Μεταμεταπολίτευση

Εδώ λοιπόν, στη ρωγμή του χρόνου, στο ξεκίνημα της μεταμεταπολίτευσης, τώρα που ο δικομματισμός πέθανε, έφαγε τις σάρκες του κι οι σχολιαστές ψάχνουν να βρουν αν ήταν αυτοκτονία ή δολοφονία, μια ανάρτηση εκ δεξιών και ευωνύμων για φίλους και όχι μόνο.

Ας αρχίσουμε από τα ευώνυμα: συγχαρητήρια στον ΣΥΡΙΖΑ και πολύ χαίρομαι που ένα κόμμα με τέτοιες θέσεις για το μεταναστευτικό, επιβραβεύτηκε τόσο ηχηρά στην κάλπη. Αν υπολογίσουμε και τον Κουβέλη και το ΚΚΕ που έχουν παρόμοιες θέσεις (αλλά δεν τις προβάλουν και τόσο εμφατικά), διάφορα μικρά κόμματα (Οικολόγοι, ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ.λπ.), θέλω να πιστεύω κι ένα κάποιο κομμάτι του ΠΑΣΟΚ, τότε μπορούμε να πούμε ότι οποιαδήποτε φοβική «λύση» για το μεταναστευτικό θα βρει απέναντί της τον ηθικό αποτροπιασμό της μισής χώρας τουλάχιστον (χώρια που θα βρει επίσης απέναντι την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, τα ξένα ΜΜΕ, την ξένη κοινή γνώμη, πολλές ΜΚΟ κ.ο.κ.).

Το άλλο πολύτιμο σημείο στο οποίο μπορεί να συνεισφέρει σημαντικά ο ΣΥΡΙΖΑ είναι να σπάσει την κυρίαρχη αφήγηση, κυρίως στα μεγάλα ΜΜΕ, για τη «χώρα», την «Ελλάδα», την «πατρίδα» και τη σωτηρία της ή το μέλλον της κ.λπ. Λες κι η χώρα είναι κάτι μονολιθικό, μια κοινή κουβέρτα που σκεπάζει όλες τις διαφορές και τις υπαρκτές αδικίες. Πιστεύω/ελπίζω λοιπόν ότι μια ένεση ΣΥΡΙΖΑ τώρα θα είναι καλό τονωτικό ταξικότητας για όλες τις αφηγήσεις-μενίρ που παραβλέπουν τους μηχανισμούς της εκμετάλλευσης στο όνομα μιας «πατρίδας», έτσι γενικά, που πρέπει κάπως να «σωθεί».

Ελπίζω επίσης ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι αρκετά τολμηρός για να ρίξει στο τραπέζι και θέματα-ταμπού. Να ζητήσει, ας πούμε, δημόσια και επίσημα από την Εκκλησία να κάνει μια γιγαντιαία δωρεά υπέρ Δημοσίου από την περιουσία της, καθώς και να παραιτηθεί οικειοθελώς από ένα μεγάλο μέρος των κρατικών απολαβών της• το βασίλειο το δικό μου δεν είναι του κόσμου τούτου κ.λπ. Ή τα στρατιωτικά θέματα: έχουμε άραγε τώρα τέτοιες πολυτέλειες για προαιώνιους εχθρούς κι αρπακτικούς γείτονες; Μήπως να μην έχουμε και τόσο προαιώνιους εχθρούς, είναι ακριβοί, κοστίζουν χρήματα για εξοπλισμούς (και μίζες), για μισθούς στρατιωτικών, κοστίζουν σε άπειρες χαμένες εργατοώρες μέσα στα στρατόπεδα – μήπως δε βγαίνει ο λογαριασμός και να ψωνίσουμε φτηνότερα; Δεν είναι η ώρα τα σπαθιά να γίνουν αλέτρια;

*  *  *  *  * 

Ας πάμε και στα δεξιά: η ΔΡΑΣΗ/ΦιΣ μού θυμίζει αυτό το γνωστό φιλμάκι: δεν αρκεί να λες κάτι, πρέπει να βρεις και τον σωστό τρόπο να το πεις, εδώ είναι η τέχνη. Να το κάνεις υπόθεση πολλών ανθρώπων. Δηλαδή, είδα μέσω Buzz την καλογυρισμένη αλλά άνευρη ταινία που ετοίμασε ο Νίκος Περάκης κι έφριξα!... Παιδιά, συζητάτε για την κρίση, την ανεργία, τα λουκέτα, τις πιθανές διεξόδους κ.λπ. καθισμένοι στo Θησείο;! Το εφέκτ της ταινίας θα ήταν ασύγκριτα ισχυρότερο αν περπατούσατε και κοιτούσατε γύρω σας – κι ας λέγατε τα ίδια ακριβώς πράγματα. Δεν το καταλαβαίνετε ότι, καθισμένοι στην άνεση του Θησείου, ακυρώνετε ό,τι κι αν λέτε; Ο κόσμος καίγεται, φοβάται, αγωνιά, κι εσείς του δίνετε μια στατική εικόνα ολύμπιων θεών, απομακρυσμένων από τους κοινούς θνητούς, που συζητάνε ακαδημαϊκά και απερίσπαστα.

Το μήνυμα δεν είναι μόνο το περιεχόμενό του – άλλo είναι να πεις σ’ αγαπώ με e-mail, κι άλλο να το πεις με κραγιόν στον καθρέφτη.

*  *  *  *  * 

Και τέλος, ας ηρεμήσουμε όλοι μας λίγο. Το μέλλον ούτως ή άλλως είναι αόρατο κι εξαρτάται από παράγοντες που δεν ελέγχονται από οποιαδήποτε διαδικασία εθνικών εκλογών, σε οποιαδήποτε χώρα. Τι να κάνουμε, έτσι είναι η ζωή. Οποιαδήποτε «λύση» εφαρμοστεί είτε στο οικονομικό είτε στο μεταναστευτικό πρόβλημα, θα έχει οπωσδήποτε και απρόβλεπτες συνέπειες που θα πιάσουν όλους απροετοίμαστους. Κανείς δεν μπορεί να είναι 100% σίγουρος ότι κάτι που τώρα μοιάζει φάρμακο, δε θ’ αποδειχθεί τελικά αρρώστια• ή ότι κάτι που τώρα μοιάζει αρρώστια, δε θ’ αποδειχθεί τελικά φάρμακο. Ας μην έχουμε ισχυρές απόψεις και απόλυτες βεβαιότητες, ψηλαφητά θα προχωρήσουμε ούτως ή άλλως, και θα χρειαστεί να περάσουν πολλά χρόνια για να καταλάβουμε τι ακριβώς γίνεται τώρα και γιατί γίνεται. Το άλογο θα το αποδείξει ο δρόμος, τον άνθρωπο θα τον αποδείξει ο χρόνος. Ας χαλαρώσουμε λίγο όλοι μας κι ας απολαύσουμε το γέλιο που θα μας χαρίσει απλόχερα η Χρυσή Αυγή.

Παραδόξως όμως, όλα καλά θα πάνε στο φινάλε.