Άρεσε γενικώς στoυς κεντροαριστερούς,
Κατά την ολιγόμηνή του παρουσία,
Ο πολιτικός εκ Δυτικής Λιβύης
Θεοδωράκης, άνθρωπος του Μπόμπολα.
Αριστερός κι όμως δεξιός,
Ευρωπαϊστής, ανατρεπτικός, συγκροτημένος,
Τα άλλαζε όλα χωρίς να γκρεμίσει τη χώρα.
Τα στελέχη του άξια και άφθαρτα,
Χωρίς κομματικό παρελθόν,
Προ πάντων δε με επιστημονικές περγαμηνές.
Θάταν εξωσυστημικός, διεδίδετο,
Κ’ οι τέτοιοι την έχουν φυσική την εναλλακτική αισθητική.
Μήτε εξωσυστημικός ήταν, μήτε τίποτε.
Ένας τυχαίος, αστείος άνθρωπος.
Πόνταρε περισσότερο στην αισθητική παρά στην πολιτική,
Να μαγνητίσει την ψαγμένη μεσαία τάξη
Με την πλάνη που επεσήμανε ο Καβάφης.
Κ’ έτρεμεν η ψυχή του μη τυχόν
Και βγει αυτοδύναμος ο ΣΥΡΙΖΑ
Κι ο ίδιος περιοριστεί σε ρόλο κομπάρσου,
Ένα ακόμα καμένο χαρτί, και τον αδειάσουν τα ΜΜΕ
Ως είναι το συνήθειο τους, τα απαίσια.
Γι’ αυτό και περιοριζόταν σε αόριστες ηθικολογίες,
Για αξιοκρατία, ποιότητα, ήθος και υπευθυνότητα,
Για επαναπροσδιορισμό της σχέσης του πολίτη με την πολιτική,
Κ’ έπληττεν ουκ ολίγον έχοντας
Φιλοδοξίες στοιβαγμένες μέσα του.
Κατά την ολιγόμηνή του παρουσία,
Ο πολιτικός εκ Δυτικής Λιβύης
Θεοδωράκης, άνθρωπος του Μπόμπολα.
Αριστερός κι όμως δεξιός,
Ευρωπαϊστής, ανατρεπτικός, συγκροτημένος,
Τα άλλαζε όλα χωρίς να γκρεμίσει τη χώρα.
Τα στελέχη του άξια και άφθαρτα,
Χωρίς κομματικό παρελθόν,
Προ πάντων δε με επιστημονικές περγαμηνές.
Θάταν εξωσυστημικός, διεδίδετο,
Κ’ οι τέτοιοι την έχουν φυσική την εναλλακτική αισθητική.
Μήτε εξωσυστημικός ήταν, μήτε τίποτε.
Ένας τυχαίος, αστείος άνθρωπος.
Πόνταρε περισσότερο στην αισθητική παρά στην πολιτική,
Να μαγνητίσει την ψαγμένη μεσαία τάξη
Με την πλάνη που επεσήμανε ο Καβάφης.
Κ’ έτρεμεν η ψυχή του μη τυχόν
Και βγει αυτοδύναμος ο ΣΥΡΙΖΑ
Κι ο ίδιος περιοριστεί σε ρόλο κομπάρσου,
Ένα ακόμα καμένο χαρτί, και τον αδειάσουν τα ΜΜΕ
Ως είναι το συνήθειο τους, τα απαίσια.
Γι’ αυτό και περιοριζόταν σε αόριστες ηθικολογίες,
Για αξιοκρατία, ποιότητα, ήθος και υπευθυνότητα,
Για επαναπροσδιορισμό της σχέσης του πολίτη με την πολιτική,
Κ’ έπληττεν ουκ ολίγον έχοντας
Φιλοδοξίες στοιβαγμένες μέσα του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αδερφέ, δεν ξέρω τούτο το φεγγάρι
Στης καρδιάς της άδειας τη φυρονεριά
Πούθε τάχει φέρει, πούθε τάχει πάρει
Φωτεινά στην άμμο, χνάρια σαν κεριά.