Γιατί ο κόσμος αποτελείται από δύο άλλες κατηγορίες αντικειμένων: αυτά με τα οποία έχουμε ήδη αναμετρηθεί κι αυτά με τα οποία δεν αναμετρηθήκαμε ακόμα. Οπότε, μια πιο ταιριαστή προσευχή θα ήταν: «Κύριε, δώσ’ μου την αποκοτιά να τα βάλω με γίγαντες, κέφι για να φιλοσοφήσω την ήττα μου, αν χάσω, και προσγείωση για να μην πάρουν τα μυαλά μου αέρα, αν νικήσω».

* * * * *

Τσίλι: το ύστατο επιχείρημα υπέρ του μαζοχισμού.

* * * * *

«Πάντα ουν όσα εάν θέλητε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, ούτως και υμείς ποιείτε αυτοίς• ούτος γαρ εστίν ο νόμος και οι προφήται», Ματθαίος 7:12 (να κάνετε στους άλλους ό,τι θέλετε κι αυτοί να κάνουν σε σας), γνωστός και ως Χρυσός Κανόνας της ηθικής. Καταρρίπτεται όμως τελειωτικά από το τσίλι: η μαγειρική μου είναι απόπειρα δολοφονίας δια εσωτερικών εγκαυμάτων, όμως πάντα τηρώ τον Χρυσό Κανόνα: μαγειρεύω για τους άλλους έτσι όπως θα ήθελα κι αυτοί να μαγειρεύουν για μένα. Μία φούντωση, μια φλόγα έχω μέσα στην καρδιά.

* * * * *

Η Εβραϊκή πίστη είχε βαλτώσει για τα καλά, όταν ξαφνικά από τα σπάργανά της ανεδείχθη μια διαφορετική και ζωντανή θρησκεία. Πριν από περίπου 2.000 χρόνια, επί βασιλείας Ηρώδη, εμφανίστηκε στη γη του Ισραήλ ένας Διδάσκαλος που κήρυξε με λόγια και με έργα ένα ευαγγέλιο αγάπης. Ήταν ένας Διδάσκαλος ταπεινής καταγωγής, ξυλουργός στο επάγγελμα, που όμως ήξερε τον Νόμο καλύτερα κι από τους ηλικιωμένους αρχιερείς – αν και, όπως έλεγε ο ίδιος, όλος ο Νόμος συμπυκνώνεται σε μια απλή πρόταση: «ό,τι δε θέλεις να κάνουν οι άλλοι σε σένα, μην το κάνεις εσύ σ’ αυτούς». Και ο Διδάσκαλος αυτός ήταν... ο ραβίνος Χίλελ.

* * * * *

Φρουτολογία:
- Το ροδάκινο είναι η λαϊκίστικη εκδοχή του μάνγκο.
- Ποιος αποφάσισε ότι η φράουλα είναι φρούτο; Και με τι κριτήρια;
- Η μπανάνα είναι τόσο user–friendly, που δεν μπορεί παρά να σχεδιάστηκε στα εργαστήρια της Apple.
- Το τζάνερο είναι για το δαμάσκηνο ό,τι και το ΚΚΕ (μ-λ) για το (μ-λ) ΚΚΕ.
- Αν η Φρουτοπία ήταν συντεταγμένη πολιτεία, το κάστανο θα κοβόταν στο ΣτΕ ως αντισυνταγματικό.
- Το ρόδι δεν μπορεί παρά να προήλθε από διαδικασία εσωτερικής υποτίμησης.
- Αν ο Θεός ήθελε τα καρπούζια να τα τρώμε, θα τα έφτιαχνε με φερμουάρ.
- Η φράουλα είναι η Άννα Διαμαντοπούλου των φρούτων.

* * * * *

«Ψάχνω να βρω τον εαυτό μου» σημαίνει: «δοκιμάζω καινούργια περιβάλλοντα». Καινούργιους ανθρώπους, καινούργιους στόχους, καινούργιες ανάγκες, που βγάζουν από μέσα μου καινούργιες συμπεριφορές και τρόπους σκέψης. Δε σημαίνει κάνω διαλογισμό ή διαβάζω βιβλία ή πηγαίνω σε ψυχαναλυτή. Δεν «βρίσκουμε τον εαυτό μας» μόνοι μας, αλλά με το να πάρουμε την ύπαρξή μας και να την εκθέσουμε σε άλλες εξωτερικές επιρροές. Όλοι είμαστε θεμελιωδώς τρωτοί, το περιβάλλον χτίζει μέσα μας πρεσβείες και προξενεία. Είμαστε έρμαια του περιβάλλοντός μας κι ας διαφωνεί όσο θέλει ο Βούδας.

* * * * *

Σκέφτομαι ότι το «κομίζει γλαύκας εις Αθήνας» θα μπορούσε να εκμοντερνιστεί σε: «ανοίγει τσιπουράδικο στον Βόλο».